1و اما در روزهای آخر، كوه خانهٔ خداوند مشهورترين كوه جهان خواهد شد و مردم از سراسر دنيا به آنجا آمده،2خواهند گفت: «بياييد به ديدن كوه خداوند برويم و خانهٔ خدای اسرائيل را زيارت كنيم. او راههای خود را به ما خواهد آموخت و ما مطابق آن عمل خواهيم كرد؛ چون شريعت و كلام خداوند از اورشليم صادر میشود.»3خداوند در ميان قومها داوری خواهد كرد و به اختلافات بين قدرتهای بزرگ در سرزمينهای دور دست پايان خواهد بخشيد. ايشان شمشيرها و نيزههای خود را در هم شكسته، از آنها گاوآهن و اره خواهند ساخت. دولتها ديگر به جان هم نخواهند افتاد و خود را برای جنگ آماده نخواهند كرد.4هر کس در خانهٔ خود در صلح و امنيت زندگی خواهد كرد، زيرا چيزی كه باعث ترس شود وجود نخواهد داشت. اين وعده را خداوند قادر متعال داده است.5قومهای جهان خدايان خود را عبادت میكنند و از آنها پيروی مینمايند، ولی ما تا ابد خداوند، خدای خود را عبادت خواهيم كرد و از او پيروی خواهيم نمود.
بازگشت قوم اسرائيل به وطن
6-7خداوند میفرمايد: «در آن روز قوم بيمار و لنگ خود را كه از سرزمين خود رانده شده و تنبيه گشتهاند، دوباره در وطن خودشان به قدرت خواهم رسانيد و از آنها قوم نيرومندی بوجود خواهم آورد، و من تا ابد در اورشليم بر آنها سلطنت خواهم كرد.8ای اورشليم، ای برج دیدبانی خدا، قوت و قدرت سلطنت خود را مثل سابق باز خواهی يافت!»9ای اورشليم چرا فرياد برمیآوری؟ چرا مثل زنی كه میزايد، درد میكشی؟ آيا به اين علت است كه پادشاهی نداری و مشاورانت از بين رفتهاند؟10ای مردم اورشليم از درد به خود بپيچيد و بناليد، چون بايد اين شهر را ترک نموده، در صحرا زندگی كنيد! شما به سرزمين دور دست بابل تبعيد میشويد؛ ولی در آنجا من به داد شما میرسم و شما را از چنگ دشمن رهايی بخشم.11درست است كه قومهای زيادی بر ضد شما برخاستهاند و تشنهٔ خون شما هستند و میخواهند شما را نابود كنند،12ولی آنها از قصد خداوند بیاطلاعند و نمیدانند كه روزی فرا میرسد كه خداوند آنها را مثل بافهها در خرمنگاه جمع میكند.13خداوند میفرمايد: «ای مردم اورشليم به پا خيزيد و اين خرمن را بكوبيد. من به شما شاخهای آهنين و سمهای برنجين خواهم داد تا قومهای بسياری را پايمال نماييد و اموالشان را كه به زور به چنگ آوردهاند، به خداوند كه مالک تمامی زمين است تقديم كنيد.»