de Biblica1Junto a los ríos de Babilonia nos sentábamos, y llorábamos al acordarnos de Sión.2En los álamos que había en la ciudad colgábamos nuestras arpas.3Allí, los que nos tenían cautivos nos pedían que entonáramos canciones; nuestros opresores nos pedían estar alegres; nos decían: «¡Cántennos un cántico de Sión!»4¿Cómo cantar las canciones del Señor en una tierra extraña?5Ah, Jerusalén, Jerusalén, si llegara yo a olvidarte, ¡que la mano derecha se me seque!6Si de ti no me acordara, ni te pusiera por encima de mi propia alegría, ¡que la lengua se me pegue al paladar!7Señor, acuérdate de los edomitas el día en que cayó Jerusalén. «¡Arrásenla —gritaban—, arrásenla hasta sus cimientos!»8Hija de Babilonia, que has de ser destruida, ¡dichoso el que te haga pagar por todo lo que nos has hecho!9¡Dichoso el que agarre a tus pequeños y los estrelle contra las rocas!
Salmo 137
Het Boek
de Biblica1Wij zaten aan de rivier in de stad Babel en huilden toen wij aan Jeruzalem dachten.2Onze citers hadden wij daar aan de takken van een wilg gehangen,3omdat onze bewakers wilden dat wij zouden zingen. Ondanks dat zij ons sloegen, wilden zij een vrolijk lied horen. ‘Vooruit,’ zeiden zij, ‘zing eens een lied over Jeruzalem!’4Maar hoe kunnen wij nu in een vreemd land een lied voor de HERE zingen?5Mijn rechterhand mag verlamd raken, als ik Jeruzalem zou vergeten!6Als ik Jeruzalem niet zou bezingen als de mooiste en hoogste stad, zou mijn tong krachteloos in mijn mond mogen liggen.7Neem wraak, HERE, op de Edomieten die Jeruzalem hebben verwoest. Zij zeiden tegen elkaar: ‘Wij breken die stad tot op de bodem af!’8Volk van Babel, binnenkort zal uw eigen land worden verwoest. Wij prijzen hen die vergelding zullen uitoefenen over wat u ons hebt aangedaan.9Wij prijzen degene die nu úw kinderen tegen de rotsen te pletter zal gooien.