1انسانهای خوب، ديده از جهان فرو میبندند و اشخاص خداشناس پيش از وقت میميرند و كسی نيست كه در اين باره فكر كند و دليل اين امر را بفهمد. ايشان میميرند تا از مصيبتی كه در راه است نجات يابند.2هنگامی كه خداشناسان میميرند، از آرامش برخوردار میشوند و استراحت میيابند.3و اما شما ای بدكاران، جلو بياييد! ای اولاد جادوگران و زناكاران، نزديک بياييد!4-5شما چه كسی را مسخره میكنيد؟ به چه كسی دهن كجی میكنيد؟ ای آدمهای گناهكار و دروغگو، شما همان اشخاصی هستيد كه زير سايهٔ درختان زنا میكنيد و در درهها و زير شكاف صخرههای بلند فرزندان خود را برای بتها قربانی میكنيد.6سنگهای صاف را از ميان درهها برمیداريد و آنها را چون خدا میپرستيد و هدايای گوناگون به آنها تقديم میكنيد. آيا فكر میكنيد اين رفتارتان خدا را خشنود میكند؟7به کوههای بلند میرويد تا در آنجا زنا كنيد و برای بتهايتان قربانی كنيد.8شما بتهايتان را پشت درهای بسته قرار میدهيد و آنها را میپرستيد. اين عمل شما زناكاری است، زيرا به جای اينكه خدا را دوست داشته باشيد و عبادت كنيد، به بتها عشق میورزيد و آنها را میپرستيد.9با عطر و روغن به حضور بت«مولک» میرويد تا آنها را تقديمش كنيد. به سفرهای دور و دراز میرويد، حتی به جهنم هم پا میگذاريد، تا شايد خدايان تازهای بيابيد و به آنها دل ببنديد.10آنقدر میگرديد تا خسته و درمانده میشويد، ولی دست از جستجو برنمیداريد. به خود قوت قلب میدهيد و پيش میرويد.11خداوند میفرمايد: «اين بتها چه هستند كه از آنها میترسيد و به من خيانت میكنيد؟ چرا مرا ديگر به ياد نمیآوريد؟ آيا علت اينكه از من نمیترسيد اين نيست كه سكوت كردهام و چيزی نگفتهام؟12شما فكر میكنيد كار درستی انجام میدهيد، ولی وقتی من كارهای زشت شما را برملا سازم، آنگاه بتهای شما نيز قادر نخواهند بود شما را ياری دهند.13از دست اين بتهايی كه برای خود جمع كردهايد كاری ساخته نيست و آنها به فرياد شما نخواهند رسيد؛ آنها به قدری ضعيفند كه يک وزش باد میتواند آنها را از جا بركند و با خود ببرد. اما بدانيد كسانی كه به من توكل دارند مالک زمين و وارث كوه مقدس من خواهند شد.»
وعدهٔ آرامش
14خداوند میگويد: «قوم من به سوی من باز میگردند! پس راه را آماده سازيد و سنگها و موانع را از سر راه برداريد.»15خدای متعال و مقدس كه تا ابد زنده است، چنين میگويد: «من در مكانهای بلند و مقدس ساكنم و نيز در وجود كسی كه روحی متواضع و توبهكار دارد، تا دل او را زنده سازم و نيروی تازه به او بخشم.16من تا ابد شما را محكوم نخواهم كرد و بر شما خشمگين نخواهم ماند، زيرا اگر چنين كنم تمام جانهايی كه آفريدهام از بين خواهند رفت.17من به علت طمعكاری شما غضبناک شدم و تنبيهتان كردم و شما را ترک گفتم. اما شما راه خود را ادامه داديد و از آن دست نكشيديد.18كارهای شما را میبينم، اما با وجود اين شما را شفا خواهم داد. شما را هدايت خواهم كرد و تسلی خواهم داد. به شما كمک خواهم كرد تا برای گناهانتان ماتم بگيريد و به آنها اعتراف كنيد.19همهٔ مردم از سلامتی برخوردار خواهند شد چه آنانی كه دورند و چه آنانی كه نزديكند؛ زيرا من ايشان را شفا خواهم بخشيد.20اما بدكاران مانند دريای متلاطمی هستند كه هرگز آرام نمیگيرد، بلكه هميشه گل و لجن بالا میآورد.21برای بدكاران سلامتی و آرامش وجود ندارد.» اين است آنچه خداوند میفرمايد.