from Biblica1اين كتاب شامل پيامهايی است كه خدا به اِرميا پسر حلقيا داد. ارميا يكی از كاهنان شهر عناتوت (واقع در سرزمين بنيامين) بود.2نخستين پيام، در سال سيزدهم سلطنت يوشيا (پسر آمون)، پادشاه يهودا، بر ارميا نازل شد.3پيامهای ديگری نيز در دورهٔ سلطنت يهوياقيم (پسر يوشيا) تا يازدهمين سال پادشاهی صدقيا (پسر يوشيا)، بر او نازل شد. در ماه پنجم همين سال بود كه اورشليم به تصرف درآمد و اهالی شهر اسير و تبعيد شدند.
دعوت ارميا
4-5خداوند به من فرمود: «پيش از آنكه در رحم مادرت شكل بگيری تو را انتخاب كردم. پيش از اينكه چشم به جهان بگشايی، تو را برگزيدم و تعيين كردم تا در ميان مردم جهان پيامآور من باشی.»6اما من گفتم: «خداوندا، اين كار از من ساخته نيست! من جوانی كم سن و بیتجربه هستم!»7خداوند فرمود: «چنين مگو! چون به هر جايی كه تو را بفرستم، خواهی رفت و هر چه به تو بگويم، خواهی گفت.8از مردم نترس، زيرا من با تو هستم و از تو محافظت میكنم.»9آنگاه دست بر لبهايم گذارد و گفت: «اينک كلام خود را در دهانت گذاشتم!10از امروز رسالت تو آغاز میشود! تو بايد به قومها و حكومتها هشدار دهی و بگويی كه من برخی از ايشان را ريشهكن كرده، از بين خواهم برد و برخی ديگر را پا برجا نگاه داشته، تقويت خواهم كرد.»
دو رؤيا
11سپس فرمود: «ارميا، نگاه كن! چه میبينی؟» گفتم: «شاخهای از درخت بادام!»12فرمود: «چنين است! و اين بدان معناست كه مراقب خواهم بود تا هر آنچه گفتهام، انجام شود[1].»13بار ديگر خداوند از من پرسيد: «حالا چه میبينی؟» جواب دادم: «يک ديگ آب جوش كه از سوی شمال بر اين سرزمين فرو میريزد.»14فرمود: «آری، بلايی از سوی شمال بر تمام اهالی اين سرزمين نازل خواهد شد.15من سپاهيان مملكتهای شمالی را فرا خواهم خواند تا به اورشليم آمده تخت فرمانروايی خود را كنار دروازههای شهر بر پا دارند و همهٔ حصارهای آن و ساير شهرهای يهودا را تسخير كنند.16اينست مجازات قوم من به سبب شرارتهايشان! آنها مرا ترک گفته، خدايان ديگر را میپرستند و در برابر بتهايی كه خود ساختهاند، سجده میكنند.17«حال، برخيز و آماده شو و آنچه كه من میگويم به ايشان بگو. از آنها مترس و گرنه كاری میكنم كه در برابر آنها آشفته و هراسان شوی!18امروز تو را در برابر آنها همچون شهری حصاردار و ستونی آهنين و ديواری برنجين، مقاوم میسازم تا در برابر تمام افراد اين سرزمين بايستی، در برابر پادشاهان يهودا، بزرگان، كاهنان و همهٔ مردم.19آنها با تو به ستيز برخواهند خاست، اما كاری از پيش نخواهند برد، چون من، خداوند، با تو هستم و تو را رهايی خواهم داد.»
4Now the word of the Lord came to me, saying,5“Before I formed you in the womb I knew you, and before you were born I consecrated you; I appointed you a prophet to the nations.” (اشعيا 44:2; اشعيا 49:6; اِرميا 25:15; نوشته ء يوحنا 10:36)6Then I said, “Ah, Lord God! Behold, I do not know how to speak, for I am only a youth.” (خروج 4:10; 1پادشاهان 3:7)7But the Lord said to me, “Do not say, ‘I am only a youth’; for to all to whom I send you, you shall go, and whatever I command you, you shall speak. (اِرميا 1:17; حزقيال نبی 2:7)8Do not be afraid of them, for I am with you to deliver you, declares the Lord.” (خروج 3:12; اِرميا 15:20; حزقيال نبی 2:6; حزقيال نبی 3:9)9Then the Lord put out his hand and touched my mouth. And the Lord said to me, “Behold, I have put my words in your mouth. (اشعيا 6:7; اِرميا 5:14; حزقيال نبی 2:9)10See, I have set you this day over nations and over kingdoms, to pluck up and to break down, to destroy and to overthrow, to build and to plant.” (اِرميا 1:5; اِرميا 18:7; اِرميا 31:28; اِرميا 45:4; 2قرنتس 10:4)11And the word of the Lord came to me, saying, “Jeremiah, what do you see?” And I said, “I see an almond[1] branch.” (عاموس 7:8)12Then the Lord said to me, “You have seen well, for I am watching over my word to perform it.”13The word of the Lord came to me a second time, saying, “What do you see?” And I said, “I see a boiling pot, facing away from the north.” (اِرميا 4:6; اِرميا 6:1; اِرميا 10:22; حزقيال نبی 22:21; حزقيال نبی 24:3)14Then the Lord said to me, “Out of the north disaster[2] shall be let loose upon all the inhabitants of the land. (اِرميا 1:13)15For behold, I am calling all the tribes of the kingdoms of the north, declares the Lord, and they shall come, and every one shall set his throne at the entrance of the gates of Jerusalem, against all its walls all around and against all the cities of Judah. (اِرميا 25:9; اِرميا 39:3; اِرميا 43:10)16And I will declare my judgments against them, for all their evil in forsaking me. They have made offerings to other gods and worshiped the works of their own hands. (اشعيا 2:8; اِرميا 4:12; اِرميا 7:9; اِرميا 19:4; اِرميا 22:9; اِرميا 25:6; اِرميا 44:3; اعمال رسولان مسيح 7:41)17But you, dress yourself for work;[3] arise, and say to them everything that I command you. Do not be dismayed by them, lest I dismay you before them. (1پادشاهان 18:46; اِرميا 1:7; اِرميا 1:8; حزقيال نبی 3:9; 1پطرس 1:13)18And I, behold, I make you this day a fortified city, an iron pillar, and bronze walls, against the whole land, against the kings of Judah, its officials, its priests, and the people of the land. (اشعيا 50:7; اِرميا 6:27; اِرميا 15:20; مکاشفه 3:12)19They will fight against you, but they shall not prevail against you, for I am with you, declares the Lord, to deliver you.” (اِرميا 1:8; اِرميا 1:18; اعمال رسولان مسيح 18:9)