1خلاصه، مقصود كلی از اين سخنان اينست كه ما چنين كاهن اعظمی داريم كه در آسمان در كنار تخت خدای متعال نشسته است.2محل خدمت او، پرستشگاه مقدس آسمان يعنی جايگاه واقعی پرستش است كه سازنده آن خداوند است، نه انسان.3وظيفهٔ كاهن اعظم اينست كه از جانب مردم، هدايا و قربانیهایی به حضور خدا تقديم كند. مسيح نيز به عنوان كاهن اعظم میبايست چيزی قربانی نمايد.4اين قربانی كه مسيح به حضور خدا تقديم كرد، به مراتب برتر از قربانیهایی است كه كاهنان در اين جهان تقديم میكنند. اما با وجود اين، اگر عيسی در اين جهان میبود، نمیتوانست كاهن باشد، زيرا در اينجا هنوز كاهنانی هستند كه به شيوه قديم، قربانی میكنند.5خدمت ايشان در واقع، نمونه و تقليدی است از امور آسمانی؛ زيرا زمانی كه موسی میخواست خيمهای را به عنوان محل عبادت بسازد، خدا به او يادآوری فرمود كه آن را دقيقاً مطابق نمونه آن خيمهٔ آسمانی بنا كند كه در كوه سينا به او نشان داده بود.6اما مسيح، اين كاهن آسمانی، خدمتی بس مهمتر از اين كاهنان به عهده دارد، زيرا پيمان جديدی كه از سوی خدا برای ما آورد، برتر از آن پيمان قديمی است و دارای وعدههايی به مراتب عالیتر میباشد.7پيمان قديمی عملی نبود، زيرا در غير اين صورت لازم نمیشد پيمان ديگری جايگزين آن گردد.8خدا پيمان قديمی را عملی و كافی ندانست، زيرا فرمود: «روزی فرا خواهد رسيد كه با خاندان اسرائيل و خاندان يهودا، پيمان جديدی خواهم بست،9اما نه مانند آن پيمان قديمی كه با اجدادشان بستم، در روزی كه دست ايشان را گرفته، از سرزمين مصر بيرون آوردم؛ زيرا ايشان به وظايف خود در آن پيمان عمل نكردند. بنابراين، من نيز آن را فسخ نمودم.10اما اينست آن پيمان جديدی كه در آن روز با خاندان اسرائيل خواهم بست: احكام خود را در فكر ايشان خواهم نهاد و در دل ايشان خواهم نوشت، تا بیآنكه سخنی گفته باشم، بدانند از ايشان چه میخواهم، و از من اطاعت كنند. آنگاه من خدای ايشان خواهم بود و ايشان قوم من.11در آن زمان، ديگر كسی به همسايه خود نخواهد گفت، خداوند را بشناس! زيرا همه، از كوچک و بزرگ، مرا خواهند شناخت.12من نيز خطايای ايشان را خواهم بخشيد و گناهانشان را ديگر به یاد نخواهم آورد.»13در اينجا خدا از وعدهها و پيمان جديدی سخن میگويد. پس روشن است كه پيمان قبلی، كهنه شده است؛ و هر چه كه كهنه و قديمی شود، بزودی از بين خواهد رفت.