Salmo 104 | Nueva Versión Internacional

Nueva Versión Internacional

1 ¡Alaba, alma mía, al Señor! Señor mi Dios, tú eres grandioso; te has revestido de gloria y majestad. 2 Te cubres^[1] de luz como con un manto; extiendes los cielos como un velo. 3 Afirmas sobre las aguas tus altos aposentos y haces de las nubes tus carros de guerra. ¡Tú cabalgas en las alas del viento! 4 Haces de los vientos tus mensajeros,^[2] y de las llamas de fuego tus servidores. 5 Tú pusiste la tierra sobre sus cimientos, y de allí jamás se moverá; 6 la revestiste con el mar, y las aguas se detuvieron sobre los montes. 7 Pero a tu reprensión huyeron las aguas; ante el estruendo de tu voz se dieron a la fuga. 8 Ascendieron a los montes, descendieron a los valles, al lugar que tú les asignaste. 9 Pusiste una frontera que ellas no pueden cruzar; ¡jamás volverán a cubrir la tierra! 10 Tú haces que los manantiales viertan sus aguas en las cañadas, y que fluyan entre las montañas. 11 De ellas beben todas las bestias del campo; allí los asnos monteses calman su sed. 12 Las aves del cielo anidan junto a las aguas y cantan entre el follaje. 13 Desde tus altos aposentos riegas las montañas; la tierra se sacia con el fruto de tu trabajo. 14 Haces que crezca la hierba para el ganado, y las plantas que la gente cultiva para sacar de la tierra su alimento: 15 el vino que alegra el corazón, el aceite que hace brillar el rostro, y el pan que sustenta la vida. 16 Los árboles del Señor están bien regados, los cedros del Líbano que él plantó. 17 Allí las aves hacen sus nidos; en los cipreses tienen su hogar las cigüeñas. 18 En las altas montañas están las cabras monteses, y en los escarpados peñascos tienen su madriguera los tejones. 19 Tú hiciste^[3] la luna, que marca las estaciones, y el sol, que sabe cuándo ocultarse. 20 Tú traes la oscuridad, y cae la noche, y en sus sombras se arrastran los animales del bosque. 21 Los leones rugen, reclamando su presa, exigiendo que Dios les dé su alimento. 22 Pero al salir el sol se escabullen, y vuelven a echarse en sus guaridas. 23 Sale entonces la gente a cumplir sus tareas, a hacer su trabajo hasta el anochecer. 24 ¡Oh Señor, cuán numerosas son tus obras! ¡Todas ellas las hiciste con sabiduría! ¡Rebosa la tierra con todas tus criaturas! 25 Allí está el mar, ancho e infinito,^[4] que abunda en animales, grandes y pequeños, cuyo número es imposible conocer. 26 Allí navegan los barcos y se mece Leviatán, que tú creaste para jugar con él. 27 Todos ellos esperan de ti que a su tiempo les des su alimento. 28 Tú les das, y ellos recogen; abres la mano, y se colman de bienes. 29 Si escondes tu rostro, se aterran; si les quitas el aliento, mueren y vuelven al polvo. 30 Pero si envías tu Espíritu, son creados, y así renuevas la faz de la tierra. 31 Que la gloria del Señor perdure eternamente; que el Señor se regocije en sus obras. 32 Él mira la tierra y la hace temblar; toca los montes y los hace echar humo. 33 Cantaré al Señor toda mi vida; cantaré salmos a mi Dios mientras tenga aliento. 34 Quiera él agradarse de mi meditación; yo, por mi parte, me alegro en el Señor. 35 Que desaparezcan de la tierra los pecadores; ¡que no existan más los malvados! ¡Alaba, alma mía, al Señor! ¡Aleluya! ¡Alabado sea el Señor!^[5]

Het Boek

de Biblica

1 Met hart en ziel wil ik de HERE prijzen. HERE, mijn God, wat bent U groot! U bent omringd door pracht en majesteit. 2 God kleedt Zich in het licht alsof het een mantel is. De hemel wordt door Hem als een tent opgezet. 3 In de wateren maakt Hij zijn zalen. De wolken zijn de wagen waarop Hij rijdt en Hij wandelt op de vleugels van de wind. 4 De windrichtingen zijn zijn boodschappers en het vlammende vuur dient Hem. 5 De aarde werd door Hem vast neergezet, zij zal niet omvallen. 6 U hebt de diepten van het water bedekt als met een kleed. Het water reikte zelfs tot boven de bergen. 7 Het stroomde weg op uw gezag. Voor uw stem, die klonk als de dreiging van de donder, vloeide het snel weg. 8 De hoge bergen en de diepe dalen ontstonden precies waar U ze hebben wilde. 9 U hebt aan het water grenzen gesteld die niet worden overschreden. De aarde heeft niets meer te vrezen. 10 God laat de bronnen ontspringen en het water als kleine beekjes langs de berghellingen naar beneden stromen. 11 Alle dieren lessen hun dorst daaraan, ook de wilde ezels. 12 De vogels nestelen in de bomen langs de oevers en zingen het hoogste lied. 13 God voorziet de bergen van water. De aarde kan alleen maar vrucht dragen dankzij U. 14 God laat het gras groeien als voedsel voor het vee. Ook andere gewassen voor de mensen, zodat zij brood kunnen eten. 15 Ook de wijn komt zo uit de aarde voort, die doet de mensen goed. Ja, door brood en wijn worden de mensen gezond en sterk. 16 De ceders in de Libanon zijn van de HERE. Ook zij ontvangen ruim voldoende water. 17 De vogels nestelen erin. De ooievaars hebben hun nesten in de cipressen. 18 Hoog in de bergen leven de steenbokken en de klipdassen kunnen veilig wonen op de rotsen. 19 God laat de maan en de zon op hun vaste tijden opgaan en ondergaan. 20 Wanneer U de duisternis laat invallen, begint de nacht en alle dieren laten van zich horen. 21 Jonge leeuwen willen op jacht naar voedsel, zij vragen God hun eten te geven. 22 Wanneer het ʼs morgens licht wordt, gaan zij slapen in hun hol. 23 Dan beginnen de mensen te leven en te werken tot de avond valt. 24 U hebt zo geweldig veel gemaakt, HERE. U hebt alles met wijsheid gemaakt. De hele aarde is vol van uw schepping. 25 De zee bijvoorbeeld, groot en uitgestrekt ligt zij daar vol kleine en grote dieren, ontelbaar zijn ze. 26 Er varen schepen op. Het grote zeemonster Leviatan leeft in de zee, hij is als speelgoed voor U. 27 Alles wacht op U. U geeft elk dier op zijn tijd te eten. 28 Als U hun dat geeft, bewaren zij het. Als U eten geeft, zullen zij allemaal genoeg hebben. 29 Maar als U niet verschijnt, worden zij vernietigd. Als zij geen adem meer krijgen, sterven zij. Dan worden zij weer stof. 30 Maar als U uw Geest stuurt, worden zij gemaakt en alles op aarde lijkt nieuw te worden. 31 De macht en majesteit van de HERE blijven tot in eeuwigheid. De HERE is blij met alles wat Hij heeft gemaakt. 32 Als Hij naar de aarde kijkt, begint die te trillen. Als Hij de bergen aanraakt, roken de vulkanen. 33 Mijn leven lang zal ik zingen voor de HERE. Zolang ik adem heb, zal ik lofliederen zingen voor mijn God. 34 Ik bid dat Hij Zich verheugt over mijn gedachten. Ik zal altijd met vreugde aan de HERE denken. 35 Eens zullen alle zondaars en ongelovigen niet meer bestaan op deze aarde. Met hart en ziel prijs ik de HERE. Halleluja!