1Mientras tanto, el pequeño Samuel estaba al servicio del SEÑOR como ayudante de Elí. En aquellos días eran muy raros los mensajes del SEÑOR;2pero una noche en que Elí se había ido a acostar, quien estaba casi ciego debido a la edad,3y Samuel estaba durmiendo en el santuario cerca del cofre, y todavía estaba encendida la lámpara de Dios,4el SEÑOR llamó: ―Samuel, Samuel. ―Aquí estoy —contestó Samuel—,5y saltando de la cama corrió hasta donde Elí estaba. ¿Qué quieres? —le preguntó. ―No te he llamado —dijo Elí—. Vuelve a la cama. Y así lo hizo.6El SEÑOR volvió a llamar: ―Samuel. Y nuevamente Samuel se bajó de la cama y corrió a donde estaba Elí. ―Aquí estoy —dijo—. ¿Para qué me necesitas? ―No, yo no te he llamado, hijo mío —dijo Elí—. Vuelve a la cama.7Samuel nunca había recibido un mensaje del SEÑOR.8El SEÑOR llamó a Samuel por tercera vez, y una vez más Samuel se bajó de la cama y corrió a la habitación de Elí. ―Sí —le dijo—. ¿Qué necesitas? Elí comprendió que era el SEÑOR quien le había hablado al muchacho,9y le dijo: ―Ve y acuéstate de nuevo; y si oyes otra vez la voz, dile: “Habla, SEÑOR, que tu siervo escucha”. Samuel volvió a acostarse.10Y el SEÑOR volvió a llamarlo como antes: ―Samuel, Samuel. Y Samuel respondió: ―Habla, SEÑOR, que tu siervo escucha.11Entonces el SEÑOR le dijo: ―Voy a hacer algo tan sorprendente en Israel que al que se entere le retiñirán los oídos.12Voy a cumplir todas las cosas terribles que le dije a Elí.13Le he advertido continuamente a él y a toda su familia que recibirán un castigo porque sus hijos blasfeman contra mí, y él no se les opone.14Por lo tanto, he jurado que los pecados de Elí y sus hijos no serán perdonados por sacrificios y ofrendas.15Samuel se quedó acostado hasta la mañana y luego abrió las puertas del santuario como de costumbre, porque tenía miedo de contarle a Elí lo que el SEÑOR le había dicho.16Pero Elí lo llamó. ―Hijo mío.17¿Qué te dijo el SEÑOR? —le preguntó—. Dímelo todo y que Dios te castigue si me escondes algo de lo que te dijo.18Samuel le contó lo que el SEÑOR le había dicho. ―Es la voluntad del SEÑOR —respondió Elí—. Haga él como mejor le parezca.19Samuel crecía y el SEÑOR estaba con él y Dios hizo que se cumplieran todos sus mensajes.20Y todo Israel desde Dan a Berseba sabía que Samuel iba a ser un profeta del SEÑOR.21El SEÑOR continuó dándole mensajes en el santuario en Siló, y Samuel los proclamaba delante del pueblo de Israel.
1De jonge Samuël diende de HERE onder toezicht van Eli. De HERE sprak in die tijd maar zelden door een profetie.2Op een nacht lag Eli op bed. Hij was op hoge leeftijd en al bijna blind.3Samuël lag te slapen in de buurt van de ark in het heiligdom. Terwijl de godslamp al bijna uit was,4-5riep de HERE: ‘Samuël! Samuël!’ ‘Ja, wat is er?’ reageerde Samuël. Hij sprong uit bed en liep snel naar Eli. ‘Hier ben ik. Waarom riep u mij?’ vroeg hij Eli. ‘Ik heb je niet geroepen,’ zei Eli. ‘Ga maar weer terug naar bed.’ Samuël deed dat.6Maar kort daarna riep de HERE opnieuw zijn naam. Samuël kwam weer uit bed en liep naar Eli. ‘Hebt u iets nodig?’ vroeg hij. ‘Nee, mijn zoon. Ik heb je niet geroepen,’ zei Eli, ‘ga maar weer gauw slapen.’7Samuël had de HERE nog niet leren kennen, want hij had nog nooit eerder een boodschap van de HERE gekregen.8Toen riep de HERE hem voor de derde keer en opnieuw sprong Samuël uit bed en liep snel naar Eli. ‘Ja, wat is er?’ vroeg hij, ‘u hebt toch geroepen.’ Toen begreep Eli dat het de HERE was die tegen de jongen had gesproken.9Daarom zei hij tegen Samuël: ‘Ga maar weer liggen en als je weer wordt geroepen, moet je zeggen: “Ja, HERE, ik luister.” ’ Samuël ging terug naar bed.10Daarna kwam de HERE bij Samuël en riep net als de vorige keren zijn naam. Samuël deed wat Eli hem had gezegd en zei: ‘Ja, HERE, ik luister.’11Toen zei de HERE tegen Samuël: ‘Ik ben van plan in Israël dingen te doen, die niemand zal willen geloven.12Ik ga alle vreselijke dingen uitvoeren die Ik Eli heb voorzegd.13Ik heb hem en zijn familie gedreigd met een eeuwige straf, omdat zijn zonen zich godslasterlijk hebben gedragen, maar hij heeft hen niet onder handen genomen.14Daarom heb Ik gezworen dat de zonden van Eli en zijn zonen nooit meer vergeven zullen worden door geschenken en offers.’15Samuël bleef tot de volgende morgen in bed en opende toen de deuren van het heiligdom, zoals hij altijd deed. Hij zag er erg tegenop Eli te vertellen wat de HERE had gezegd.16-17Maar Eli riep hem. ‘Jongen,’ zei hij, ‘wat heeft de HERE tegen je gezegd? Vertel mij alles. God zal je straffen als je ook maar iets voor mij achterhoudt van wat Hij heeft gezegd!’18Samuël vertelde hem alles. ‘Het is de wil van de HERE. Laat Hij doen wat naar zijn inzicht het beste is,’ was Eliʼs reactie.19Toen Samuël ouder werd, gaf de HERE hem wijsheid en bracht alles in vervulling wat hij had voorzegd.20Daardoor raakte heel Israël, van Dan tot Berseba, ervan overtuigd dat Samuël door de HERE als profeet was aangewezen.21De HERE verscheen steeds weer in Silo en sprak dan tegen Samuël.