1خوشا به حال كسانی كه به فكر فقيران و درماندگان هستند، زيرا هنگامی كه خود در زحمت بيفتند خداوند به ياری ايشان خواهد شتافت.2او ايشان را حفظ كرده، زنده نگاه خواهد داشت. آنان در دنيا سعادتمند خواهند بود و خدا نخواهد گذاشت كه به دست دشمنانشان بيفتند.3به هنگام بيماری، خداوند ايشان را شفا میبخشد و سلامتی از دست رفته را به آنان باز میگرداند.4گفتم: «خداوندا، نسبت به تو گناه كردهام؛ بر من رحم كن و مرا شفا ده!»5دشمنانم با كينه و نفرت دربارهٔ من میگويند: «كی میميرد و نامش گم میشود؟»6هنگامی كه به عيادتم میآيند، وانمود میكنند كه دوستدارانم هستند، و حال آنكه از من نفرت دارند و قصدشان سخنچينی و شايعهسازی است.7همهٔ دشمنانم پشت سرم حرف میزنند و دربارهام بد میانديشند.8آنها میگويند: «به مرض كشندهای مبتلا شده؛ از بستر بيماری بلند نخواهد شد.»9حتی بهترين دوستم نيز كه به او اعتماد داشتم و نان و نمک مرا میخورد، دشمن من شده است.10ای خداوند، بر من رحم كن و مرا بر پا بدار تا جواب آنان را بدهم.11يقين دارم كه از من راضی هستی و نخواهی گذاشت دشمنانم بر من پيروز شوند.12مرا به سبب درستكاريم حفظ خواهی كرد و تا ابد در حضورت نگاه خواهی داشت.13سپاس بر خداوند، خدای اسرائيل، از حال تا ابد. آمين! آمين!
1To the choirmaster. A Psalm of David. Blessed is the one who considers the poor![1] In the day of trouble the Lord delivers him; (مزامير 37:19; امثال 14:21)2the Lord protects him and keeps him alive; he is called blessed in the land; you do not give him up to the will of his enemies. (مزامير 27:12)3The Lord sustains him on his sickbed; in his illness you restore him to full health.[2]4As for me, I said, “O Lord, be gracious to me; heal me,[3] for I have sinned against you!” (2تواريخ 30:20; مزامير 4:1; مزامير 6:2; مزامير 147:3)5My enemies say of me in malice, “When will he die, and his name perish?”6And when one comes to see me, he utters empty words, while his heart gathers iniquity; when he goes out, he tells it abroad. (مزامير 12:2; مزامير 144:8)7All who hate me whisper together about me; they imagine the worst for me.[4]8They say, “A deadly thing is poured out[5] on him; he will not rise again from where he lies.”9Even my close friend in whom I trusted, who ate my bread, has lifted his heel against me. (2سموئيل 15:12; ايوب 19:13; ايوب 19:19; مزامير 55:12; مزامير 55:20; اِرميا 9:4; اِرميا 20:10; ميكاه 7:5; نوشته ء يوحنا 13:18)10But you, O Lord, be gracious to me, and raise me up, that I may repay them!11By this I know that you delight in me: my enemy will not shout in triumph over me. (2سموئيل 15:25)12But you have upheld me because of my integrity, and set me in your presence forever. (ايوب 36:7; مزامير 23:6; مزامير 26:1; مزامير 63:8)13Blessed be the Lord, the God of Israel, from everlasting to everlasting! Amen and Amen. (مزامير 72:18; مزامير 89:52; مزامير 106:48; مزامير 150:6; نوشته‌ء لوقا 1:68)