1-2خداوند در مصر به موسی و هارون فرمود: «از اين پس بايد اين ماه برای شما اولين و مهمترين ماه سال باشد.3پس به تمام قوم اسرائيل بگوييد كه هر سال در روز دهم همين ماه، هر خانوادهای از ايشان يک بره تهيه كند.4اگر تعداد افراد خانوادهای كم باشد میتواند با خانوادهٔ كوچكی در همسايگی خود شريک شود، يعنی هر خانواده به تعداد افرادش به همان مقداری كه خوراكش میباشد، سهم قيمت بره را بپردازد.5اين حيوان، خواه گوسفند و خواه بز، بايد نر و يک ساله و بیعيب باشد.6«عصر روز چهاردهم ماه، همهٔ قوم اسرائيل اين برهها را قربانی كنند7و خون آنها را روی تيرهای عمودی دو طرف در و سر در خانههايشان كه در آن گوشت بره را میخورند، بپاشند.8در همان شب، گوشت را بريان كنند و با نان فطير (نان بدون خميرمايه) و سبزيهای تلخ بخورند.9گوشت را نبايد خام يا آبپز بخورند، بلكه همه را بريان كنند حتی كله و پاچه و دل و جگر آن را.10تمام گوشت بايد تا صبح خورده شود، و اگر چيزی از آن باقی ماند آن را بسوزانند.11«قبل از خوردن بره، كفش به پا كنيد، چوبدستی به دست گيريد و خود را برای سفر آماده كنيد، و بره را با عجله بخوريد. اين آيين، پِسَح[1] خداوند خوانده خواهد شد.12چون من كه خداوند هستم، امشب از سرزمين مصر گذر خواهم كرد و تمام پسران ارشد مصريان و همهٔ نخستزادههای حيوانات ايشان را هلاک خواهم نمود و خدايان آنها را مجازات خواهم كرد.13خونی كه شما روی تيرهای در خانههای خود میپاشيد، نشانهای بر خانههايتان خواهد بود. من وقتی خون را ببينم از شما میگذرم و فقط مصريان را هلاک میكنم.14«هر سال به يادبود اين واقعه برای خداوند جشن بگيريد. اين آيينی ابدی برای تمام نسلهای آينده خواهد بود.15در اين جشن كه هفت روز طول میكشد بايد فقط نان فطير بخوريد. در روز اول، خميرمايه را از خانهٔ خود بيرون ببريد، زيرا اگر كسی در مدت اين هفت روز نان خميرمايهدار بخورد از ميان قوم اسرائيل طرد خواهد شد.16در روز اول و هفتم اين جشن، بايد تمام قوم به طور دسته جمعی خدا را عبادت كنند. در اين دو روز بهجز تهيهٔ خوراک كار ديگری نكنيد.17«اين عيد كه همراه نان فطير جشن گرفته میشود، به شما يادآوری خواهد كرد كه من در چنين روزی شما را از مصر بيرون آوردم. پس برگزاری اين جشن بر شما و نسلهای آيندهٔ شما تا به ابد واجب خواهد بود.18از غروب روز چهاردهم تا غروب روز بيست و يكم اين ماه بايد نان بدون خميرمايه بخوريد.19در اين هفت روز نبايد اثری از خميرمايه در خانههای شما باشد. در اين مدت اگر كسی نان خميرمايهدار بخورد، بايد از ميان قوم اسرائيل طرد شود. رعايت اين قوانين حتی برای غريبههايی كه در ميان شما ساكن هستند نيز واجب خواهد بود.20باز تأكيد میكنم كه در اين هفت روز نان خميرمايهدار نخوريد. فقط نان فطير بخوريد.»21آنگاه موسی، بزرگان قوم را نزد خود خواند و به ايشان گفت: «برويد و برههايی برای خانوادههايتان بگيريد و برای عيد پسح آنها را قربانی كنيد.22خون بره را در يک تشت بريزيد و بعد با گياه زوفا خون را روی تيرهای دو طرف در و سر در خانههايتان بپاشيد. هيچكدام از شما نبايد در آن شب از خانه بيرون رود.23آن شب خداوند از سرزمين مصر عبور خواهد كرد تا مصريان را بكشد. ولی وقتی خون را روی تيرهای دو طرف در و سر در خانههايتان ببيند از آنجا میگذرد و به ”هلاک كننده“ اجازه نمیدهد كه وارد خانههايتان شده، شما را بكشد.24برگزاری اين مراسم برای شما و فرزندانتان يک قانون دائمی خواهد بود.25وقتی به آن سرزمينی كه خداوند وعدهٔ آن را به شما داده، وارد شديد، عيد پسح را جشن بگيريد.26هرگاه فرزندانتان مناسبت اين جشن را از شما بپرسند،27بگوييد: عيد پسح را برای خداوند به مناسبت آن شبی جشن میگيريم كه او از مصر عبور كرده، مصریها را كشت، ولی وقتی به خانههای ما اسرائيلیها رسيد از آنها گذشت و به ما آسيبی نرساند.» قوم اسرائيل روی بر خاک نهاده، خداوند را سجده نمودند.28سپس همانطور كه خداوند به موسی و هارون دستور داده بود، عمل كردند.
مرگ پسران ارشد
29نيمه شب، خداوند تمام پسران ارشد مصر را كشت، از پسر ارشد فرعون كه جانشين او بود گرفته تا پسر ارشد غلامی كه در سياهچال زندانی بود. او حتی تمام نخستزادههای حيوانات ايشان را نيز از بين برد.30در آن شب فرعون و درباريان و تمام اهالی مصر از خواب بيدار شدند و ناله سر دادند، به طوری كه صدای شيون آنها در سراسر مصر پيچيد، زيرا خانهای نبود كه در آن كسی نمرده باشد.31فرعون در همان شب موسی و هارون را فرا خواند و به ايشان گفت: «هر چه زودتر از سرزمين مصر بيرون برويد و بنیاسرائيل را هم با خود ببريد. برويد و همانطور كه خواستيد خداوند را عبادت كنيد.32گلهها و رمههای خود را هم ببريد. ولی پيش از اينكه برويد برای من دعا كنيد.»33اهالی مصر نيز به قوم اسرائيل اصرار میكردند تا هر چه زودتر از مصر بيرون بروند. آنها به بنیاسرائيل میگفتند: «تا همهٔ ما را به كشتن ندادهايد از اينجا بيرون برويد.»34پس قوم اسرائيل تغارهای پر از خمير بیمايه را درون پارچه پيچيدند و بر دوش خود بستند،35و همانطور كه موسی به ايشان گفته بود از همسايههای مصری خود لباس و طلا و نقره خواستند.36خداوند بنیاسرائيل را در نظر اهالی مصر محترم ساخته بود، به طوری كه هر چه از آنها خواستند به ايشان دادند. به اين ترتيب آنها ثروت مصر را با خود بردند.
خروج قوم اسرائيل از مصر
37-38در همان شب بنیاسرائيل از رعمسيس كوچ كرده، روانهٔ سوكوت شدند. تعداد ايشان به غير از زنان و كودكان قريب به ششصد هزار مرد بود كه پياده در حركت بودند. از قومهای ديگر نيز در ميان آنها بودند كه همراه ايشان از مصر بيرون آمدند. گلهها و رمههای فراوانی هم به همراه ايشان روان بودند.39وقتی سر راه برای غذا خوردن توقف كردند، از همان خمير بیمايهای كه آورده بودند، نان پختند. از اين جهت خمير را با خود آورده بودند چون با شتاب از مصر بيرون آمدند و فرصتی برای پختن نان نداشتند.40بنیاسرائيل مدت چهارصد و سی سال در مصر زندگی كرده بودند.41در آخرين روز چهارصد و سیامين سال بود كه قوم خدا از سرزمين مصر بيرون آمدند.42خداوند آن شب را برای رهايی آنها از مصر در نظر گرفته بود و قوم اسرائيل میبايست نسل اندر نسل، همه ساله در آن شب به ياد رهايی خود از دست مصريان، برای خداوند جشن بگيرند.
مقررات عيد پسح
43-44آنگاه خداوند به موسی و هارون مقررات آيين پسح را چنين تعليم داد: «هيچ غيريهودی نبايد از گوشت برهٔ قربانی بخورد، اما غلامی كه خريداری و ختنه شده باشد میتواند از آن بخورد.45خدمتكار و میهمان غيريهودی نبايد از آن بخورند.46تمام گوشت بره را در همان خانهای كه در آن نشستهايد بخوريد. آن گوشت را از خانه نبايد بيرون ببريد. هيچيک از استخوانهای آن را نشكنيد.47تمام قوم اسرائيل بايد اين مراسم را برگزار نمايند.48«اگر غريبههايی در میان شما زندگی میكنند و مايلند اين آيين را برای خداوند نگاه دارند، بايد مردان و پسران ايشان ختنه شوند تا اجازه داشته باشند مثل شما در اين آيين شركت كنند. اما شخص ختنه نشده هرگز نبايد از گوشت برهٔ قربانی بخورد.49تمام مقررات اين جشن شامل حال غريبههايی نيز كه ختنه شدهاند و در ميان شما ساكنند، میشود.»50قوم اسرائيل تمام دستورات خداوند را كه توسط موسی و هارون به ايشان داده شده بود، به کار بستند.51در همان روز خداوند تمام بنیاسرائيل را از مصر بيرون آورد.