1ای خداوند، تو هميشه پناهگاه ما بودهای.2قبل از آنكه دنيا را بيافرينی و كوهها را بوجود آوری، تو بودهای. تو را ابتدا و انتهايی نيست.3انسان را به خاک برمیگردانی و میگويی: «ای خاكيان، به خاک تبديل شويد!»4هزار سال در نظر تو چون يک روز، بلكه چون يک ساعت است.5-6تو انسان را چون سيلاب از جای بر میكنی و میبری. زندگی او خوابی بيش نيست. او مانند گياهی است كه صبح میرويد و میشكفد ولی عصر پژمرده و خشک میشود.7بر اثر غضب تو ما رو به نابودی میرويم و خشم تو ما را پريشان و بیقرار ساخته است.8گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشتهای و هيچ خطای ما از ديد تو پنهان نيست.9روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو كوتاه شده است و عمر خود را مثل يک خواب میگذرانيم.10عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشيم، شايد به هشتاد سال برسد. ولی در طول اين مدت چيزی جز درد و رنج نصيب ما نمیشود. هر آن ممكن است عمرمان بسرايد و به عالم ديگر پرواز كنيم.11خداوندا، كيست كه بداند شدت خشم تو چقدر است؟ كدام يک از ما چنانكه بايد و شايد از تو میترسد؟12به ما ياد بده كه بدانيم عمر ما چه زودگذر است تا در اين عمر كوتاه با خردمندی زندگی كنيم.13ای خداوند، تا به كی بر ما خشمگين خواهی بود. از خشم خود برگرد و بر بندگان خود رحم كن.14صبحگاهان ما را از رحمت خود بهرهمند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشيم.15به اندازهٔ سالهايی كه ما را ذليل و خوار ساختهای، ما را شاد و سرافراز گردان.16بگذار ما بندگانت بار ديگر اعمال شگفتانگيز تو را مشاهده كنيم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمايان ساز.17خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام كارهايمان ما را بركت عطا فرما، بلی، در تمام كارهايمان ما را بركت عطا فرما!
1A Prayer of Moses, the man of God. Lord, you have been our dwelling place[1] in all generations. (تثنيه 33:1; يوشع 14:6; عزرا 3:2; مزامير 17:1; مزامير 55:1; مزامير 71:3)2Before the mountains were brought forth, or ever you had formed the earth and the world, from everlasting to everlasting you are God. (تثنيه 33:15; ايوب 15:7; ايوب 36:26; امثال 8:25)3You return man to dust and say, “Return, O children of man!”[2] (پيدايش 3:19; جامعه 12:7)4For a thousand years in your sight are but as yesterday when it is past, or as a watch in the night. (خروج 14:24; داوران 7:19; مزامير 39:5; 2پطرس 3:8)5You sweep them away as with a flood; they are like a dream, like grass that is renewed in the morning: (2پادشاهان 19:26; ايوب 20:8; مزامير 37:2; مزامير 58:9; مزامير 103:15; اشعيا 40:6; 1پطرس 1:24)6in the morning it flourishes and is renewed; in the evening it fades and withers. (ايوب 4:20; ايوب 14:2; مزامير 92:7; نامهء يعقوب 1:11)7For we are brought to an end by your anger; by your wrath we are dismayed.8You have set our iniquities before you, our secret sins in the light of your presence. (مزامير 19:12; اِرميا 16:17; يهودى نژاد 4:13)9For all our days pass away under your wrath; we bring our years to an end like a sigh.10The years of our life are seventy, or even by reason of strength eighty; yet their span[3] is but toil and trouble; they are soon gone, and we fly away.11Who considers the power of your anger, and your wrath according to the fear of you?12So teach us to number our days that we may get a heart of wisdom. (مزامير 39:4)13Return, O Lord! How long? Have pity on your servants! (پيدايش 6:6; خروج 32:12; تثنيه 32:36; داوران 2:18; مزامير 6:4; مزامير 74:9; مزامير 106:45; مزامير 135:14; يونس 3:10)14Satisfy us in the morning with your steadfast love, that we may rejoice and be glad all our days. (مزامير 46:5; مزامير 85:6)15Make us glad for as many days as you have afflicted us, and for as many years as we have seen evil. (تثنيه 8:2)16Let your work be shown to your servants, and your glorious power to their children. (تثنيه 32:4; مزامير 77:12; مزامير 92:4; مزامير 95:9; حبقوق 3:2)17Let the favor[4] of the Lord our God be upon us, and establish the work of our hands upon us; yes, establish the work of our hands! (مزامير 27:4; مزامير 128:2; اشعيا 26:12)