1آنگاه موسی از دشتهای موآب به قلهٔ پيسگاه در كوه نبو، كه در مقابل اريحاست رفت و خداوند تمامی سرزمين موعود را به او نشان داد: از جلعاد تا دان،2تمام زمين قبيلهٔ نفتالی، زمينهای قبايل افرايم و منسی، زمين قبيلهٔ يهودا تا دريای مديترانه،3صحرای نگب و تمام ناحيهٔ درهٔ اريحا (شهر نخلستان) تا صوغر.4خداوند به موسی فرمود: «اين است سرزمينی كه من به ابراهيم و اسحاق و يعقوب وعده دادم كه به فرزندانشان بدهم. اكنون به تو اجازه دادم آن را ببينی، ولی پايت را در آنجا نخواهی گذاشت.»5بنابراين موسی، خدمتگزار خداوند، چنانكه خداوند گفته بود در سرزمين موآب درگذشت.6خداوند او را در درهای نزديک بيتفغور در سرزمين موآب دفن نمود، ولی تا به امروز هيچكس مكان دفن او را نمیداند.7موسی هنگام مرگ صد و بيست سال داشت، با وجود اين هنوز نيرومند بود و چشمانش به خوبی میديد.8قوم اسرائيل سی روز در دشتهای موآب برای او عزاداری كردند.9يوشع (پسر نون) پر از روح حكمت بود، زيرا موسی دستهای خود را بر او نهاده بود. بنابراين مردم اسرائيل از او اطاعت میكردند و دستوراتی را كه خداوند به موسی داده بود پيروی مینمودند.10در اسرائيل پيامبری مانند موسی نبوده است كه خداوند با او رودررو صحبت كرده باشد.11موسی به فرمان خداوند، معجزات عظيمی در حضور فرعون مصر، درباريانش و تمام قوم او انجام داد.12هيچكس تا به حال نتوانسته است قدرت و معجزات شگفتانگيزی را كه موسی در حضور قوم اسرائيل نشان داد، ظاهر سازد.