Exodus 16 | New International Reader’s Version

New International Reader’s Version

The Lord gives Israel food every day

1 The whole community of Israel started out from Elim. They came to the Desert of Sin. It was between Elim and Sinai. They arrived there on the 15th day of the second month after they had come out of Egypt. 2 In the desert the whole community told Moses and Aaron they weren’t happy with them. 3 The Israelites said to them, ‘We wish the LORD had put us to death in Egypt. There we sat around pots of meat. We ate all the food we wanted. But you have brought us out into this desert. You must want this entire community to die of hunger.’ 4 Then the LORD spoke to Moses. He said, ‘I will rain down bread from heaven for you. The people must go out each day. Let them gather enough bread for that day. Here is how I will test them. I will see if they will follow my directions. 5 On the sixth day they must prepare what they bring in. On that day they must gather twice as much as on the other days.’ 6 So Moses and Aaron spoke to all the people of Israel. They said, ‘In the evening you will know that the LORD brought you out of Egypt. 7 And in the morning you will see the glory of the LORD. He has heard you say you aren’t happy with him. Who are we? Why are you telling us you aren’t happy with us?’ 8 Moses also said, ‘You will know that the LORD has heard you speak against him. He will give you meat to eat in the evening. He’ll give you all the bread you want in the morning. But who are we? You aren’t speaking against us. You are speaking against the LORD.’ 9 Then Moses told Aaron, ‘Talk to the whole community of Israel. Say to them, “Come to the LORD. He has heard you speak against him.” ’ 10 While Aaron was talking to the whole community of Israel, they looked towards the desert. There was the glory of the LORD appearing in the cloud! 11 The LORD said to Moses, 12 ‘I have heard the people of Israel talking about how unhappy they are. Tell them, “When the sun goes down, you will eat meat. In the morning you will be filled with bread. Then you will know that I am the LORD your God.” ’ 13 That evening quail came and covered the camp. In the morning the ground around the camp was covered with dew. 14 When the dew was gone, thin flakes appeared on the desert floor. They looked like frost on the ground. 15 The people of Israel saw the flakes. They asked each other, ‘What’s that?’ They didn’t know what it was. Moses said to them, ‘It’s the bread the LORD has given you to eat. 16 Here is what the LORD has commanded. He has said, “Everyone should gather as much as they need. Take 1.5 kilograms for each person who lives in your tent.” ’ 17 The people of Israel did as they were told. Some gathered a lot, and some gathered a little. 18 When they measured it out, the one who gathered a lot didn’t have too much. And the one who gathered a little had enough. Everyone gathered only what they needed. 19 Then Moses said to them, ‘Don’t keep any of it until morning.’ 20 Some of them didn’t pay any attention to Moses. They kept part of it until morning. But it was full of maggots and began to stink. So Moses became angry with them. 21 Each morning everyone gathered as much as they needed. But by the hottest time of the day, the thin flakes had melted away. 22 On the sixth day, the people gathered twice as much. It amounted to 3 kilograms for each person. The leaders of the community came and reported that to Moses. 23 He said to them, ‘Here is what the LORD commanded. He said, “Tomorrow will be a day of rest. It will be a holy Sabbath day. It will be set apart for the LORD. So bake what you want to bake. Boil what you want to boil. Save what is left. Keep it until morning.” ’ 24 So they saved it until morning, just as Moses commanded. It didn’t stink or get maggots in it. 25 ‘Eat it today,’ Moses said. ‘Today is a Sabbath day to honour the LORD. You won’t find any flakes on the ground today. 26 Gather them for six days. But on the seventh day there won’t be any. It’s the Sabbath day.’ 27 In spite of what Moses said, some of the people went out on the seventh day to gather the flakes. But they didn’t find any. 28 Then the LORD spoke to Moses. He said, ‘How long will all of you refuse to obey my commands and my teachings? 29 Keep in mind that I have given you the Sabbath day. That is why on the sixth day I give you bread for two days. Everyone must stay where they are on the seventh day. No one can go out.’ 30 So the people rested on the seventh day. 31 The people of Israel called the bread manna. It was white like coriander seeds. It tasted like wafers made with honey. 32 Moses said, ‘Here is what the LORD has commanded. He has said, “Get 1.5 kilograms of manna. Keep it for all time to come. Then those who live after you will see the bread I gave you to eat in the desert. I gave it to you when I brought you out of Egypt.” ’ 33 So Moses said to Aaron, ‘Get a jar. Put 1.5 kilograms of manna in it. Then place it in front of the LORD. Keep it there for all time to come.’ 34 Aaron did exactly as the LORD had commanded Moses. He put the manna with the tablets of the covenant law. He put it there so it would be kept for all time to come. 35 The Israelites ate manna for 40 years. They ate it until they came to a land where people were living. They ate it until they reached the border of Canaan. 36 The jar had 1.5 kilograms of manna in it.

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

from Turkish Bible Society

Man ve Bıldırcın

1 Bütün İsrail topluluğu Elim'den ayrıldı. Mısır'dan çıktıktan sonra ikinci ayın on beşinci günü Elim ile Sina arasındaki Sin Çölü'ne vardılar. 2 Çölde hepsi Musa'yla Harun'a yakınmaya başladı. 3 ‹‹Keşke RAB bizi Mısır'dayken öldürseydi›› dediler, ‹‹Hiç değilse orada et kazanlarının başına oturur, doyasıya yerdik. Ama siz bütün topluluğu açlıktan öldürmek için bizi bu çöle getirdiniz.›› 4 RAB Musa'ya, ‹‹Size gökten ekmek yağdıracağım›› dedi, ‹‹Halk her gün gidip günlük ekmeğini toplayacak. Böylece onları sınayacağım: Benim yasama göre yaşıyorlar mı, yaşamıyorlar mı, göreceğim. 5 Altıncı gün her gün topladıklarının iki katını toplayıp hazırlayacaklar.›› 6 Musa'yla Harun İsrailliler'e, ‹‹Bu akşam sizi Mısır'dan RAB'bin çıkardığını bileceksiniz›› dediler, 7 ‹‹Sabah da RAB'bin görkemini göreceksiniz. Çünkü RAB kendisine söylendiğinizi duydu. Biz kimiz ki, bize söyleniyorsunuz?›› 8 Sonra Musa, ‹‹Akşam size yemek için et, sabah da dilediğiniz kadar ekmek verilince, RAB'bin görkemini göreceksiniz›› dedi, ‹‹Çünkü RAB kendisine söylendiğinizi duydu. Biz kimiz ki? Siz bize değil, RAB'be söyleniyorsunuz.›› 9 Musa Harun'a, ‹‹Bütün İsrail topluluğuna söyle, RAB'bin huzuruna gelsinler›› dedi, ‹‹Çünkü RAB söylendiklerini duydu.›› 10 Harun İsrail topluluğuna bunları anlatırken, çöle doğru baktılar. RAB'bin görkemi bulutta görünüyordu. 11 RAB Musa'ya şöyle dedi: 12 ‹‹İsrailliler'in yakınmalarını duydum. Onlara de ki, ‹Akşamüstü et yiyeceksiniz, sabah da ekmekle karnınızı doyuracaksınız. O zaman bileceksiniz ki, Tanrınız RAB benim.› ›› 13 Akşam bıldırcınlar geldi, ordugahı sardı. Sabah ordugahın çevresini çiy kaplamıştı. 14 Çiy eriyince, toprakta, çölün yüzeyinde kırağıya benzer ince pulcuklar göründü. 15 Bunu görünce İsrailliler birbirlerine, ‹‹Bu da ne?›› diye sordular. Çünkü ne olduğunu anlayamamışlardı. Musa, ‹‹RAB'bin size yemek için verdiği ekmektir bu›› dedi, 16 ‹‹RAB'bin buyruğu şudur: ‹Herkes yiyeceği kadar toplasın. Çadırınızdaki her kişi için birer omer^[1] alın.› ›› 17 İsrailliler söyleneni yaptılar. Kimi çok, kimi az topladı. 18 Omerle ölçtüklerinde, çok toplayanın fazlası, az toplayanın da eksiği yoktu. Herkes yiyeceği kadar toplamıştı. 19 Musa onlara, ‹‹Kimse sabaha bir parça bile bırakmasın›› dedi. 20 Ama bazıları ona aldırmayıp sabaha bıraktılar. Bıraktıkları kurtlanıp kokmaya başlayınca Musa onlara öfkelendi. 21 Her sabah herkes yiyeceği kadar topluyordu. Güneş ortalığı ısıtınca, yerde kalanlar eriyordu. 22 Altıncı gün kişi başına iki omer^[2], yani iki kat topladılar. Topluluğun önderleri gelip durumu Musa'ya bildirdiler. 23 Musa, ‹‹RAB'bin buyruğu şudur›› dedi, ‹‹ ‹Yarın dinlenme günü, RAB için kutsal Şabat Günü'dür. Pişireceğinizi pişirin, haşlayacağınızı haşlayın. Artakalanı bir kenara koyun, sabaha kalsın.› ›› 24 Musa'nın buyurduğu gibi artakalanı sabaha bıraktılar. Ne koktu, ne kurtlandı. 25 Musa, ‹‹Artakalanı bugün yiyin›› dedi, ‹‹Çünkü bugün RAB için Şabat Günü'dür. Bugün dışarda ekmek bulamayacaksınız. 26 Altı gün ekmek toplayacaksınız, ama yedinci gün olan Şabat Günü ekmek bulunmayacak.›› 27 Yedinci gün bazıları ekmek toplamak için dışarı çıktı, ama hiçbir şey bulamadılar. 28 RAB Musa'ya, ‹‹Ne zamana dek buyruklarıma ve yasalarıma uymayı reddedeceksiniz?›› dedi, 29 ‹‹Size Şabat Günü'nü verdim. Bunun için altıncı gün size iki günlük ekmek veriyorum. Yedinci gün herkes neredeyse orada kalsın, dışarı çıkmasın.›› 30 Böylece halk yedinci gün dinlendi. 31 İsrailliler o ekmeğe man^[3] adını verdiler. Kişniş tohumu gibi beyazımsı, tadı ballı yufka gibiydi. 32 Musa, ‹‹RAB'bin buyruğu şudur›› dedi, ‹‹ ‹Mısır'dan sizi çıkardığımda, gelecek kuşakların çölde size yedirdiğim ekmeği görmesi için, bir omer saklansın.› ›› 33 Musa Harun'a, ‹‹Bir testi al, içine bir omer man doldur›› dedi, ‹‹Gelecek kuşaklar için saklanmak üzere onu RAB'bin huzuruna koy.›› 34 RAB'bin Musa'ya buyurduğu gibi Harun manı saklanmak üzere Antlaşma Levhaları'nın önüne koydu. 35 İsrailliler yerleştikleri Kenan topraklarına varıncaya dek kırk yıl man yediler. 36 -Bir omer efanın^[4] onda biridir.-