1ای خدا، قومهای خدانشناس، سرزمين قوم برگزيدهٔ تو را تسخير نمودند؛ خانهٔ مقدس تو را بیحرمت كردند و شهر اورشليم را خراب نمودند.2جنازههای بندگانت را خوراک پرندگان و جانوران ساختند.3خون آنها را مانند آب در اطراف اورشليم جاری كردند؛ كسی باقی نماند تا آنها را دفن كند.4ای خدا، نزد قومهای اطراف رسوا و مايهٔ ريشخند شدهايم.5خداوندا، تا به كی بر ما خشمگين خواهی بود؟ آيا آتش خشم تو تا به ابد بر سر ما زبانه خواهد كشيد؟6خدايا، خشم خود را بر سرزمينها و قومهايی كه تو را نمیشناسند و عبادت نمیكنند، بريز.7همين قومها بودند كه دست به كشتار قوم تو زدند و خانههايشان را خراب نمودند.8ای خدا، ما را به سبب گناهانی كه اجدادمان مرتكب شدهاند مجازات نكن. بر ما رحم فرما، زيرا بسيار دردمنديم.9ای خدايی كه نجات دهندهٔ ما هستی، به خاطر حرمت نام خودت ما را ياری فرما؛ ما را نجات ده و گناهان ما را بيامرز.10چرا قومهای خدانشناس بگويند كه خدای ايشان كجاست؟ ای خدا، بگذار با چشمان خود ببينيم كه تو انتقام خون بندگانت را از دشمنان میگيری.11خداوندا، نالهٔ اسيران را بشنو و با دست توانای خود آنانی را كه محكوم به مرگ هستند، برهان.12از قومهای مجاور ما، به سبب بیحرمتیای كه نسبت به تو روا داشتهاند، هفت برابر شديدتر انتقام بگير.13آنگاه ما كه قوم برگزيده و گوسفندان گلهٔ تو هستيم، تو را تا به ابد شكر خواهيم گفت و تمام نسلهای آيندهٔ ما تو را ستايش خواهند كرد.