1«ای قوم يهودا، گناهان شما با قلم آهنين و با نوك الماس بر دلهای سنگیتان نوشته شده و بر گوشههای قربانگاههايتان كندهكاری شده است.2-3جوانانتان يک دم از گناه غافل نمیمانند، زير هر درخت سبز و روی هر كوه بلند بت میپرستند؛ پس به سبب گناهانتان، تمام گنجها و بتخانههايتان را به تاراج خواهم داد،4و مجبور خواهيد شد اين سرزمين را كه به ميراث به شما داده بودم ترک كنيد و دشمنانتان را در سرزمينهای دور دست بندگی نماييد، چون آتش خشم مرا شعلهور ساختهايد، آتشی كه هرگز خاموش نخواهد شد!
گفتار گوناگون
5«لعنت بر كسی كه به انسان تكيه میكند و چشم اميدش به اوست و بر خداوند توكل نمینمايد.6او مثل بوتهای است كه در بيابان خشک و سوزان و در شورهزارها میرويد، جايی كه هيچ گياه ديگری وجود ندارد؛ او هرگز خير و بركت نخواهد ديد!7«خوشا به حال كسی كه بر خداوند توكل دارد و تمام اميد و اعتمادش بر اوست!8او مانند درختی خواهد بود كه در كنار رودخانه است و ريشههايش از هر طرف به آب میرسد درختی كه نه از گرما میترسد و نه از خشكسالی! برگش شاداب میماند و از ميوه آوردن باز نمیايستد!9«هيچ چيز مانند دل انسان فريبكار و شرور نيست؛ كيست كه از آنچه در آن میگذرد آگاه باشد؟10تنها من كه خداوند هستم میدانم در دل انسان چه میگذرد! تنها من از درون دل انسان آگاهم و انگيزههای او را میدانم و هر كس را مطابق اعمالش جزا میدهم.11«شخصی كه ثروتش را از راه نادرست به دست میآورد، همانند پرندهای است كه لانهٔ خود را از جوجههای ديگران پر میسازد. همانگونه كه اين جوجهها خيلی زود او را واگذارده میروند، او نيز بزودی ثروتش را از دست خواهد داد و سرانجام چوب حماقتش را خواهد خورد.»
دعای ارميا
12-13ای خداوند، تخت بلند و باشكوه و ابدی تو پناهگاه ماست. ای اميد اسرائيل، تمام كسانی كه از تو برگردند، رسوا و شرمسار میشوند؛ آنها مانند نوشتههای روی خاک محو خواهند شد، چون خداوند را كه چشمه آب حيات است، ترک كردهاند.14خداوندا، تنها تو میتوانی مرا شفا بخشی، تنها تو میتوانی مرا نجات دهی و من تنها تو را ستايش میكنم!15مردم با تمسخر به من میگويند: «پس هشدارهای خداوند كه مدام دربارهٔ آن سخن میگفتی چه شد؟ اگر آنها واقعاً از سوی خدا هستند، پس چرا انجام نمیشوند؟»16خداوندا، من هيچگاه از تو نخواستهام كه بر آنها بلا نازل كنی و هرگز خواستار هلاكت ايشان نبودهام؛ تو خوب میدانی كه من تنها هشدارهای تو را به ايشان اعلام كردهام.17پس اينک خداوندا، مرا ترک مكن، چون اميد من تنها تويی!18تمام كسانی را كه مرا آزار میدهند، به رسوايی و هراس گرفتار بساز، ولی مرا از هر بلايی محفوظ بدار. آری، بر ايشان دو چندان بلا بفرست و نابودشان كن!
نگاه داشتن سَبَت
19آنگاه خداوند فرمود كه بروم و در كنار دروازهٔ «پسران قوم» (كه پادشاهان از آن عبور میكنند) و در كنار ساير دروازههای اورشليم بايستم،20و در آنجا خطاب به همه مردم بگويم كه خداوند چنين میفرمايد: «ای پادشاهان و مردم يهودا، ای ساكنان اورشليم و همه كسانی كه از اين دروازهها عبور میكنيد،21-22به اين هشدار توجه كنيد تا زنده بمانيد: نبايد در روز سبت كار كنيد بلكه اين روز را به عبادت و استراحت اختصاص دهيد. به اجدادتان هم همين دستور را دادم،23ولی آنها گوش ندادند و اطاعت نكردند بلكه با سرسختی به دستور من بیتوجهی نمودند و اصلاح نشدند.24«حال، اگر شما از من اطاعت نماييد و روز سبت را مقدس بداريد و در اين روز كار نكنيد،25آنگاه قوم شما هميشه پايدار خواهد ماند، و از دودمان سلطنتی داوود هميشه يک نفر در اورشليم سلطنت خواهد كرد. اين شهر برای هميشه آباد خواهد ماند و همواره پادشاهان و حكمرانان سوار بر عرابهها و اسبان، باشكوه و جلال در ميان مردم رفت و آمد خواهند نمود.26از اطراف اورشليم و از شهرهای يهودا و سرزمين بنيامين و از دشتها و كوهستانها و جنوب يهودا مردم همه خواهند آمد و قربانیهای گوناگون به خانه خداوند تقديم خواهند نمود.27«اما اگر از من اطاعت نكنيد و روز سبت را به عبادت و استراحت اختصاص ندهيد، و اگر در اين روز همچون روزهای ديگر، از اين دروازهها كالا به شهر وارد كنيد، آنگاه اين دروازهها را به آتش خواهم كشيد، آتشی كه به كاخهايتان سرايت كند و آنها را از بين ببرد و هيچكس نتواند شعلههای آن را خاموش كند.»