1ای خدا، شايسته است كه تو را در صهيون ستايش كنيم و آنچه را كه نذر كردهايم ادا نماييم،2-3زيرا تو خدايی هستی كه دعا میشنوی! همهٔ مردم به سبب گناهانشان نزد تو خواهند آمد. گناهان ما بر ما سنگينی میكنند، اما تو آنها را خواهی بخشيد.4خوشا به سعادت كسی كه تو او را برگزيدهای تا بيايد و در خيمهٔ مقدس در پيشگاه تو ساكن شود! ما از همهٔ نيكويیهای خانهٔ مقدس تو برخوردار خواهيم شد.5ای خدايی كه رهانندهٔ ما هستی، تو با كارهای عادلانه و شگفتانگيز خود پاسخ ما را میدهی. تو اميد و پشتيبان همهٔ مردم در سراسر جهان هستی.6کوهها را در جای خود محكم ساختی و قدرت مهيب خود را نشان دادی.7همانگونه كه تلاطم دريا و غرش امواج را ساكت میسازی، شورش مردم را نيز خاموش میكنی.8ساكنان زمين از كارهای شگفتانگيز تو حيرانند. فرياد شادی مردم به سبب كارهای تو از يک سوی زمين تا سوی ديگر طنينانداز است!9تو زمين را سيراب میسازی و آن را حاصلخيز میگردانی. با رودخانههای پر از آب، زمين را برای انسان بارور میسازی تا از محصولاتش استفاده كند.10شيارهای آن را سيراب میكنی و بلنديهايش را هموار میسازی. باران بر زمين میبارانی تا نباتات برويند.11با بركات خود زمين را میآرايی؛ جهان از نعمتهای تو لبريز است.12-13چراگاهها و تپهها پر از گلههای گاو و گوسفند است؛ واديها سرشار از غله میباشد؛ تمام جهان بانگ شادی برمیآورد و سرود میخواند!
1To the choirmaster. A Psalm of David. A Song. Praise is due to you,[1] O God, in Zion, and to you shall vows be performed. (مزامير 50:14; مزامير 62:1)2O you who hear prayer, to you shall all flesh come. (2پادشاهان 19:20; مزامير 86:9)3When iniquities prevail against me, you atone for our transgressions. (مزامير 38:4; مزامير 51:2; مزامير 79:9; اشعيا 6:7)4Blessed is the one you choose and bring near, to dwell in your courts! We shall be satisfied with the goodness of your house, the holiness of your temple! (مزامير 16:11; مزامير 27:4; مزامير 33:12; مزامير 84:4)5By awesome deeds you answer us with righteousness, O God of our salvation, the hope of all the ends of the earth and of the farthest seas; (تثنيه 10:21; 2سموئيل 7:23; مزامير 22:27; مزامير 45:4; مزامير 106:22; مکاشفه 15:3)6the one who by his strength established the mountains, being girded with might; (مزامير 93:1)7who stills the roaring of the seas, the roaring of their waves, the tumult of the peoples, (مزامير 74:23; مزامير 89:9; مزامير 93:3; مزامير 107:29; اشعيا 17:12; اِرميا 5:22; متیٰ 8:26)8so that those who dwell at the ends of the earth are in awe at your signs. You make the going out of the morning and the evening to shout for joy.9You visit the earth and water it;[2] you greatly enrich it; the river of God is full of water; you provide their grain, for so you have prepared it. (لاويان 26:4; ايوب 5:10; مزامير 46:4; مزامير 68:9; مزامير 72:6; مزامير 147:14)10You water its furrows abundantly, settling its ridges, softening it with showers, and blessing its growth. (تثنيه 32:2)11You crown the year with your bounty; your wagon tracks overflow with abundance. (ايوب 36:28)12The pastures of the wilderness overflow, the hills gird themselves with joy, (ايوب 38:26; اشعيا 55:12; يوئيل 2:22)13the meadows clothe themselves with flocks, the valleys deck themselves with grain, they shout and sing together for joy. (مزامير 98:8; اشعيا 30:23; اشعيا 44:23)