1خدا در دادگاه آسمانی ايستاده است تا قضات را به پای ميز محاكمه بكشاند.2او به قضات اين جهان میگويد: «تا به كی با بیانصافی قضاوت خواهيد كرد؟ تا به كی از مجرمين جانبداری خواهيد نمود؟3از حقوق بيچارگان و يتيمان دفاع كنيد؛ به داد مظلومان و فقيران برسيد.4ستمديدگان و درماندگان را از چنگ ظالمان برهانيد.5اما شما به حماقت رفتار مینماييد و در جهل و تاريكی زندگی میكنيد، به همين جهت اساس اجتماع متزلزل است.6من شما را ”خدايان“ خواندم و لقب ”فرزندان خدای متعال“ را به شما دادم.7اما شما مانند هر انسان ديگر خواهيد مرد و همچون ساير رهبران خواهيد افتاد.»8ای خدا، برخيز و بر جهان داوری كن! زيرا تو همهٔ قومها را به تصرف در خواهی آورد.