Lukas 3

Menge Bibel

1 Im fünfzehnten Regierungsjahre des Kaisers Tiberius, als Pontius Pilatus Statthalter von Judäa war und Herodes Vierfürst[1] von Galiläa, sein Bruder Philippus Vierfürst von Ituräa und der Landschaft Trachonitis und Lysanias Vierfürst von Abilene,2 zur Zeit des Hohenpriesters Hannas und Kaiphas: da erging das Wort Gottes an Johannes, den Sohn des Zacharias, in der Wüste.3 Er durchzog also die ganze Gegend am Jordan und verkündigte eine Taufe der Buße[2] zur Vergebung der Sünden,4 wie im Buche der Aussprüche des Propheten Jesaja geschrieben steht (Jes 40,3-5): »Eine Stimme ruft laut in der Wüste: ›Bereitet dem Herrn den Weg, ebnet ihm seine Pfade!5 Alle Vertiefungen[3] sollen ausgefüllt und alle Berge und Hügel geebnet werden! Was krumm ist, soll gerade und was uneben ist, soll zu glattem Wege werden,6 und die gesamte Menschheit soll das Heil Gottes sehen!‹«7 So sprach Johannes denn zu den Volksscharen, die zu ihm hinauszogen, um sich von ihm taufen zu lassen: »Ihr Schlangenbrut! Wer hat euch darauf gebracht, dem drohenden Zorngericht entfliehen zu wollen?8 So bringet denn Früchte, die der Buße würdig sind[4], und laßt euch nicht in den Sinn kommen, bei euch zu sagen[5]: ›Wir haben ja doch Abraham zum Vater!‹, denn ich sage euch: Gott vermag dem Abraham aus den Steinen hier Kinder zu erwecken.9 Schon ist aber auch die Axt den Bäumen an die Wurzel gelegt, und jeder Baum, der nicht gute Früchte bringt, wird abgehauen und ins Feuer geworfen.«10 Da fragte ihn die Volksmenge: »Was sollen wir denn tun?«11 Er gab ihnen zur Antwort: »Wer zwei Röcke[6] hat, der gebe einen davon dem ab, der keinen hat, und wer zu essen hat, mache es ebenso!«12 Es kamen auch Zöllner, um sich taufen zu lassen, und fragten ihn: »Meister, was sollen wir tun?«13 Er antwortete ihnen: »Fordert nicht mehr (Geld von den Leuten), als euch vorgeschrieben ist!«14 Es fragten ihn auch Kriegsleute: »Was sollen wir tun?« Er antwortete ihnen: »Tut niemand Gewald an, verübt keine Erpressungen und begnügt euch mit eurer Löhnung!«15 Als nun das Volk in gespannter Erwartung war und alle sich in ihren Herzen Gedanken über Johannes machten, ob er nicht vielleicht selbst der Christus[7] sei,16 antwortete Johannes allen mit den Worten: »Ich taufe euch (nur) mit Wasser; es kommt aber der, welcher stärker ist als ich und für den ich nicht gut genug bin, ihm die Riemen seiner Schuhe aufzubinden: der wird euch mit heiligem Geist und mit Feuer taufen.17 Er hat seine Worfschaufel in der Hand, um seine Tenne gründlich zu reinigen, und er wird den Weizen in seine Scheuer sammeln, die Spreu aber mit unauslöschlichem Feuer verbrennen.«18 Auch noch viele andere Ermahnungen richtete er an das Volk und verkündigte ihm die Heilsbotschaft.19 Der Vierfürst Herodes (V.1) aber, dem er wegen Herodias, der Frau seines Bruders, und wegen alles Bösen, das Herodes verübt hatte, Vorhaltungen gemacht hatte,20 fügte zu allen Übeltaten auch noch die hinzu, daß er Johannes ins Gefängnis werfen ließ.21 Es begab sich aber, als das gesamte Volk sich taufen ließ und auch Jesus getauft worden war und betete, daß der Himmel sich auftat22 und der heilige Geist in leiblicher Gestalt wie eine Taube auf ihn herabschwebte und eine Stimme aus dem Himmel erscholl: »Du bist mein geliebter Sohn, an dir habe ich Wohlgefallen gefunden!«23 Und er, Jesus, war bei seinem Auftreten etwa dreißig Jahre alt und war, wie man meinte, der Sohn Josephs,24 des Sohnes des Eli, des Matthat, des Levi, des Melchi, des Jannai, des Joseph,25 des Mattathias, des Amos, des Nahum,26 des Esli, des Naggai, des Maath, des Mattathias, des Semein, des Jose, des Joda,27 des Johanan, des Resa, des Serubbabel, des Salathiel, des Neri,28 des Melchi, des Addi, des Kosam, des Elmadam, des Er,29 des Josua, des Elieser, des Jorim, des Matthath, des Levi,30 des Simeon, des Juda, des Joseph, des Jona, des Eljakim,31 des Melea, des Menna, des Matthatha, des Nathan, des David,32 des Jesse[8], des Jobed, des Boas, des Sala, des Nahason,33 des Amminadab, des Admin, des Arni, des Hezron, des Phares, des Juda,34 des Jakob, des Isaak, des Abraham, des Tharah, des Nahor,35 des Serug, des Regu, des Peleg, des Eber, des Selah,36 des Kainan, des Arphachsad, des Sem, des Noah, des Lamech,37 des Methusalah, des Henoch, des Jared, des Mahalaleel, des Kenan,38 des Enos, des Seth, des Adam, – Gottes.

Lukas 3

Верен

von Veren
1 В петнадесетата година на царуването на император Тиберий, когато Понтий Пилат беше управител на Юдея, а Ирод – четверовластник на Галилея, и брат му Филип – четверовластник на Итурейската и Трахонитската страна, и Лисаний – четверовластник на Авилиния,2 при първосвещенството на Анна и Каяфа, Божието слово беше към Йоан, сина на Захария, в пустинята.3 И той ходеше по цялата страна около Йордан и проповядваше кръщение на покаяние за прощаване на греховете,4 както е писано в книгата с думите на пророк Исая: „Глас на един, който вика в пустинята: Пригответе пътя за Господа. Прави правете Неговите пътеки.5 Всяка долина ще се напълни и всяка планина и хълм ще се сниши; кривите пътеки ще станат прави и неравните места – гладки пътища;6 и всяко създание ще види Божието спасение.“7 И казваше на множествата, които излизаха да се кръщават от него: Рожби на усойница! Кой ви предупреди да бягате от идещия гняв?8 Затова, принасяйте плодове, достойни за покаяние, и не започвайте да си казвате: Имаме Авраам за баща. Защото ви казвам, че Бог може и от тези камъни да въздигне деца на Авраам.9 А и брадвата лежи вече при корена на дърветата; и така, всяко дърво, което не дава добър плод, се отсича и се хвърля в огън.10 И множествата го питаха, като казваха: Тогава какво да правим?11 А той в отговор им каза: Който има две ризи, нека даде на този, който няма; и който има храна, нека прави същото.12 Дойдоха да се кръстят и бирници и му казаха: Учителю, ние какво да правим?[1]13 А той им каза: Не изисквайте нищо повече от това, което ви е определено.14 Питаха го и военнослужещи, като казаха: А ние какво да правим? Каза им: Не насилвайте никого и не наклеветявайте; и се задоволявайте със заплатите си.15 И понеже народът беше в очакване и всички размишляваха в сърцата си за Йоан, да не би той да е Христос,16 Йоан отговори на всички, като каза: Аз ви кръщавам с вода, но идва Онзи, който е по-силен от мен, на когото не съм достоен да развържа ремъка на сандалите Му. Той ще ви кръсти със Светия Дух и огън.17 Той държи лопатата в ръката Си, за да очисти добре хармана Си и да събере житото в житницата Си; а плявата ще изгори в неугасимия огън.18 И с много други увещания той благовестяваше на народа.19 А четверовластникът Ирод, който беше изобличаван от него заради Иродиада, жената на брат си, и заради всичките други злини, които Ирод беше сторил,20 прибави над всичко и това, че затвори Йоан в тъмницата.21 И когато се кръсти целият народ и когато и Иисус се кръсти и се молеше, небето се отвори22 и Светият Дух слезе върху Него в телесен образ като гълъб, и един глас дойде от небето, който казваше: Ти си Моят възлюбен Син; в Теб благоволих.23 А Самият Иисус беше на около тридесет години, когато започна да поучава, и както мислеха, беше Син на Йосиф, на Илий,24 на Матат, на Леви, на Мелхий, на Яанай, на Йосиф,25 на Мататия, на Амос, на Наум, на Еслий, на Нагей,26 на Маат, на Мататия, на Семеин, на Йосех, на Йода,27 на Йоанан, на Риса, на Зоровавел, на Салатиил, на Нирий,28 на Мелхий, на Адий, на Косам, на Елмадам, на Ир,29 на Иисус, на Елиезер, на Йорим, на Матат, на Леви,30 на Симеон, на Юда, на Йосиф, на Йоанам, на Елиаким,31 на Мелеа, на Мена, на Матата, на Натан, на Давид,32 на Есей, на Овид, на Вооз, на Салмон, на Наасон,33 на Аминадав, на Арний, на Есрон, на Фарес, на Юда,34 на Яков, на Исаак, на Авраам, на Тара, на Нахор,35 на Серух, на Рагав, на Фалек, на Евер, на Сала,36 на Каинан, на Арфаксад, на Сим, на Ной, на Ламех,37 на Матусал, на Енох, на Яред, на Малелеил, на Каинан,38 на Енос, на Сит, на Адам, на Бога.