1Algún tiempo después, Jesús regresó a Jerusalén, donde se celebraba una fiesta de los judíos.2Allí en Jerusalén, junto a la puerta de las Ovejas, había un estanque rodeado de cinco pórticos. El estanque, se llamaba en arameo, Betzatá.3En los pórticos estaban acostados muchos enfermos, ciegos, cojos y paralíticos que esperaban que se moviera el agua.4De cuando en cuando un ángel del Señor bajaba al estanque y movía el agua. El primero que se metía al agua después de que había sido removida, quedaba sano de cualquier enfermedad que tuviera.5Entre ellos había un hombre inválido que llevaba enfermo treinta y ocho años.6Cuando Jesús lo vio allí acostado y supo que tenía mucho tiempo de estar enfermo, le preguntó: ―¿Quieres curarte?7El enfermo respondió: ―Señor, no tengo a nadie que me meta en el estanque mientras se remueve el agua. Cada vez que trato de hacerlo otro se me adelanta.8Jesús le dijo: ―Levántate, recoge tu camilla y anda.9En ese mismo momento el hombre quedó sano. De inmediato tomó su camilla y comenzó a andar. Y ese día era sábado.10Por eso los judíos le dijeron al hombre que había sido sanado: ―Hoy es sábado, y no está permitido que andes cargando tu camilla.11Él les respondió: ―El que me sanó me dijo: “Recoge tu camilla y anda”.12Ellos le preguntaron: ―¿Quién es ese hombre que te dijo: “Recoge tu camilla y anda”?13El hombre no sabía quién lo había sanado, pues Jesús ya había desaparecido entre la multitud que había en el lugar.14Jesús encontró después al hombre en el templo y le dijo: ―Mira, ahora ya estás sano. No vuelvas a pecar porque te puede ocurrir algo peor.15El hombre se fue y les dijo a los judíos que Jesús era el que lo había sanado.
Vida mediante el Hijo
16Por estas cosas los judíos perseguían a Jesús, por hacerlas en sábado.17Pero Jesús les dijo: ―Mi Padre siempre trabaja y por eso yo también trabajo.18Por esto los judíos trataban aún más de matarlo, ya que desobedecía la ley acerca del sábado y decía que Dios era su Padre, con lo cual se hacía igual a Dios.19Entonces Jesús les dijo: ―Les aseguro que el hijo no puede hacer nada por su propia cuenta, sino solamente lo que ve que hace su padre, porque cualquier cosa que hace el padre, la hace también el hijo.20El padre ama al hijo y le muestra todo lo que hace. Le mostrará cosas aun más grandes que estas y los dejará a ustedes asombrados.21Así como el Padre resucita a los muertos y les da vida, de la misma manera también el Hijo le da vida a quien él quiere.22Y el Padre no juzga a nadie, sino que le ha dado al Hijo el poder para juzgar,23para que todos honren al Hijo como honran al Padre. El que se niega a honrar al Hijo, tampoco honra al Padre que lo envió.24»Les aseguro que el que presta atención a lo que digo y cree en el que me envió, tiene vida eterna y no será condenado, porque ha pasado de la muerte a la vida.25Les aseguro que ya viene la hora, y ya ha llegado, en que los muertos oirán la voz del Hijo de Dios, y los que la oigan vivirán.26El Padre tiene vida en sí mismo y ha permitido que el Hijo tenga también vida en sí mismo,27y le ha dado autoridad para que juzgue, ya que es el Hijo del hombre.28»No se sorprendan por esto, porque viene la hora en que todos los muertos oirán su voz,29y saldrán de los sepulcros. Los que han hecho lo bueno resucitarán para tener vida, pero los que han hecho lo malo resucitarán para ser juzgados.30Yo no puedo hacer nada por mi propia cuenta. Juzgo por lo que oigo, y mi juicio es correcto, porque está de acuerdo con la voluntad del que me envió y no de acuerdo con mi propia voluntad.
Los testimonios a favor del Hijo
31»Si yo hablara en mi favor, ese testimonio no tendría valor.32Pero es otro el que habla en mi favor, y me consta que tiene valor el testimonio que él da de mí.33»Ustedes enviaron a preguntarle a Juan, y él dio un testimonio que tiene valor.34No se trata de que yo necesite el testimonio de un hombre; más bien digo esto para que ustedes sean salvos.35Juan era una lámpara encendida que alumbraba, y ustedes quisieron disfrutar de su luz por un tiempo.36»Yo tengo un testimonio mayor que el de Juan, pues lo que el Padre me ha encomendado hacer es lo que estoy haciendo y es lo que demuestra que el Padre me ha enviado.37Y el Padre mismo que me envió ha testificado en mi favor. Pero ustedes nunca han oído su voz ni han visto su figura,38ni vive su palabra en ustedes, porque no han creído en aquel a quien él envió.39»Ustedes estudian con cuidado las Escrituras porque piensan que en ellas hallan la vida eterna. Y son ellas las que hablan de mí.40Sin embargo, ustedes no quieren venir a mí para tener vida eterna.41»Yo no acepto la gloria de los hombres,42porque los conozco a ustedes y sé que no aman realmente a Dios.43Yo he venido en nombre de mi Padre, y ustedes no me aceptan. En cambio, si otro viniera por su propia cuenta, a ese sí lo aceptarían.44¿Cómo van a creer, si unos a otros se rinden gloria pero no buscan la gloria del Dios único?45»Pero no crean que yo voy a acusarlos con mi Padre. Moisés será el que los acuse, ya que en él tienen puesta su confianza.46Si creyeran a Moisés, me creerían a mí, porque él escribió acerca de mí.47Pero como no creen lo que él escribió, ¿cómo van a creer lo que yo les digo?».
1Jezus ging enige tijd later terug naar Jeruzalem om een van de Joodse feesten bij te wonen.2Bij de Schaapspoort in Jeruzalem was de vijver Betzata met vijf zuilengalerijen.3In die zuilengalerijen lagen talloze zieke mensen, zoals blinden, lammen en kreupelen, te wachten tot het water in beweging zou komen.4Want van tijd tot tijd raakte een engel uit de hemel het water aan. Wie dan het eerst in het water stapte werd genezen, wat voor ziekte hij ook had.5Er lag ook een man die al achtendertig jaar ziek was.6Jezus zag hem daar liggen en wist dat hij al heel lang ziek was. Hij vroeg: ‘Wilt u gezond worden?’7De zieke man antwoordde Hem: ‘Ja, Here, maar ik heb niemand die mij het bad in helpt als het water in beweging komt. En als ik het alleen probeer, ben ik altijd te laat.’8Jezus zei tegen hem: ‘Sta op! Pak uw matras en loop!’9De man werd direct gezond. Hij pakte zijn matras op en liep! Nu was het die dag sabbat.10Daarom zeiden de Joden tegen de man die net genezen was: ‘Het is sabbat! Dan mag u die matras niet dragen.’11Hij antwoordde: ‘De man die mij genezen heeft, zei dat ik mijn matras moest oppakken en lopen.’12‘Wie was dat?’ vroegen zij.13De man wist het niet, omdat Jezus ongemerkt was weggegaan toen de mensen van alle kanten kwamen aanlopen.14Later ontmoette Jezus hem in de tempel en zei tegen hem: ‘Nu u gezond bent geworden, wil Ik u dit nog zeggen: zondig niet meer, want anders zal u iets ergers overkomen.’15De man verliet de tempel en vertelde de Joden dat het Jezus was die hem had genezen.16Omdat Jezus dat op de sabbat had gedaan, wilden de Joden Hem straffen.17Maar Jezus verdedigde Zich met de woorden: ‘Mijn Vader werkt voortdurend en Ik dus ook.’18Omdat Hij dat gezegd had, wilden zij Hem doden. Hij had niet alleen iets gedaan wat volgens hen op de sabbat niet mocht, Hij had nu ook nog God zijn eigen Vader genoemd. Daarmee beweerde Hij dus aan God gelijk te zijn.19‘Het is waar wat Ik zeg,’ zei Jezus. ‘De Zoon kan niets uit Zichzelf. Hij doet alleen wat zijn Vader Hem voordoet. In feite doet de Zoon hetzelfde als zijn Vader.20De Vader houdt van de Zoon en laat Hem steeds zien wat Hij doet. De Vader zal Hem nog grotere dingen laten doen. U zult uw ogen nauwelijks kunnen geloven.21Zoals de Vader de doden levend maakt, zo zal ook de Zoon levend maken wie Hij wil.22De Vader spreekt geen oordeel uit, maar heeft zijn Zoon opgedragen in zijn plaats recht te spreken.23Daarom moet iedereen evenveel eer geven aan de Zoon als aan de Vader. Wie de Zoon niet eert, eert ook de Vader niet die Hem gestuurd heeft.24Het is zoals Ik zeg: wie naar mijn woorden luistert en gelooft in Hem die Mij gestuurd heeft, heeft eeuwig leven. Over zo iemand wordt geen oordeel uitgesproken, maar die is overgeplaatst uit de dood in het leven.25Geloof Mij: er komt een tijd dat de doden de stem van de Zoon van God zullen horen. Die tijd is er nu al. Wie naar de Zoon van God luisteren, zullen leven.26De Vader heeft leven in Zichzelf. Hij heeft deze macht ook aan zijn Zoon gegeven, zodat Hij ook leven in Zichzelf heeft.27Ook gaf Hij Hem de macht om recht te spreken over de mensen omdat Hij de Mensenzoon geworden is.28Verbaas u niet hierover. Eens zullen alle doden zijn stem horen.29Dan zullen zij uit hun graf opstaan en wie het goede hebben gedaan, zullen leven. Maar wie het slechte hebben gedaan, zullen veroordeeld worden.30Ik kan niets uit Mijzelf doen. Ik oordeel zoals God het Mij zegt. Mijn oordeel is eerlijk en rechtvaardig. Het gaat Mij niet om wat Ik wil maar om wat God wil, want Hij heeft Mij gestuurd.31Als Ik iets over Mijzelf zeg, is dat niet geloofwaardig.32Maar er is een Ander die over Mij getuigt dat Ik de waarheid spreek en Ik weet dat Hij gelijk heeft.33U heeft mensen naar Johannes de Doper gestuurd om te horen wat hij zei. En hij heeft niets dan de waarheid gesproken.34Nu heb Ik het getuigenis van een mens niet nodig. Ik herinner u er alleen maar aan, omdat Ik wil dat u gered wordt en zult leven.35Johannes was een helder schijnende lamp en u hebt een korte tijd van dat licht genoten.36Maar Ik heb een getuigenis dat meer waarde heeft dan dat van Johannes. Denk eens aan de wonderen die de Vader Mij laat doen. Die zijn het bewijs dat Hij Mij gestuurd heeft.37Daarmee is Hij mijn getuige, hoewel u Hem nog nooit hebt gezien of gehoord.38Wat de Vader zegt, bereikt u niet werkelijk. Want u gelooft Mij niet, hoewel Ik door Hem gestuurd ben.39U leest in de boeken van Mozes en de profeten omdat u denkt daarin eeuwig leven te vinden. Al die boeken getuigen over Mij.40En toch wilt u niet bij Mij komen om eeuwig leven te vinden.41Eer van mensen vind Ik niet belangrijk,42omdat Ik weet hoe u bent: u hebt de liefde van God niet in u.43Ik ben gekomen om mijn Vader te vertegenwoordigen en u ontvangt Mij niet. Maar wie uit zichzelf komt, zult u wel ontvangen.44U vindt het zo belangrijk wat de mensen van u zeggen dat u vergeet dat het erom gaat wat God van u denkt. Daarom kunt u niet in Mij geloven.45Denk maar niet dat Ik u bij de Vader zal aanklagen. Dat doet Mozes, op wie u uw hoop gevestigd hebt.46Maar u hebt hem niet echt geloofd. Anders zou u Mij ook geloven. Mozes heeft immers geschreven dat Ik zou komen?47Als u niet gelooft wat hij heeft geschreven, hoe zult u dan geloven wat Ik zeg?’