1Entonces Dios se acordó de Noé y de todos los animales que estaban con él en el barco. Dios hizo soplar un fuerte viento sobre la tierra, de modo que las aguas comenzaron a bajar.2Se cerraron tanto las fuentes del mar profundo como las compuertas de los cielos, y dejó de llover.3Las aguas fueron bajando poco a poco. Después de ciento cincuenta días las aguas habían bajado bastante.4Fue por eso que el día diecisiete del mes séptimo el barco se posó sobre las montañas de Ararat.5El agua siguió bajando, de modo que el día primero del mes décimo pudieron verse las partes más altas de las montañas.6Después de cuarenta días, Noé abrió la ventana que le había hecho al barco7y soltó un cuervo, el cual estuvo volando de un lado a otro esperando que la tierra se secara, pero no regresó.8Luego Noé soltó una paloma, para ver si ya la tierra estaba seca.9Pero la paloma regresó al barco, porque no encontró un lugar seco en el cual pudiera posarse. Entonces Noé extendió su mano, agarró a la paloma y la metió al barco.10Esperó otros siete días más y volvió a soltar la paloma.11Ya estaba oscureciendo cuando la paloma regresó, trayendo en su pico una ramita verde de olivo. Por eso, Noé se dio cuenta de que las aguas habían bajado mucho, de modo que ya se podía ver la tierra seca.12Siete días después volvió a soltar la paloma, pero esta vez la paloma no regresó.13Cuando Noé tenía seiscientos un años de vida, las aguas desaparecieron. El primer día del mes primero de ese año, Noé retiró el techo del barco y vio que la tierra estaba casi seca.14El día veintisiete del segundo mes, la tierra ya estaba completamente seca.15Entonces Dios le dijo a Noé:16-17«Ya pueden salir todos. Deja salir a todos los animales, aves y reptiles para que se reproduzcan abundantemente y llenen la tierra».18Así que Noé, sus hijos, su esposa y sus nueras salieron del barco.19También salieron todos los animales, según su propia especie: los animales salvajes y los domésticos, las aves y los reptiles.20Después Noé construyó un altar para adorar al SEÑOR. En ese altar Noé le ofreció a Dios animales y aves adecuados para el sacrificio, es decir, que eran puros.21Al SEÑOR le agradó mucho el olor de los sacrificios, y se dijo a sí mismo: «Nunca más volveré a maldecir la tierra por culpa de la humanidad, pues todos los seres humanos están inclinados hacia el mal desde que son niños. ¡Jamás volveré a destruir a los seres vivos, como lo hice en esta ocasión!22Mientras exista la tierra, habrá siembra y cosecha; siempre habrá frío y calor, verano e invierno, los días y las noches».
1Maar God had Noach en de dieren in de ark niet vergeten. Hij stuurde de wind over het water en langzaam begon het water te zakken.2De ondergrondse wateren keerden weer terug naar hun normale loop en het hield op met regenen.3Het water zakte na honderdvijftig dagen weg en4op de zeventiende dag van de zevende maand liep de ark op de toppen van het Araratgebergte vast.5Drie maanden later kwamen ook de andere bergtoppen boven het zakkende water uit.6Na nog eens veertig dagen opende Noach het venster dat hij in de ark had gemaakt,7en liet een raaf los. Deze vloog heen en weer, net zo lang tot de aarde weer droog was.8Daarna liet Noach een duif los om te kijken of de aarde al droog was,9maar de duif vond nergens een plek om neer te strijken en vloog terug naar de ark. Het water stond nog te hoog. Noach stak zijn hand uit en zette de duif weer terug in de ark.10Een week later probeerde Noach het nog eens.11De duif vloog weg om tegen de avond terug te keren met een olijfblad in haar snavel. Zo wist Noach dat het water bijna weg was.12Na een week liet hij de duif nog een keer los en nu kwam zij niet meer terug.13Op de eerste dag van de eerste maand in het jaar dat Noach zeshonderdeen werd, opende Noach de deur van de ark en zag dat het water zich had teruggetrokken.14Er gingen nog eens acht weken voorbij voordat de aarde helemaal droog was.15Toen zei God tegen Noach:16‘U mag de ark verlaten, met uw vrouw, zonen en schoondochters.17Laat alle dieren, de vogels, het vee en alle kruipende dieren los, dan kunnen zij zich weer voortplanten en de aarde vullen.’18Noach, alle andere mensen en alle grote en kleine dieren en de vogels gingen van boord.19In paren en groepen kwamen de dieren uit de ark.20Toen bouwde Noach een altaar en offerde een aantal dieren en vogels die de HERE had aangewezen als offerdieren.21De HERE was blij met Noachs offer en zei bij Zichzelf: ‘Ik zal nooit meer zoiets doen. Nooit zal Ik de aarde meer zo zwaar vervloeken en alle levende wezens vernietigen. Ook al is de mens vanaf zijn vroegste jeugd geneigd het slechte te doen en zondigt hij nog zo veel.22Zolang de aarde blijft bestaan, zullen zaaitijd en oogsttijd, koude en warmte, winter en zomer, dag en nacht niet ophouden.’