Salmo 102 | Nueva Versión Internacional

Nueva Versión Internacional

1 Escucha, Señor, mi oración; llegue a ti mi clamor. 2 No escondas de mí tu rostro cuando me encuentro angustiado. Inclina a mí tu oído; respóndeme pronto cuando te llame. 3 Pues mis días se desvanecen como el humo, los huesos me arden como brasas. 4 Mi corazón decae y se marchita como la hierba; ¡hasta he perdido el apetito! 5 Por causa de mis fuertes gemidos se me pueden contar los huesos.^[1] 6 Parezco una lechuza del desierto; soy como un búho entre las ruinas. 7 No logro conciliar el sueño; parezco ave solitaria sobre el tejado. 8 A todas horas me ofenden mis enemigos, y hasta usan mi nombre para maldecir. 9 Las cenizas son todo mi alimento; mis lágrimas se mezclan con mi bebida. 10 ¡Por tu enojo, por tu indignación, me levantaste para luego arrojarme! 11 Mis días son como sombras nocturnas; me voy marchitando como la hierba. 12 Pero tú, Señor, reinas eternamente; tu nombre perdura por todas las generaciones. 13 Te levantarás y tendrás piedad de Sión, pues ya es tiempo de que la compadezcas. ¡Ha llegado el momento señalado! 14 Tus siervos sienten cariño por sus ruinas; los mueven a compasión sus escombros. 15 Las naciones temerán el nombre del Señor; todos los reyes de la tierra reconocerán su majestad. 16 Porque el Señor reconstruirá a Sión, y se manifestará en su esplendor. 17 Atenderá a la oración de los desamparados, y no desdeñará sus ruegos. 18 Que se escriba esto para las generaciones futuras, y que el pueblo que será creado alabe al Señor. 19 Miró el Señor desde su altísimo santuario; contempló la tierra desde el cielo, 20 para oír los lamentos de los cautivos y liberar a los condenados a muerte; 21 para proclamar en Sión el nombre del Señor y anunciar en Jerusalén su alabanza, 22 cuando todos los pueblos y los reinos se reúnan para adorar al Señor. 23 En el curso de mi vida acabó Dios con mis fuerzas;^[2] me redujo los días. 24 Por eso dije: «No me lleves, Dios mío, a la mitad de mi vida; tú permaneces por todas las generaciones. 25 En el principio tú afirmaste la tierra, y los cielos son la obra de tus manos. 26 Ellos perecerán, pero tú permaneces. Todos ellos se desgastarán como un vestido. Y como ropa los cambiarás, y los dejarás de lado. 27 Pero tú eres siempre el mismo, y tus años no tienen fin. 28 Los hijos de tus siervos se establecerán, y sus descendientes habitarán en tu presencia.»

Het Boek

de Biblica

1 Deze psalm is het gebed van iemand die in diepe ellende zit, zich geen raad meer weet en zijn hart uitstort bij de HERE. 2 HERE, luister toch naar mijn gebed, ik bid dat mijn hulpgeroep U bereikt. 3 Verberg U niet voor mij, nu het mij allemaal te veel wordt, luister toch naar mij. Antwoord mij toch snel, nu ik U roep. 4 Want ik word zo snel oud en mijn botten doen zeer, zij gloeien. 5 Mijn hart is dor als dood gras en alle eetlust is verdwenen. 6 Door al mijn verdriet voel ik mij lichamelijk een wrak. 7 Ik voel mij als een pelikaan in de woestijn, hulpeloos. Alsof ik een steenuil ben die in de ruïnes zit. 8 Ik kan niet slapen en lijk op een vogel, alleen op een dak. 9 Mijn tegenstanders bespotten mij voortdurend. Mijn naam geldt als een vloek voor wie mijn bloed wel kunnen drinken. 10 Ik eet as in plaats van brood en mijn tranen mengen zich met het water dat ik drink. 11 Dat komt allemaal doordat U uw toorn en ergernis over mij hebt uitgegoten, eerst nam U mij op en toen gooide U mij weer neer. 12 Mijn dagen zijn stil en duister en ik verga. 13 HERE, U heerst echter tot in eeuwigheid. Uw naam zal nooit worden uitgewist en blijft altijd bestaan. 14 Eens zult U Zich over Jeruzalem komen ontfermen. De tijd is aangebroken om uw stad genade te geven. 15 Uw dienaren houden van deze stad en hebben medelijden met de puinhopen die er liggen. 16 Dan zullen alle volken ter wereld eerbied en ontzag hebben voor de naam van de HERE. Alle heersers zullen uw grootheid erkennen. 17 Dan zal de HERE Jeruzalem herbouwen en er met zijn grootheid en macht gaan wonen. 18 Dan zal Hij de gebeden van de armen aanhoren en Zich tot hen overbuigen. 19 Laten we dit opschrijven voor de komende generaties. Het volk dat dan leeft, zal de HERE prijzen. 20 Want de HERE heeft hoog vanuit zijn heilige hemel neergezien op de aarde. 21 Hij hoorde het klagen en huilen van de gevangenen en bevrijdde hen die ten dode waren opgeschreven. 22 Daarom zal men in Jeruzalem over de HERE vertellen en zijn naam grootmaken. 23 Dan zullen alle volken en koninkrijken bij elkaar komen en de HERE dienen. 24 Halverwege mijn leven heeft Hij mijn kracht afgenomen. Ik leef nog maar kort. 25 Ik zeg tegen Hem: Mijn God, laat mij nog niet sterven, ik ben nog veel te jong. Maar U bestaat al eeuwen. 26 In het begin hebt U de aarde gemaakt en ook de hemel was uw werk. 27 Dit alles zal eenmaal verdwijnen, maar U blijft altijd aanwezig. Alles slijt weg als oude kleren, 28 maar U blijft dezelfde. Aan uw bestaan komt geen einde. 29 De nakomelingen van uw dienaren kunnen veilig leven. Het volk dat uit hen voortkomt, zal altijd veilig onder uw hoede blijven.