1(Dies ist) das Wort, das der Prophet Jeremia an Baruch, den Sohn Nerijas richtete, als dieser im vierten Regierungsjahre Jojakims, des Sohnes Josias, des Königs von Juda, die betreffenden Worte[1] so, wie Jeremia sie ihm vorsagte, in ein Buch niedergeschrieben hatte (vgl. Kap. 36); das Wort lautete:2»So hat der HERR, der Gott Israels, in bezug auf dich, Baruch, gesprochen:3›Du klagst: O wehe mir! Der HERR fügt noch Kummer zu meinem Schmerz hinzu! Müde bin ich von allem Seufzen und finde keine Ruhe!‹4Sage zu ihm: ›So hat der HERR gesprochen: Wisse wohl: was ich selbst gebaut habe, das breche ich wieder ab, und was ich gepflanzt habe, das reiße ich wieder aus [und zwar betrifft dies die ganze Erde];5und da willst du Großes für dich verlangen? Verlange es nicht! Denn bedenke wohl: ich verhänge Unglück über alles Fleisch[2]‹, – so lautet der Ausspruch des HERRN –; ›dir aber gewähre ich, mit dem Leben davonzukommen an allen Orten, wohin du dich begeben wirst!‹«
Jeremia 45
Верен
von Veren1Словото, което пророк Еремия говори на Варух, сина на Нирия, когато написа на книга тези думи от устата на Еремия в четвъртата година на юдовия цар Йоаким, сина на Йосия, като каза:2Така казва ГОСПОД, Израилевият Бог, за теб, Варух:3Ти казваш: О, горко ми, защото ГОСПОД прибави печал на скръбта ми! Изморих се от въздишането си и не намирам почивка.4Така да му кажеш: Така казва ГОСПОД: Ето, онова, което съградих, Аз събарям; и онова, което насадих, Аз изкоренявам, и то по цялата тази земя.5А ти търсиш ли за себе си големи неща? Не търси; защото, ето, Аз докарвам зло върху всяка плът, заявява ГОСПОД, но на теб подарявам живота ти за плячка на всички места, където отидеш.