1ای قضات، شما كه دم از انصاف میزنيد، چرا خود عادلانه قضاوت نمیكنيد؟2شما در فكر خود نقشههای پليد میكشيد و در سرزمين خود مرتكب ظلم و جنايت میشويد.3اشخاص بدكار در تمام زندگی خود منحرف هستند؛ از روز تولد لب به دروغ میگشايند.4-5زهری كشنده چون زهر مار دارند و مانند افعی كر، گوش خود را میبندند تا آواز افسونگران را نشنوند، هر چند افسونگران با مهارت افسون كنند.6ای خدا، دندانهای اين مردم درندهخو را بشكن.7بگذار آنها همچون آبی كه ريخته میشود، نيست و نابود گردند و وقتی تير میاندازند، تيرشان به هدر رود.8بگذار همچون حلزون به گل فرو روند و محو شوند و مانند بچهای كه مرده به دنیا آمده، نور آفتاب را نبينند.9باشد كه آتش خشم تو، ای خداوند بر آنها افروخته شود و پيش از اينكه به خود بيايند، پير و جوان مانند خار و خاشاک بسوزند.10نيكوكاران وقتی مجازات بدكاران را ببينند، شادخاطر خواهند شد؛ آنها از ميان جويبار خون اجساد بدكاران عبور خواهند كرد.11مردم خواهند گفت: «براستی نيكان پاداش میگيرند؛ واقعاً خدايی هست كه در جهان داوری میكند.»