1حزقيای پادشاه، نامههايی به سراسر اسرائيل و يهودا و مخصوصاً قبايل افرايم و منسی فرستاد و همه را دعوت نمود تا به اورشليم بيايند و در خانهٔ خداوند عيد پسح را برای خداوند، خدای اسرائيل جشن بگيرند.2-3پادشاه و مقامات مملكتی و تمام جماعت اورشليم پس از مشورت با هم تصميم گرفتند مراسم عيد پسح را به جای وقت معمول آن در ماه اول، اين بار در ماه دوم برگزار نمايند. علت اين بود كه كاهنان كافی در اين زمان تقديس نشده بودند و قوم نيز در اورشليم جمع نشده بودند.4اين تصميم با توافق پادشاه و تمام جماعت اخذ شد.5پس به سراسر اسرائيل، از دان تا بئرشبع پيغام فرستادند و همه را دعوت كردند تا به اورشليم بيايند و عيد پسح را برای خداوند، خدای اسرائيل جشن بگيرند. زيرا مدت زيادی بود كه آن را بر اساس شريعت، به طور دسته جمعی جشن نگرفته بودند.6قاصدان از طرف پادشاه و مقامات مملكت با نامهها به سراسر اسرائيل و يهودا اعزام شدند. متن نامهها چنين بود: «ای بنیاسرائيل، به سوی خداوند، خدای ابراهيم و اسحاق و يعقوب بازگشت كنيد، تا او نيز به سوی شما بازماندگان قوم كه از چنگ پادشاهان آشور جان به در بردهايد، بازگشت نمايد.7مانند پدران و برادران خود نباشيد كه نسبت به خداوند، خدای اجدادشان گناه كردند و به طوری كه میدانيد به شدت مجازات شدند.8مثل آنها ياغی نباشيد، بلكه از خداوند اطاعت نماييد و به خانهٔ او بياييد كه آن را تا به ابد تقديس فرموده است و خداوند، خدای خود را عبادت كنيد تا خشم او از شما برگردد.9اگر شما به سوی خداوند بازگشت نماييد، برادران و فرزندان شما مورد لطف كسانی قرار میگيرند كه ايشان را اسير كردهاند و به اين سرزمين باز خواهند گشت. زيرا خداوند، خدای شما رحيم و مهربان است و اگر شما به سوی او بازگشت نماييد او شما را خواهد پذيرفت.»10پس قاصدان، شهر به شهر از افرايم و منسی تا زبولون رفتند. ولی در اكثر جاها با ريشخند و اهانت مردم مواجه شدند.11اما از قبيلههای اشير، منسی و زبولون عدهای اطاعت نمودند و به اورشليم آمدند.12در سرزمين يهودا نيز خدا تمام قوم را متحد ساخت تا فرمان پادشاه و مقامات را كه از جانب خداوند بود اطاعت كنند.13گروه عظيمی در ماه دوم در شهر اورشليم جمع شدند تا عيد پسح را جشن بگيرند.14ايشان برخاسته، تمام قربانگاههای اورشليم را كه روی آنها قربانی و بخور به بتها تقديم میشد در هم كوبيده به درهٔ قدرون ريختند.15در روز چهاردهم ماه دوم، برههای عيد پسح را سر بريدند. كاهنان و لاويانی كه برای انجام مراسم آماده نشده بودند، خجالت كشيده، فوری خود را تقديس كردند و به تقديم قربانی مشغول شدند.16آنها با ترتيبی كه در تورات موسی، مرد خدا آمده است سر خدمت خود ايستادند و كاهنان، خونی را كه لاويان به دست ايشان دادند، بر قربانگاه پاشيدند.17-19عدهٔ زيادی از قوم كه از سرزمینهای افرايم، منسی، يساكار و زبولون آمده بودند مراسم طهارت و تقديس را بجا نياورده بودند و نمیتوانستند برههای خود را ذبح كنند، پس لاويان مأمور شدند اين كار را برای ايشان انجام دهند. حزقيای پادشاه نيز برای ايشان دعا كرد تا بتوانند خوراک عيد پسح را بخورند، هر چند اين برخلاف شريعت بود. حزقيا چنين دعا كرد: «ای خداوند مهربان، خدای اجداد ما، هر كسی را كه قصد دارد تو را پيروی نمايد ولی شرعاً خود را برای شركت در اين مراسم تقديس نكرده است، بيامرز.»20خداوند دعای حزقيا را شنيد و آنها را مجازات نكرد.21پس بنیاسرائيل هفت روز عيد پسح را با شادی فراوان در شهر اورشليم جشن گرفتند. ضمناً لاويان و كاهنان هر روز با آلات موسيقی خداوند را ستايش میكردند.22(حزقيای پادشاه از تمام لاويانی كه مراسم عبادتی را خوب انجام داده بودند قدردانی كرد.) هفت روز مراسم عيد برقرار بود. قوم قربانیهای سلامتی تقديم كردند و خداوند، خدای اجدادشان را ستايش نمودند.23تمام جماعت پس از مشورت، تصميم گرفتند عيد پسح هفت روز ديگر ادامه يابد؛ پس با شادی هفت روز ديگر اين عيد را جشن گرفتند.24حزقيا هزار گاو و هفت هزار گوسفند برای قربانی به جماعت بخشيد. مقامات مملكتی نيز هزار گاو و ده هزار گوسفند هديه كردند. در اين هنگام عدهٔ زيادی از كاهنان نيز خود را تقديس نمودند.25تمام مردم يهودا، همراه با كاهنان و لاويان و آنانی كه از مملكت اسرائيل آمده بودند، و نيز غريبان ساكن اسرائيل و يهودا، شادی میكردند.26اورشليم از زمان سليمان پسر داوود پادشاه تا آن روز، چنين روز شادی به خود نديده بود.27در خاتمه، كاهنان و لاويان ايستاده، قوم را بركت دادند و خدا دعای آنها را از قدس خود در آسمان شنيد و اجابت فرمود.