from Biblica1«هر وقت خواستم اسرائيل را شفا دهم و ايشان را دوباره كامياب سازم، ديدم باز گناه میكنند. پايتخت آن سامره مملو از آدمهای فريبكار و دزد و راهزن است!2ساكنان آنجا نمیدانند كه من هرگز شرارتشان را فراموش نمیكنم. اعمال گناهآلودشان از همه طرف آنها را لو میدهد و من همه را میبينم.3«پادشاه از شرارت مردم لذت میبرد و رهبران از دروغهايشان.4همگی آنها زناكارند و در آتش شهوت میسوزند. آتش شهوت آنها مانند آتش آمادهٔ تنور نانوايی است كه خميرش را مالش داده و منتظر برآمدن آن است.5«در جشن زادروز پادشاه، رهبران از شراب مست میشوند و او نيز با كسانی كه وی را دست انداختهاند هم پياله میگردد.6دلهايشان از دسيسه بازی، مثل تنور زبانه میكشد. توطئهٔ آنها تمام شب به آرامی میسوزد و همين كه صبح شد مثل آتش ملتهب شعلهور میگردد.7«مردم اسرائيل پادشاهان و رهبرانشان را يكی پس از ديگری كشتند[1] و فرياد هيچكدام برای درخواست كمک از من، بلند نشد.8«قوم من با بتپرستان آميزش كرده، راههای گناهآلود آنها را ياد میگيرند. آنها همچون نان نيم پختهای هستند كه نمیشود خورد.9پرستش خدايان بيگانه قوت ايشان را گرفته است، ولی خودشان نمیدانند. موی سر اسرائيل سفيد شده و عمر او به پايان رسيده، اما او از آن بیخبر است.10فخر او به خدايان ديگر، آشكارا او را رسوا كرده است. با اين حال به سوی خدای خود بازگشت نمیكند و در صدد يافتن او برنمیآيد.11«اسرائيل مانند كبوتر، نادان و بیفهم است. او از مصر كمک میخواهد و به آشور پرواز میكند؛12ولی من در حين پروازش تور خود را بر او میاندازم و مثل پرندهای او را از آسمان به زمين میكشم و به خاطر تمام كارهای شرارتبارش او را مجازات میكنم.13«وای بر قوم من! بگذار آنها هلاک شوند، زيرا مرا ترک كرده و به من گناه ورزيدهاند. میخواستم ايشان را نجات بخشم، ولی آنها با من صادق نبودند.14از شدت پريشانی خواب به چشمانشان راه نمیيابد، با اين حال حاضر نيستند از من كمک بخواهند؛ بلكه خدايان بتپرستان را عبادت میكنند و از آنها نان و شراب میخواهند.15«من ايشان را ياری نموده و نيرومند ساختهام، ولی از من روگردان شدهاند.16«آنها به همه جا نگاه میكنند، جز به آسمان و به سوی خدای متعال. مانند كمان كجی هستند كه هرگز تيرش به هدف نمیخورد. رهبرانشان به دليل گستاخی و بیاحترامی نسبت به من با شمشير دشمن نابود خواهند شد و تمام مردم مصر به ايشان خواهند خنديد.»