امثال 8 | کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

ندای حكمت

1 آيا ندای حكمت را نمیشنويد؟ 2-3 حكمت دم دروازههای شهر و سر چهارراهها و جلو در هر خانهای ايستاده، میگويد: 4-5 «ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهيد و زيركی و فهم كسب كنيد. 6-7 به من گوش دهيد، زيرا سخنان من گرانبهاست. من حقيقت و راستی را بيان میكنم و از ناراستی نفرت دارم. 8 سخنان من بر حق است و كسی را گمراه نمیكند. 9 حرفهای من برای كسی كه گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است. 10 تعليمی كه من میدهم از طلا و نقره گرانبهاتر است. 11 ارزش من از ياقوت بيشتر است و هيچ چيز را نمیتوان با من مقايسه كرد. 12 من حكمتم و از زيركی و دانايی و بصيرت برخوردار میباشم. 13 اگر كسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تكبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم. 14-15 «من هدايت میكنم و فهم و بصيرت میبخشم. به نيروی من پادشاهان سلطنت میكنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت مینمايند. 16 تمام رهبران و بزرگان جهان به كمک من حكمرانی میكنند. 17 من كسانی را كه مرا دوست دارند، دوست دارم. آنانی كه در جستجوی من باشند مرا خواهند يافت. 18 ثروت و حرمت، اموال و موفقيت در اختيار من است. 19 بخششهای من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است. 20 راههای من عدل و حق است. 21 ثروت حقيقی از آن كسانی است كه مرا دوست دارند، زيرا من خزانههای ايشان را پر میسازم. 22 «خداوند در ابتدا، قبل از آفرينش عالم هستی، مرا با خود داشت. 23 از ازل، پيش از به وجود آمدن جهان من به وجود آمدم. 24 قبل از پيدايش اقيانوسها و چشمههای پر آب، 25 قبل از آنكه كوهها و تپهها به وجود آيند، 26 قبل از آنكه خدا زمين و صحراها و حتی خاک را بيافريند من به وجود آمدم. 27 «وقتی خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها كشيد من آنجا بودم. 28 وقتی ابرها را در آسمان گسترانيد و چشمهها را از اعماق جاری نمود، 29 وقتی حدود درياها را تعيين كرد تا آبها از آن تجاوز نكنند و وقتی اساس زمين را بنياد نهاد، 30 من نزد او معمار بودم. موجب شادی هميشگی او بودم و در حضورش شادی میكردم. 31 دنيا و انسانهايی كه او آفريده بود مايهٔ خوشی من بودند. 32 پس ای جوانان به من گوش دهيد، زيرا همهٔ كسانی كه از دستورات من پيروی میكنند سعادتمندند. 33 «به نصيحت من گوش كنيد؛ عاقل باشيد و نصيحت مرا رد نكنيد. 34 خوشا به حال كسی كه به من گوش دهد و هر روز جلو در خانهٔ من انتظار مرا بكشد، 35 زيرا هر كه مرا بيابد حيات را يافته و خداوند را خشنود ساخته است؛ 36 اما كسی كه مرا از دست بدهد به جانش لطمه میزند، آنانی كه از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.»

Lutherbibel 2017

from Deutsche Bibelgesellschaft

Einladung und Verheißung der Weisheit

1 Ruft nicht die Weisheit, und lässt nicht die Klugheit sich hören? (امثال 1:20) 2 Öffentlich am Wege steht sie und an der Kreuzung der Straßen; 3 an den Toren am Ausgang der Stadt und am Eingang der Pforte ruft sie: 4 O ihr Männer, euch rufe ich und erhebe meine Stimme zu den Menschenkindern! 5 Merkt, ihr Unverständigen, auf Klugheit, und ihr Toren, nehmt Verstand an! 6 Hört, denn ich rede, was edel ist, und meine Lippen sprechen, was recht ist. 7 Denn mein Mund redet die Wahrheit, und meine Lippen hassen, was gottlos ist. 8 Alle Reden meines Mundes sind gerecht, es ist nichts Verkehrtes noch Falsches darin. 9 Sie sind alle recht für die Verständigen und richtig denen, die Erkenntnis gefunden haben. 10 Nehmt meine Zucht an lieber als Silber und achtet Erkenntnis höher als kostbares Gold. (امثال 3:14) 11 Denn Weisheit ist besser als Perlen, und alles, was man wünschen mag, kann ihr nicht gleichen. 12 Ich, die Weisheit, wohne bei der Klugheit und finde Einsicht und guten Rat. 13 Die Furcht des HERRN hasst das Arge; Hoffart und Hochmut, bösem Wandel und verkehrter Rede bin ich feind. 14 Mein ist beides, Rat und Tat, ich habe Verstand und Macht. 15 Durch mich regieren die Könige und setzen die Ratsherren das Recht. (امثال 16:12) 16 Durch mich herrschen die Fürsten und die Edlen richten auf Erden. 17 Ich liebe, die mich lieben, und die mich suchen, finden mich. 18 Reichtum und Ehre ist bei mir, bleibendes Gut und Gerechtigkeit. 19 Meine Frucht ist besser als Gold und feines Gold, und mein Ertrag besser als erlesenes Silber. 20 Ich wandle auf dem Wege der Gerechtigkeit, mitten auf der Straße des Rechts, 21 dass ich versorge mit Besitz, die mich lieben, und ihre Schatzkammern fülle.

Weisheit und Schöpfung

22 Der HERR hat mich schon gehabt im Anfang seiner Wege, ehe er etwas schuf, von Anbeginn her. (پيدايش 1:1; ايوب‌ 28:23; نوشته‌ ء يوحنا 1:1)

پيدايش 1:1ايوب‌ 28:23نوشته‌ ء يوحنا 1:1

23 Ich bin eingesetzt von Ewigkeit her, im Anfang, ehe die Erde war. 24 Als die Tiefe noch nicht war, ward ich geboren, als die Quellen noch nicht waren, die von Wasser fließen. 25 Ehe denn die Berge eingesenkt waren, vor den Hügeln ward ich geboren, 26 als er die Erde noch nicht gemacht hatte noch die Fluren darauf noch die Schollen des Erdbodens. 27 Als er die Himmel bereitete, war ich da, als er den Kreis zog über der Tiefe, 28 als er die Wolken droben mächtig machte, als er stark machte die Quellen der Tiefe, 29 als er dem Meer seine Grenze setzte und den Wassern, dass sie nicht überschreiten seinen Befehl; als er die Grundfesten der Erde legte, (مزامير 104:9) 30 da war ich beständig^[1] bei ihm; ich war seine Lust täglich und spielte vor ihm allezeit; 31 ich spielte auf seinem Erdkreis und hatte meine Lust an den Menschenkindern. 32 So hört nun auf mich, meine Söhne! Wohl denen, die meine Wege einhalten! 33 Hört die Zucht und werdet weise und schlagt sie nicht in den Wind! 34 Wohl dem Menschen, der mir gehorcht, dass er wache an meiner Tür täglich, dass er hüte die Pfosten meiner Tore! 35 Wer mich findet, der findet das Leben und erlangt Wohlgefallen vom HERRN. 36 Wer aber mich verfehlt, zerstört sein Leben; alle, die mich hassen, lieben den Tod.