1ای خداوند، تو عادلتر از آن هستی كه من با تو بحث و جدل كنم؛ اما میخواهم بدانم كه چرا بدكاران موفقند؟ چرا اشخاص نادرست در رفاه و آسايشند؟2تو ايشان را مانند درختی كه ريشه میدواند و ميوه میآورد، كامياب میسازی. به زبان تو را شكر میكنند، اما دلهايشان از تو دور است!3حال آنكه تو از دل من آگاهی و مرا خوب میشناسی. خداوندا، ايشان را مثل گوسفند به كشتارگاه بكشان و به سزای اعمالشان برسان!4تا به كی بايد اين سرزمين به سبب اعمال و رفتار آنها ماتم گيرد؟ حتی گياهان صحرا هم به علت گناهان آنها خشک شده و حيوانات و پرندگان از بين رفتهاند؛ با اين حال ايشان میگويند: «خدا ما را مجازات نخواهد كرد!»5خداوند فرمود: «اگر پيام مرا به مردم عادی رساندی و اين همه خسته شدی، پس چگونه آن را به پادشاه و بزرگان خواهی رساند؟ اگر در زمين صاف نمیتوانی بايستی و میلغزی، در جنگلهای انبوه اردن چه خواهی كرد؟6حتی برادران و خانوادهٔ خودت، عليه تو هستند و برايت توطئه چيدهاند! پس اگرچه با تو دوستانه صحبت كنند، به آنها اعتماد نكن و سخنانشان را باور منما.»
اندوه خداوند به خاطر قومش
7آنگاه خداوند فرمود: «من بنیاسرائيل را ترک گفته و قوم برگزيدهٔ خود را طرد كردهام! عزيزان خود را تسليم دشمن كردهام.8قوم من مانند شير جنگل بر من غريدهاند، پس من نيز از ايشان بيزار شدهام.9«قوم من همانند پرندهٔ رنگارنگی است كه از هر طرف مورد حملهٔ مرغان وحشی قرار گرفته است؛ پس حيوانات درنده را نيز فرا خوانيد تا به اين ضيافت بپيوندند!10«بسياری از حكام بيگانه، تاكستانم را غارت كردهاند و سرزمين محبوب مرا پايمال نمودهاند. آنها سرزمين حاصلخيز مرا به بيابان خشک تبديل كردهاند.11بلی، آن را ويران ساختهاند؛ اينک نالههای ماتم از آن به گوشم میرسد؛ همه جا ويران شده و كسی بدان توجه ندارد.12مهاجمين همهٔ گوشه و كنار سرزمين را غارت میكنند، زيرا من شمشير و جنگ را فرستادهام تا فرد فرد قوم را هلاک سازد، و هيچكس در امان نخواهد بود.13گندم كاشتهاند، ولی خار درو كردهاند؛ زحمت بسيار كشيدهاند، ولی چيزی عايدشان نشده است؛ از شدت خشم من، محصولشان از بين رفته است و به اين علت همه شرمسارند.»
وعدهٔ خدا به همسايگان اسرائيل
14خداوند دربارهٔ همسايگان شرور قوم اسرائيل كه سرزمين او را مورد تهاجم قرار دادهاند سرزمينی كه خدا به او داده است چنين میفرمايد: «ايشان را مانند يهودا از سرزمينشان بيرون خواهم راند،15ولی بعد از آن، بار ديگر بر آنها ترحم خواهم نمود و هر يک را به زمين و مملكت خود باز خواهم گرداند.16اگر اين قومهای بتپرست، راه و رسم قوم مرا خوب بياموزند (همانگونه كه قبلاً به قوم من راه و روش بعل را آموخته بودند)، و به جای بعل مرا خدای خود بدانند، آنگاه جزو قوم من شده كامياب خواهند شد.17اما هر قومی كه نخواهد مرا اطاعت نمايد، او را به کلی ريشهكن كرده، از بين خواهم برد.» اين كلام خداوند است.