1Nie mogąc już dłużej znieść tego rozstania, postanowiliśmy sami zostać w Atenach,2a do was wysłać Tymoteusza, naszego przyjaciela i Bożego współpracownika w głoszeniu dobrej nowiny o Chrystusie. On umocni was w wierze i doda wam otuchy,3aby obecne problemy nie doprowadziły was do zwątpienia. Dobrze przecież wiecie, że miały nas spotkać te cierpienia.4Jeszcze będąc u was, zapowiadaliśmy wam bowiem, że doświadczymy prześladowań. I, jak wiecie, rzeczywiście tak się stało.5Nie mogąc dłużej czekać, posłałem do was Tymoteusza, aby się dowiedzieć, czy nadal wierzycie Jezusowi. Miałem nadzieję, że nie daliście się oszukać szatanowi i nie zmarnowaliście efektów naszej pracy.6Teraz, gdy Tymoteusz powrócił, przyniósł nam dobre wieści o waszej wierze i miłości. Powiedział nam również, że dobrze nas wspominacie i że wy również pragniecie się z nami spotkać!7Przyjaciele, te wieści o waszej wierze bardzo podniosły nas na duchu w chwili, w której tego potrzebowaliśmy—mamy bowiem teraz wiele problemów i powodów do zmartwień.8Słysząc, że trzymacie się Pana, naprawdę odżyliśmy!9Jak mamy wyrazić Bogu wdzięczność za was i za tę ogromną radość, jakiej doznajemy dzięki wam, stając przed Jego obliczem?10Dniem i nocą gorąco modlimy się o to, aby was zobaczyć i jeszcze bardziej umocnić was w wierze.11Niech więc Bóg, nasz Ojciec, i Jezus, nasz Pan, pomogą nam do was dotrzeć.12Modlimy się, aby Bóg wlał w wasze serca miłość do siebie nawzajem i do innych. Niech to będzie ta sama miłość, jaką my mamy do was!13Dzięki niej, wasze serca na zawsze staną się czyste i święte w oczach Boga, naszego Ojca. A stanie się to w dniu, w którym Jezus, nasz Pan, powróci na ziemię razem ze wszystkimi swoimi świętymi.
1 Tesaloniczan 3
English Standard Version
od Crossway1Therefore when we could bear it no longer, we were willing to be left behind at Athens alone, (Dz 17,15)2and we sent Timothy, our brother and God’s coworker[1] in the gospel of Christ, to establish and exhort you in your faith, (2 Kor 1,1; Flp 2,19; Kol 1,1; Flm 1,1; Hbr 13,23)3that no one be moved by these afflictions. For you yourselves know that we are destined for this. (Dz 9,16; Dz 14,22)4For when we were with you, we kept telling you beforehand that we were to suffer affliction, just as it has come to pass, and just as you know. (1 Tes 2,14)5For this reason, when I could bear it no longer, I sent to learn about your faith, for fear that somehow the tempter had tempted you and our labor would be in vain. (Mt 4,3; 1 Kor 7,5; 2 Kor 11,3; Flp 2,16; 1 Tes 3,1)
Timothy’s Encouraging Report
6But now that Timothy has come to us from you, and has brought us the good news of your faith and love and reported that you always remember us kindly and long to see us, as we long to see you— (Dz 18,5; 1 Kor 11,2; 2 Kor 7,6; 2 Kor 7,9; Flp 1,8; 1 Tes 1,3)7for this reason, brothers,[2] in all our distress and affliction we have been comforted about you through your faith. (2 Kor 1,4)8For now we live, if you are standing fast in the Lord. (1 Kor 16,13)9For what thanksgiving can we return to God for you, for all the joy that we feel for your sake before our God, (1 Tes 1,2)10as we pray most earnestly night and day that we may see you face to face and supply what is lacking in your faith? (Rz 1,10; 2 Kor 13,9; 1 Tes 2,17; 2 Tm 1,3)11Now may our God and Father himself, and our Lord Jesus, direct our way to you, (Ga 1,4; 2 Tes 3,5)12and may the Lord make you increase and abound in love for one another and for all, as we do for you, (Flp 1,9; 1 Tes 4,1; 1 Tes 4,9; 1 Tes 4,10; 1 Tes 5,15; 2 Tes 1,3)13so that he may establish your hearts blameless in holiness before our God and Father, at the coming of our Lord Jesus with all his saints. (Za 14,5; 1 Tes 2,19; 1 Tes 3,11; Jk 5,8; Jud 1,14)