دوم قرنتس‌ 6

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1 از این رو، به عنوان همكاران خدا، از شما خواهش میكنيم كه از محبت و رحمت او، نهايت استفاده را بنماييد.2 زيرا او فرموده است: «فرياد تو را زمانی كه درِ رحمتم برويت باز بود، شنيدم. در روزی كه موعد نجات بود، به كمک تو شتافتم.» الان، همان زمانی است كه درِ رحمت خدا به روی شما باز است؛ الان، همان روزی است كه خدا حاضر است به كمک شما بشتابد.3 ما میكوشيم به گونهای زندگی و رفتار كنيم كه باعث رنجش كسی نگرديم و مانع كسانی نشويم كه میخواهند به خدا ايمان آورند، مبادا ايرادی در خدمت ما بيابند و خداوند را مقصر بدانند.4 در واقع سعی ما بر اينست كه در هر كاری ثابت كنيم كه خدمتگزاران واقعی خدا هستيم. هر نوع رنج و سختی و زحمت را تحمل كردهايم؛5 شلاق خوردهايم؛ به زندان افتادهايم؛ با تهاجم مردم خشمگين مواجه شدهايم؛ بيش از توان خود كار كردهايم؛ بیخوابی و گرسنگی كشيدهايم.6 با زندگی پاک خود، با بينش روحانی و با صبر و تحمل خود، به همه ثابت كردهايم كه ادعاهايمان بجاست. مهربان، با محبت و پر از روحالقدس بودهايم.7 همواره حقيقت را گفتهايم؛ خدا در هر امری ما را ياری كرده است؛ با سلاحهای روحانی كه مخصوص مردان خداست، جنگيده و از خود دفاع كردهايم.8 چه به ما احترام نمايند و چه بیاحترامی، چه از ما تعريف كنند و چه انتقاد، همواره نسبت به خداوند وفادار میمانيم. مردم ما را دروغگو میپندارند، حال آنكه جز حقيقت سخنی نمیگوييم.9 گاهی همچون افراد بیارزش و گمنام به نظر میآييم، اما بسياری ما را میشناسند. همواره خطر مرگ ما را تهديد میكند، اما هنوز زندهايم و خدا را خدمت میكنيم. مجروح شدهايم اما از پای در نيامدهايم.10 دلشكستهايم، اما در عين حال از شادی خداوند لبريزيم. فقيريم، ولی بسياری را با گنجهای روحانی، ثروتمند میسازيم. صاحب چيزی نيستيم، اما همه چيز داريم.11 ای دوستان عزيزم كه در قرنتس هستيد، هر چه در دل داشتيم، به شما گفتيم و محبت خود را به شما نشان داديم.12 اما اگر هنوز هم بين ما سردی هست، به علت كمی محبت من نيست، بلكه در اثر كمی محبت شماست.13 با شما همچون فرزندان خود سخن میگويم. دلتان را برای محبت ما باز كنيد و شما نيز محبت خود را به ما نشان دهيد.14 با بیايمانان پيوند و همبستگی نداشته باشيد. آيا میتواند بين پاكی و گناه پيوندی باشد؟ آيا نور و تاريكی با يكديگر ارتباطی دارند؟15 يا بين مسيح و شيطان توافقی وجود دارد؟ آيا بين يک ايماندار و بیايمان وجه اشتراكی هست؟16 يا میتوان خانهٔ خدا را با بتخانه يكی دانست؟ زيرا شما خانهٔ خدای زنده هستيد و خدا در شما ساكن است! چنانكه او فرموده است: «من در ايشان ساكن خواهم شد و در ميانشان اقامت خواهم گزيد، و من خدای آنان خواهم بود و ايشان قوم من.»17 از اينروست كه خدا میفرمايد: «از ميان گناهكاران خارج شويد! خود را از ايشان جدا سازيد! به چيزهای ناپاک دست نزنيد تا شما را بپذيرم.18 آنگاه من پدر شما خواهم بود و شما پسران و دختران من!»

دوم قرنتس‌ 6

English Standard Version

from Crossway
1 Working together with him, then, we appeal to you not to receive the grace of God in vain. (نوشتهء مَرقُس‌ 16:20; اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 15:4; 1‏قرنتس 3:9; 2‏قرنتس 5:20; يهودى نژاد 12:15)2 For he says, “In a favorable time I listened to you, and in a day of salvation I have helped you.” Behold, now is the favorable time; behold, now is the day of salvation. (مزامير 32:6; مزامير 69:13; اشعيا 49:8; اشعيا 55:6; نوشته‌ء لوقا 4:19; يهودى نژاد 3:13)3 We put no obstacle in anyone’s way, so that no fault may be found with our ministry, (1‏قرنتس 8:13; 1‏قرنتس 9:12)4 but as servants of God we commend ourselves in every way: by great endurance, in afflictions, hardships, calamities, (اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 9:16; 2‏قرنتس 3:6; 2‏قرنتس 12:10; 2‏قرنتس 12:12; 1تسالونيکی 3:2; 2تيموتائوس 2:24; 2تيموتائوس 3:10)5 beatings, imprisonments, riots, labors, sleepless nights, hunger; (اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 16:23; اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 17:5; 2‏قرنتس 11:23)6 by purity, knowledge, patience, kindness, the Holy Spirit, genuine love; (روم 12:9; روم 15:19; 2‏قرنتس 11:6; 1تسالونيکی 1:5; 1تسالونيکی 2:10; نامهء يعقوب‌ 3:17)7 by truthful speech, and the power of God; with the weapons of righteousness for the right hand and for the left; (1‏قرنتس 2:5; 2‏قرنتس 10:4; افسس 1:13; افسس 6:11; کولسی 1:5)8 through honor and dishonor, through slander and praise. We are treated as impostors, and yet are true; (روم 3:8)9 as unknown, and yet well known; as dying, and behold, we live; as punished, and yet not killed; (مزامير 118:18; 2‏قرنتس 4:10; 2‏قرنتس 11:6)10 as sorrowful, yet always rejoicing; as poor, yet making many rich; as having nothing, yet possessing everything. (امثال 13:7; نوشته‌ ء يوحنا 16:22; اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 3:6; 1‏قرنتس 1:5; 1‏قرنتس 7:30; 2‏قرنتس 7:4; 2‏قرنتس 8:9)11 We have spoken freely to you,[1] Corinthians; our heart is wide open. (مزامير 119:32; 2‏قرنتس 7:3; 2‏قرنتس 11:11; 2‏قرنتس 12:15)12 You are not restricted by us, but you are restricted in your own affections. (2‏قرنتس 7:2)13 In return (I speak as to children) widen your hearts also. (1‏قرنتس 4:14; غلاطيه 4:12)14 Do not be unequally yoked with unbelievers. For what partnership has righteousness with lawlessness? Or what fellowship has light with darkness? (تثنيه 7:3; يوشع‌ 23:12; عزرا 9:2; نحميا 13:25; اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 26:18; 1‏قرنتس 7:39; افسس 5:7; افسس 5:11; 1يوحنا 1:6)15 What accord has Christ with Belial?[2] Or what portion does a believer share with an unbeliever? (1‏قرنتس 10:21)16 What agreement has the temple of God with idols? For we are the temple of the living God; as God said, “I will make my dwelling among them and walk among them, and I will be their God, and they shall be my people. (خروج‌ 6:7; خروج‌ 29:45; لاويان‌ 26:12; اِرميا 31:33; حزقيال‌ نبی‌ 11:20; 1‏قرنتس 3:16; افسس 2:22; مکاشفه 2:1; مکاشفه 21:3)17 Therefore go out from their midst, and be separate from them, says the Lord, and touch no unclean thing; then I will welcome you, (اشعيا 52:11; حزقيال‌ نبی‌ 20:34; حزقيال‌ نبی‌ 20:41; صفنيا 3:20; 2‏قرنتس 7:1; مکاشفه 18:4)18 and I will be a father to you, and you shall be sons and daughters to me, says the Lord Almighty.” (خروج‌ 4:22; 2سموئيل 7:8; 2سموئيل 7:14; اشعيا 43:6; اِرميا 31:9; هوشع 1:10; مکاشفه 21:7)