1خداوند قادر مطلق سخن میگويد؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا میخواند.2نور جلال خدا از كوه صهيون، كه مظهر زيبايی و بزرگی اوست، میتابد.3خدای ما خواهد آمد و سكوت نخواهد كرد. شعلههای آتش در پيشاپيش او و گردباد در اطراف اوست.4او آسمان و زمين را به گواهی میطلبد تا بر قوم خود داوری كند.5خداوند میفرمايد: «قوم خاص مرا كه با قربانیهای خود با من عهد بستهاند كه نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع كنيد.»6آسمانها گواهند كه خود خداوند داور است و با عدالت داوری میكند.7«ای قوم من، ای اسرائيل، به سخنان من گوش دهيد، زيرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت میدهم.8دربارهٔ قربانیهايتان شما را سرزنش نمیكنم، زيرا آنها را پيوسته به من تقديم میكنيد.9من طالب گوسالهها و بزهای شما نيستم،10زيرا همهٔ حيواناتی كه در جنگل و كوه هستند از آن منند.11همهٔ پرندگانی كه بر کوهها پرواز میكنند و تمام حيواناتی كه در صحراها میچرند، به من تعلق دارند.12اگر گرسنه میبودم از تو خوراک نمیخواستم، زيرا كه جهان و هر چه كه در آن است از آن من است.13مگر من گوشت گاوها را میخورم و يا خون بزها را مینوشم؟14قربانی واقعی كه بايد تقديم كنيد اين است كه خدای خويش را شكر نماييد و نذرهايی را كه كردهايد ادا كنيد.15هنگامی كه در مشكلات هستيد مرا بخوانيد؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستايش خواهيد كرد.»16اما خدا به بدكاران چنين میگويد: «شما چه حق داريد كه احكام مرا بر زبان بياوريد و دربارهٔ عهد من سخن بگوييد؟17زيرا شما از اصلاح شدن نفرت داريد و دستورات مرا پشت گوش میاندازيد.18وقتی دزد را میبينيد كه دزدی میكند با وی همدست میشويد و با زناكاران معاشرت میكنيد.19سخنان شما با خباثت و نيرنگ آميخته است.20هر جا مینشينيد از برادرتان بد میگوييد و غيبت میكنيد.21اين كارها را كرديد و من چيزی نگفتم. فكر كرديد من هم مانند شما هستم! اما اينک من شما را برای تمام اين كارها تنبيه میكنم.22«ای كسانی كه مرا فراموش كردهايد، به من گوش دهيد و گرنه شما را هلاک خواهم كرد و فريادرسی نخواهيد داشت.23قربانی شايستهٔ من آنست كه از من سپاسگزار باشيد و مرا ستايش كنيد. هر كه چنين كند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»