1Ein Wallfahrtslied (oder Stufenlied? vgl. Ps 120). »Sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an« - so bekenne Israel –,2»sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an, aber doch mich nicht überwältigt.3Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und lange Furchen gezogen;4doch der HERR ist gerecht: er hat zerhauen der Gottlosen Stricke.«5Zuschanden müssen werden und rückwärts weichen alle, die Zion hassen!6Sie müssen gleichen dem Gras auf den Dächern, das dürr schon ist, bevor es in Halme schießt,7mit dem der Schnitter seine Hand nicht füllt, noch der Garbenbinder seinen Gewandbausch[1],8und bei dem, wer des Weges vorübergeht, nicht ruft: »Gottes Segen sei über euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!«
1En vallfartssång. ”De har förtryckt mig mycket ända från min ungdom,” ska Israel säga,2”de har förtryckt mig mycket ända från min ungdom. Men de har inte besegrat mig.3Min rygg är sönderplöjd av dessa plöjare, de har dragit långa fåror.4Men HERREN är rättfärdig. Han har skurit av de gudlösas band.”5Alla som hatar Sion ska vända tillbaka i skam.6De blir som gräs på taket, som vissnar innan det börjar växa.7Den som skördar får inte en handfull av det, och ingen binder samman en kärve av det.8Och ingen som går förbi dem ropar: ”HERRENS välsignelse är över er! Vi välsignar er i HERRENS namn.”