Psalm 106 | New International Reader’s Version

New International Reader’s Version

1 Praise the LORD. Give thanks to the LORD, because he is good. His faithful love continues for ever. 2 Who can speak enough about the mighty acts of the LORD? Who can praise him as much as he should be praised? 3 Blessed are those who always do what is fair. Blessed are those who keep doing what is right. 4 LORD, remember me when you bless your people. Help me when you save them. 5 Then I will enjoy the good things you give your chosen ones. I will be joyful together with your people. I will join them when they praise you. 6 We have sinned, just as our people of long ago did. We too have done what is evil and wrong. 7 When our people were in Egypt, they forgot about the LORD’s miracles. They didn’t remember his many kind acts. At the Red Sea they refused to obey him. 8 But he saved them for the honour of his name. He did it to make his mighty power known. 9 He ordered the Red Sea to dry up, and it did. He led his people through it as if it were a desert. 10 He saved them from the power of their enemies. He set them free from their control. 11 The waters covered their enemies. Not one of them escaped alive. 12 Then his people believed his promises and sang praise to him. 13 But they soon forgot what he had done. They didn’t wait for what he had planned to happen. 14 In the desert they longed for food. In that dry and empty land they tested God. 15 So he gave them what they asked for. But he also sent a disease that killed many of them. 16 In their camp some of them became jealous of Moses and Aaron. Aaron had been set apart to serve the LORD. 17 The ground opened up and swallowed Dathan. It buried Abiram and his followers. 18 Fire blazed among all of them. Flames destroyed those evil people. 19 At Mount Horeb they made a metal statue of a bull calf. They worshipped that statue of a god. 20 They traded their glorious God for a statue of a bull that eats grass. 21 They forgot the God who saved them. They forgot the God who had done great things in Egypt. 22 They forgot the miracles he did in the land of Ham. They forgot the wonderful things he did by the Red Sea. 23 So he said he would destroy them. But Moses, his chosen one, stood up for them. He kept God’s anger from destroying them. 24 Later on, they refused to enter the pleasant land of Canaan. They didn’t believe God’s promise. 25 In their tents they told the LORD how unhappy they were. They didn’t obey him. 26 So he lifted up his hand and promised that he would make them die in the desert. 27 He promised he would scatter their children’s children among the nations. He would make them die in other lands. 28 They joined in worshipping the Baal that was worshipped at Peor. They ate food that had been offered to gods that aren’t even alive. 29 Their evil ways made the LORD angry. So a plague broke out among them. 30 But Phinehas stood up and took action. Then the plague stopped. 31 What Phinehas did made him right with the LORD. It will be remembered for all time to come. 32 By the waters of Meribah the LORD’s people made him angry. Moses got in trouble because of them. 33 They refused to obey the Spirit of God. So Moses spoke without thinking. 34 They didn’t destroy the nations in Canaan as the LORD had commanded them. 35 Instead, they mixed with those nations and adopted their ways. 36 They worshipped statues of their gods. That became a trap for them. 37 They sacrificed their sons and daughters as offerings to false gods. 38 They killed those who weren’t guilty of doing anything wrong. They killed their own sons and daughters. They sacrificed them as offerings to statues of the gods of Canaan. The land became ‘unclean’ because of the blood of their children. 39 The people made themselves impure by what they had done. They weren’t faithful to the LORD. 40 So the LORD became angry with his people. He turned away from his own children. 41 He handed them over to the nations. Their enemies ruled over them. 42 Their enemies treated them badly and kept them under their power. 43 Many times the LORD saved them. But they refused to obey him. So he destroyed them because of their sins. 44 Yet he heard them when they cried out. He paid special attention to their suffering. 45 Because they were his people, he remembered his covenant. Because of his great love, he felt sorry for them. 46 He made all those who held them as prisoners have mercy on them. 47 LORD our God, save us. Bring us back from among the nations. Then we will give thanks to you, because your name is holy. We will celebrate by praising you. 48 Give praise to the LORD, the God of Israel, for ever and ever. Let all the people say, ‘Amen!’ Praise the LORD.

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

from Turkish Bible Society

106. Mezmur

1 Övgüler sunun, RAB'be! RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur. (1Ch 16:34) 2 RAB'bin büyük işlerini kim anlatabilir, Kim O'na yeterince övgü sunabilir? 3 Ne mutlu adalete uyanlara, Sürekli doğru olanı yapanlara! 4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, Onları kurtardığında ilgilen benimle. 5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, Ulusunun sevincini, Kendi halkının kıvancını paylaşayım. 6 Atalarımız gibi biz de günah işledik, Suç işledik, kötülük ettik. 7 Atalarımız Mısır'dayken Yaptığın harikaları anlamadı, Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, Denizde, Kızıldeniz'de başkaldırdılar. 8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için, Adı uğruna kurtardı onları. 9 Kızıldeniz'i azarladı, kurudu deniz, Yürüdüler enginde O'nun öncülüğünde, Çölde yürür gibi. 10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, Düşmanlarının pençesinden kurtardı. 11 Sular yuttu hasımlarını, Hiçbiri kurtulmadı. 12 O zaman atalarımız O'nun sözlerine inandılar, Ezgiler söyleyerek O'nu övdüler. 13 Ne var ki, RAB'bin yaptıklarını çabucak unuttular, Öğüt vermesini beklemediler. 14 Özlemle kıvrandılar çölde, Tanrı'yı denediler ıssız yerlerde. 15 Tanrı onlara istediklerini verdi, Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi. 16 Onlar ordugahlarında Musa'yı, RAB'bin kutsal kulu Harun'u kıskanınca, 17 Yer yarıldı ve Datan'ı yuttu, Aviram'la yandaşlarının üzerine kapandı. 18 Ateş kavurdu onları izleyenleri, Alev yaktı kötüleri. 19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horev'de, Dökme bir puta tapındılar. 20 Tanrı'nın yüceliğini, Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler. 21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrı'yı, Mısır'da yaptığı büyük işleri, 22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları, Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri. 23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, Ama seçkin kulu Musa O'nun önündeki gedikte durarak, Yok edici öfkesinden vazgeçirdi O'nu. 24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, Tanrı'nın verdiği söze inanmadılar. 25 Çadırlarında söylendiler, Dinlemediler RAB'bin sesini. 26-27 Bu yüzden RAB elini kaldırdı Ve çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti. 28 Sonra Baal-Peor'a bel bağladılar, Ölülere sunulan kurbanları yediler. 29 Öfkelendirdiler RAB'bi yaptıklarıyla, Salgın hastalık çıktı aralarında. 30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi, Felaketi önledi. 31 Bu doğruluk sayıldı ona, Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu. 32 Yine RAB'bi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, Musa'nın başına dert açıldı onlar yüzünden; 33 Çünkü onu sinirlendirdiler, O da düşünmeden konuştu. 34 RAB'bin onlara buyurduğu gibi Yok etmediler halkları, 35 Tersine öteki uluslara karıştılar, Onların törelerini öğrendiler. 36 Putlarına taptılar, Bu da onlara tuzak oldu. 37 Oğullarını, kızlarını Cinlere kurban ettiler. 38 Kenan putlarına kurban olsun diye Oğullarının, kızlarının kanını, Suçsuzların kanını döktüler; Ülke onların kanıyla kirlendi. 39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, Vefasız duruma düştüler töreleriyle. 40 RAB'bin öfkesi parladı halkına karşı, Tiksindi kendi halkından. 41 Onları ulusların eline teslim etti. Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu. 42 Düşmanları onları ezdi, Boyun eğdirdi hepsine. 43 RAB onları birçok kez kurtardı, Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı Ve alçaltıldılar suçları yüzünden. 44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla Yakarışlarını duyunca. 45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından. 46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine. 47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, Topla bizi ulusların arasından. Kutsal adına şükredelim, Yüceliğinle övünelim. 48 Öncesizlikten sonsuza dek, İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin. RAB'be övgüler olsun!