1-2وای بر قاضيان بیانصاف كه قوانين غير عادله وضع میكنند تا حق فقيران و بيوهزنان و يتيمان قوم مرا پايمال كنند و اموالشان را به غارت ببرند و بر ايشان ظلم كنند.3در روز بازخواست، وقتی خدا از سرزمين دور دست بر شما مصيبت بفرستد، چه خواهيد كرد؟ به چه كسی پناه خواهيد برد؟ گنجهايتان را كجا مخفی خواهيد كرد؟4در آن روز هر چه داريد زير پای اسيران و كشتهشدگان از بين خواهد رفت. با اين حال، غضب خدا فروكش نخواهد كرد و دست او برای مجازات شما همچنان دراز خواهد بود.
پادشاه آشور، وسيلهای در دست خدا
5خداوند میفرمايد: «من آشور را مانند چوب تنبيه به دست خواهم گرفت و برای مجازات آنانی كه بر ايشان خشمناک هستم به كار خواهم برد.6قوم آشور را بر ضد اين قوم خدانشناس كه مورد خشم من هستند خواهم فرستاد تا آنها را غارت كنند و مانند گل، زير پايهای خود لگدمال نمايند.»7اما پادشاه آشور نمیداند كه وسيلهای است در دست خدا. مراد دل او اين است كه اقوام بسياری را نابود كند.8میگويد: «سرداران من هر يک پادشاهی هستند!9شهرهای كركميش و كلنو و حمات و ارفاد را تسخير كرديم؛ سامره و دمشق نيز تسليم ما شدند.10ممالكی را كه بتهايشان بيش از بتهای اورشليم و سامره بودند از بين برديم.11ما سامره را با تمام بتهايش نابود كرديم و همين كار را نيز با اورشليم و بتهايش خواهيم كرد.»12پس از آن كه خداوند پادشاه آشور را برای مجازات اورشليم به کار گرفت، آنگاه برمیگردد و پادشاه مغرور و متكبر آشور را نيز مجازات میكند.13پادشاه آشور میگويد: «من به قدرت و حكمت و دانش خود در اين جنگها پيروز شدهام. من به نيروی خود مرزهای ممالک را از ميان برداشتم و پادشاهان را سركوب كردم و گنجهايشان را به يغما بردم.14ممالک دنيا را مانند آشيانهٔ پرندگان تكان دادم و ثروت آنان را كه مثل تخمهای پرندگان به زمين میريخت جمع كردم بدون اين كه كسی جرأت كند بالی برايم تكان دهد و يا دهانش را باز كرده، جيکجيک كند.»15اما خداوند میفرمايد: «آيا تبر به خود میبالد كه قدرتش بيش از هيزم شكن است؟ آيا اره خود را بالاتر از كسی میداند كه اره میكند؟ آيا عصا انسان را بلند میكند يا انسان عصا را؟»16خداوند قادر متعال بر جنگاوران تنومند پادشاه آشور بلايی خواهد فرستاد تا آنها را ضعيف و نحيف كند و مانند آتش آنها را بسوزاند.17خدای پاک كه نور اسرائيل است همچون شعلهٔ آتش در يک روز همه چيز را مانند خار و خس خواهد سوزاند.18جنگل و مزارع پهناور آنها از بين خواهد رفت درست مانند بيماری كه جسم و جانش تباه میشود.19درختان جنگل به قدری كم خواهد شد كه يک كودک نيز خواهد توانست آنها را بشمارد.
باقی ماندگان اسرائيل
20زمانی فرا خواهد رسيد كه كسانی كه در اسرائيل و يهودا باقی مانده باشند، ديگر تكيهگاهشان آشور نخواهد بود، بلكه از صميم قلب بر خداوند كه يگانه وجود پاک اسرائيل است توكل خواهند داشت.21ايشان به سوی خدای قادر مطلق باز خواهند گشت.22هر چند اكنون قوم اسرائيل مثل ريگ ساحل دريا بیشمارند، ولی در آن زمان عدهٔ كمی از ايشان باقی خواهند ماند و اين عده به وطن باز خواهند گشت، زيرا مجازات عادلانهای كه تعيين شده، اجرا خواهد شد.23خداوند، خدای قادر متعال همانطور كه مقرر فرموده تمام سرزمين ايشان را ويران خواهد كرد.24خداوند، خدای قادر متعال میفرمايد: «ای قوم من كه در اورشليم ساكنيد، از آشوریها نترسيد، حتی اگر مانند مصريان قديم بر شما ظلم كنند.25زيرا پس از مدت كوتاهی از مجازات شما دست خواهم كشيد و به هلاک كردن آنها خواهم پرداخت.26ايشان را مجازات خواهم كرد همانگونه كه مديانیها را در كنار صخرهٔ غراب، و مصریها را در دريا هلاک كردم.27در آن روز به اسارت شما پايان خواهم داد و شما قوی خواهيد شد و يوغ بندگی از گردن شما خواهد افتاد.»28سربازان دشمن به شهر عای رسيدهاند! از مغرون عبور كرده و ساز و برگ خود را در مكماش گذاشتهاند.29از گذرگاه گذشتهاند و میخواهند شب را در جبع به سر برند. اهالی شهر رامه هراسانند. تمام مردم جبعه، شهر شائول، از ترس جان خود فرار میكنند.30ای مردم جليم فرياد برآوريد! ای اهالی ليشه و ای مردم بيچارهٔ عناتوت گوش دهيد!31اهالی مدمينه و ساكنان جيبيم فراری شدهاند.32امروز دشمن در نوب توقف میكند. او مشت خود را گره كرده و به طرف اورشليم كه بر كوه صهيون قرار دارد تكان میدهد.33-34اما همانگونه كه هيزم شكن درختان جنگل لبنان را با ضربههای تبر قطع میكند، خداوند، خدای قادر متعال نيز آن درخت بزرگ را با يک ضربه قطع خواهد كرد، و شاخههای بلند و تنومند آن كنده شده به زمين خواهند افتاد.