1Ein Wallfahrtslied, gesungen auf dem Weg hinauf nach Jerusalem.[1] Als der HERR uns aus der Gefangenschaft nach Zion zurückkehren ließ[2], da war es uns, als träumten wir. (Ps 120,1)2Wir lachten und jubelten laut vor Freude.[3] Sogar unter den anderen Völkern sagte man: »Der HERR hat Großes für sie getan!«3Ja, Großes hat der HERR für uns getan, darum freuen wir uns sehr!4HERR, wende auch jetzt unser Geschick zum Guten[4], so wie du die ausgetrockneten Bäche im Südland wieder mit Wasser füllst[5]!5Wer unter Tränen die Saat ausstreut, wird voll Jubel die Ernte einbringen.6Weinend geht der Sämann jetzt über den Acker[6], mit sich trägt er den Samen zur Aussaat. Voll Jubel kommt er dann heim von der Ernte, den Arm voller Garben.
Psalm 126
Верен
von Veren1Песен на изкачванията. Когато ГОСПОД връщаше сионските пленници, ние бяхме като сънуващи.2Тогава устата ни се изпълни със смях и езикът ни – с ликуване. Тогава се говореше между народите: ГОСПОД извърши велики неща за тези!3ГОСПОД извърши велики неща за нас! Зарадвахме се.4Върни пленниците ни, ГОСПОДИ, като потоците в южните страни.5Онези, които сеят със сълзи, ще жънат с ликуване.6Който излиза с плач и носи семе за сеене, непременно ще се върне с ликуване и ще носи снопите си.