1آنگاه ايوب پاسخ داد:2اگر میتوانستيد غصهٔ مرا وزن كنيد،3آنگاه میديديد كه از شنهای ساحل دريا نيز سنگينتر است. برای همين است كه حرفهای من تند و بیپرواست.4خدای قادر مطلق با تيرهای خود مرا به زمين زده است. تيرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. يورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است.5الاغ وقتی عرعر میكند كه علف نداشته باشد و گاو هنگامی صدا میكند كه خوراک نداشته باشد.6آيا انسان غذايی را كه بیمزه باشد و يا سفيدهٔ تخممرغی را كه پخته نباشد دوست دارد؟7هنگامی كه به چنين غذايی نگاه میكنم اشتهايم كور میشود و حالم به هم میخورد.8-9ای كاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد و مرا بكشد.10اگر میدانستم او اين كار را میكند، با وجود همهٔ اين دردها خوشحال میبودم. من هرگز با دستورات خدا مخالفت نكردهام، زيرا میدانم او مقدس است.11من چطور میتوانم اين وضع را تحمل كنم؟ به چه اميدی به زندگی خود ادامه دهم؟12آيا من از سنگ ساخته شدهام؟ آيا بدنم از آهن است؟13كاری از دستم برنمیآيد و كسی به دادم نمیرسد.14انسان بايد نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد.15-18ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زيرا مثل نهری هستيد كه در زمستان از برف و يخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپديد میشود؛ كاروانها به كنار آن میروند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمیيابند؛ پس، از تشنگی هلاک میشوند.19-21وقتی كه كاروانهای تيما و سبا برای نوشيدن آب در آنجا توقف میكنند، نااميد میشوند. من هم از شما قطع اميد كردهام. شما از ديدن وضع من میترسيد و حاضر نيستيد كمكم كنيد.22ولی چرا؟ آيا هرگز از شما كوچكترين چيزی خواستهام؟ آيا درخواست هديهای كردهام؟23آيا تاكنون از شما خواستهام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانيد؟24تنها چيزی كه من از شما میخواهم يک جواب منطقی است، آنگاه ساكت خواهم شد. به من بگوييد كه چه خطايی كردهام؟25-26گفتن حقيقت بسيار عالی است، ولی انتقادهای شما دور از حقيقت است. آيا فقط به اين دليل كه از فرط يأس و نوميدی بیاراده فرياد برآوردم میخواهيد مرا محكوم كنيد؟27شما حتی به يتيم هم رحم نمیكنيد و حاضريد دوست خود را نيز بفروشيد.28به چشمان من نگاه كنيد. آيا من به شما دروغ میگويم؟29مرا محكوم نكنيد، چون بیگناهم. اينقدر بیانصاف نباشيد.30آيا فكر میكنيد من دروغ میگويم و يا نمیتوانم درست را از نادرست تشخيص دهم؟