1Ein Wallfahrtslied, gesungen auf dem Weg hinauf nach Jerusalem.[1] Als der HERR uns aus der Gefangenschaft nach Zion zurückkehren ließ[2], da war es uns, als träumten wir. (Ps 120,1)2Wir lachten und jubelten laut vor Freude.[3] Sogar unter den anderen Völkern sagte man: »Der HERR hat Großes für sie getan!«3Ja, Großes hat der HERR für uns getan, darum freuen wir uns sehr!4HERR, wende auch jetzt unser Geschick zum Guten[4], so wie du die ausgetrockneten Bäche im Südland wieder mit Wasser füllst[5]!5Wer unter Tränen die Saat ausstreut, wird voll Jubel die Ernte einbringen.6Weinend geht der Sämann jetzt über den Acker[6], mit sich trägt er den Samen zur Aussaat. Voll Jubel kommt er dann heim von der Ernte, den Arm voller Garben.
1Поклонническа песен. Когато Господ ни върна от плен в Йерусалим, ние като че ли сънувахме.2Тогава устата ни беше пълна с радост и езикът ни – с възторг. Тогава се говореше сред народите: „Господ извърши велико дело за тях!“ (Hi 8,21)3Господ извърши велико нещо за нас: ние сме радостни.4Господи, възнагради ни за нашето пленничество, както пълниш потоците в южната земя.5Които сяха със сълзи, с радост ще събират плодовете. (Jes 25,8)6Който излиза и плаче, когато носи семе за посев, той непременно ще се върне с радост, като носи снопите си. (Joh 16,20)