خروج‌ 20

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1 خدا با موسی سخن گفت و اين احكام را صادر كرد: (تثنيه 5:1)2 «من خداوند، خدای تو هستم، همان خدايی كه تو را از اسارت و بندگی مصر آزاد كرد.3 «تو را خدايان ديگر غير از من نباشد.4 «هيچگونه بتی به شكل حيوان يا پرنده يا ماهی برای خود درست نكن.5 در برابر آنها زانو نزن و آنها را پرستش نكن، زيرا من كه خداوند، خدای تو میباشم، خدای غيوری هستم و كسانی را كه با من دشمنی كنند، مجازات میكنم. اين مجازات، شامل حال فرزندان آنها تا نسل سوم و چهارم نيز میگردد.6 اما بر كسانی كه مرا دوست داشته باشند و دستورات مرا پيروی كنند، تا هزار پشت رحمت میكنم.7 «از نام من كه خداوند، خدای تو هستم سوءاستفاده نكن. اگر نام مرا با بیاحترامی به زبان بياوری يا به آن قسم دروغ بخوری، تو را مجازات میكنم.8 «روز سبت را به ياد داشته باش و آن را مقدس بدار.9 در هفته شش روز كار كن،10 ولی در روز هفتم كه ”سبت خداوند“ است هيچ كار نكن، نه خودت، نه پسرت، نه دخترت، نه غلامت، نه كنيزت، نه مهمانانت و نه چارپايانت.11 چون خداوند در شش روز، آسمان و زمين و دريا و هر چه را كه در آنهاست آفريد و روز هفتم دست از كار كشيد. پس او روز سبت را مبارک خواند و آن را روز استراحت تعيين نمود.12 «پدر و مادرت را احترام كن تا در سرزمينی كه خداوند، خدای تو به تو خواهد بخشيد، عمر طولانی داشته باشی.13 «قتل نكن.14 «زنا نكن.15 «دزدی نكن.16 «دروغ نگو.17 «چشم طمع به مال و ناموس ديگران نداشته باش. به فكر تصاحب غلام و كنيز، گاو و الاغ، و اموال همسايهات نباش.»18 وقتی قوم اسرائيل رعد و برق و بالا رفتن دود را از كوه ديدند و صدای شيپور را شنيدند، از ترس لرزيدند. آنها در فاصلهای دور از كوه ايستادند و19 به موسی گفتند: «تو پيام خدا را بگير و به ما برسان و ما اطاعت میكنيم. خدا مستقيماً با ما صحبت نكند، چون میترسيم بميريم.»20 موسی گفت: «نترسيد، چون خدا برای اين نزول كرده، كه قدرت خود را بر شما ظاهر سازد تا از اين پس از او بترسيد و گناه نكنيد.»21 در حالی که همهٔ قوم آنجا ايستاده بودند، ديدند كه موسی به ظلمت غليظی كه خدا در آن بود، نزديک شد.22 آنگاه خداوند از موسی خواست تا به قوم اسرائيل چنين بگويد: «شما خود ديديد چگونه از آسمان با شما صحبت كردم،23 پس ديگر برای خود خدايانی از طلا و نقره نسازيد و آنها را پرستش نكنيد.24 قربانگاهی كه برای من میسازيد بايد از خاک زمين باشد. از گله و رمهٔ خود قربانیهای سوختنی و هدايای سلامتی روی اين قربانگاه قربانی كنيد. در جايی كه من برای عبادت تعيين میكنم قربانگاه بسازيد تا من آمده، شما را در آنجا بركت دهم.25 اگر خواستيد قربانگاه را از سنگ بنا كنيد، سنگها را با ابزار نشكنيد و نتراشيد، چون سنگهايی كه روی آنها ابزار به کار رفته باشد مناسب قربانگاه من نيستند.26 برای قربانگاه، پله نگذاريد مبادا وقتی از پلهها بالا میرويد عورت شما ديده شود.

خروج‌ 20

English Standard Version

from Crossway
1 And God spoke all these words, saying, (تثنيه 5:6; تثنيه 5:22)2 “I am the Lord your God, who brought you out of the land of Egypt, out of the house of slavery. (لاويان‌ 26:13; مزامير 81:10; هوشع 13:4)3 “You shall have no other gods before[1] me. (2پادشاهان 17:35; اِرميا 25:6; اِرميا 35:15)4 “You shall not make for yourself a carved image, or any likeness of anything that is in heaven above, or that is in the earth beneath, or that is in the water under the earth. (لاويان‌ 26:1; تثنيه 27:15; مزامير 97:7; اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 17:29)5 You shall not bow down to them or serve them, for I the Lord your God am a jealous God, visiting the iniquity of the fathers on the children to the third and the fourth generation of those who hate me, (خروج‌ 23:24; خروج‌ 34:7; خروج‌ 34:14; اعداد 14:18; تثنيه 4:24; تثنيه 6:15; يوشع‌ 23:7; يوشع‌ 24:19; مزامير 79:8; مزامير 109:14; اشعيا 65:6; اِرميا 32:18; ناحوم 1:2)6 but showing steadfast love to thousands[2] of those who love me and keep my commandments.7 “You shall not take the name of the Lord your God in vain, for the Lord will not hold him guiltless who takes his name in vain. (لاويان‌ 19:12; متیٰ 5:34; نامهء يعقوب‌ 5:12)8 “Remember the Sabbath day, to keep it holy. (خروج‌ 31:13; لاويان‌ 19:3; لاويان‌ 19:30; لاويان‌ 26:2)9 Six days you shall labor, and do all your work, (خروج‌ 23:12; خروج‌ 34:21; خروج‌ 35:2; لاويان‌ 23:3; نوشته‌ء لوقا 13:14)10 but the seventh day is a Sabbath to the Lord your God. On it you shall not do any work, you, or your son, or your daughter, your male servant, or your female servant, or your livestock, or the sojourner who is within your gates. (پيدايش 2:2; خروج‌ 16:26; خروج‌ 31:15; اعداد 15:32; نحميا 13:16; حزقيال‌ نبی‌ 20:12)11 For in six days the Lord made heaven and earth, the sea, and all that is in them, and rested on the seventh day. Therefore the Lord blessed the Sabbath day and made it holy. (پيدايش 1:1)12 “Honor your father and your mother, that your days may be long in the land that the Lord your God is giving you. (لاويان‌ 19:3; اِرميا 35:18; متیٰ 15:4; متیٰ 19:19; نوشتهء مَرقُس‌ 7:10; نوشتهء مَرقُس‌ 10:19; نوشته‌ء لوقا 18:20; افسس 6:2; افسس 6:3)13 “You shall not murder.[3] (پيدايش 9:5; متیٰ 5:21; متیٰ 19:18; روم 13:9; 1يوحنا 3:15)14 “You shall not commit adultery. (لاويان‌ 18:20; تثنيه 22:22; امثال 6:32; متیٰ 5:27; روم 13:9; 1‏قرنتس 6:9; يهودى نژاد 13:4)15 “You shall not steal. (لاويان‌ 19:11; متیٰ 19:18; روم 13:9; افسس 4:28)16 “You shall not bear false witness against your neighbor. (خروج‌ 23:1; تثنيه 19:16; امثال 19:5; امثال 19:9; امثال 21:28; امثال 24:28; امثال 25:18; متیٰ 19:18)17 “You shall not covet your neighbor’s house; you shall not covet your neighbor’s wife, or his male servant, or his female servant, or his ox, or his donkey, or anything that is your neighbor’s.” (اِرميا 5:8; ميكاه‌ 2:2; متیٰ 5:28; نوشته‌ء لوقا 12:15; روم 7:7; روم 13:9; افسس 5:3; افسس 5:5; کولسی 3:5; يهودى نژاد 13:5)18 Now when all the people saw the thunder and the flashes of lightning and the sound of the trumpet and the mountain smoking, the people were afraid[4] and trembled, and they stood far off (يهودى نژاد 12:18)19 and said to Moses, “You speak to us, and we will listen; but do not let God speak to us, lest we die.” (تثنيه 5:25; تثنيه 5:27; تثنيه 18:16; غلاطيه 3:19; يهودى نژاد 12:19)20 Moses said to the people, “Do not fear, for God has come to test you, that the fear of him may be before you, that you may not sin.” (پيدايش 22:1; تثنيه 13:3; 1سموئيل 12:20)21 The people stood far off, while Moses drew near to the thick darkness where God was. (تثنيه 4:11; 2سموئيل 22:10; 1پادشاهان 8:12; مزامير 18:9; مزامير 97:2)22 And the Lord said to Moses, “Thus you shall say to the people of Israel: ‘You have seen for yourselves that I have talked with you from heaven. (تثنيه 4:36; نحميا 9:13; يهودى نژاد 12:25)23 You shall not make gods of silver to be with me, nor shall you make for yourselves gods of gold. (خروج‌ 32:31; 2پادشاهان 17:33; حزقيال‌ نبی‌ 20:39; صفنيا 1:5)24 An altar of earth you shall make for me and sacrifice on it your burnt offerings and your peace offerings, your sheep and your oxen. In every place where I cause my name to be remembered I will come to you and bless you. (تثنيه 7:13; تثنيه 12:5; تثنيه 12:11; تثنيه 14:23; تثنيه 16:6; تثنيه 16:11; تثنيه 26:2; 1پادشاهان 8:29; 1پادشاهان 9:3; 2تواريخ 6:6; 2تواريخ 7:16; 2تواريخ 12:13; عزرا 6:12; نحميا 1:9; مزامير 74:7; اِرميا 7:10; اِرميا 7:12)25 If you make me an altar of stone, you shall not build it of hewn stones, for if you wield your tool on it you profane it. (تثنيه 27:5; يوشع‌ 8:31; 1پادشاهان 5:17; 1تواريخ 22:2)26 And you shall not go up by steps to my altar, that your nakedness be not exposed on it.’