1ای خداوند، اين سرزمين مورد لطف تو واقع شده است. تو بنیاسرائيل را از اسارت باز آوردهای.2خطای امت خود را بخشيدهای؛ تمام گناهان ايشان را آمرزيدهای؛3خشم تو ديگر بر آنها افروخته نمیشود.4اكنون ای خدای نجات دهندهٔ، ما را به سوی خود بازگردان و ديگر بر ما خشم مگير.5آيا تا به ابد بر ما خشمگين خواهی بود؟ آيا نسلهای آيندهٔ ما نيز مورد خشم تو قرار خواهند گرفت؟6آيا به ما حياتی تازه عطا نخواهی فرمود تا از حضور تو شادی كنيم؟7خداوندا، رحمت خود را بر ما ظاهر كن و ما را نجات ده!8هر آنچه كه خداوند بفرمايد من با جان و دل اطاعت خواهم كرد، زيرا او به ما كه قوم خاص او هستيم، صلح و سلامتی خواهد بخشيد، چنانچه به راه احمقانه و گناهآلود خود باز نگرديم.9به يقين، خداوند كسانی را كه او را احترام میكنند میرهاند؛ او شكوه و عظمت از دست رفتهٔ سرزمين ما را به ما باز خواهد گرداند.10رحمت و راستی با هم ملاقات كردهاند؛ عدالت و صلح يكديگر را بوسيدهاند!11راستی از زمين میرويد و عدالت از آسمان به زمين نگاه میكند.12خداوند به ما چيزهای نيكو خواهد بخشيد و سرزمين ما، محصول فراوان خواهد داد.13عدالت پيشاپيش او حركت خواهد كرد و راه را برای او آماده خواهد ساخت.