Psalm 79 | Lutherbibel 2017 :: ERF Bibleserver

Lutherbibel 2017

Klage über die Zerstörung Jerusalems

1 Ein Psalm Asafs. Gott, es sind Heiden in dein Erbe eingefallen; / die haben deinen heiligen Tempel entweiht und aus Jerusalem einen Steinhaufen gemacht. 2 Sie haben die Leichname deiner Knechte / den Vögeln unter dem Himmel zu fressen gegeben und das Fleisch deiner Heiligen den Tieren im Lande. 3 Sie haben ihr Blut vergossen um Jerusalem her wie Wasser, und da war niemand, der sie begrub. 4 Wir sind bei unsern Nachbarn zur Schmach geworden, zu Spott und Hohn bei denen, die um uns her sind. (Ps 44,14) 5 Wie lange, HERR, willst du immerfort zürnen? Wie lange wird dein Eifer brennen wie Feuer? 6 Schütte deinen Grimm auf die Völker, die dich nicht kennen, und auf die Königreiche, die deinen Namen nicht anrufen. (Jer 10,25) 7 Denn sie haben Jakob gefressen und seine Stätte verwüstet. 8 Rechne uns die Schuld der Väter nicht an, erbarme dich unser bald, denn wir sind sehr elend. 9 Hilf du uns, Gott, unser Helfer, um deines Namens Ehre willen! Errette uns und vergib uns unsre Sünden um deines Namens willen! 10 Warum lässt du die Heiden sagen: »Wo ist nun ihr Gott?« Lass unter den Heiden vor unsern Augen kundwerden die Vergeltung für das Blut deiner Knechte, das vergossen ist. (Ps 115,12; Joe 2,17) 11 Lass vor dich kommen das Seufzen der Gefangenen; durch deinen starken Arm erhalte die Kinder des Todes 12 und vergilt unsern Nachbarn siebenfach ihr Schmähen, mit dem sie dich, Herr, geschmäht haben. (Ps 137,7) 13 Wir aber, dein Volk, die Schafe deiner Weide, danken dir ewiglich und verkünden deinen Ruhm für und für.

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

1 Ein Psalm Asaphs. O Gott, es sind Heiden in dein Erbteil eingedrungen! Sie haben deinen heiligen Tempel verunreinigt und Jerusalem zu Trümmerhaufen gemacht! (2Kön 25,9; Ps 73,1; Ps 74,2; Ps 78,71; Kla 1,10; Dan 7,25; Dan 9,27; Mi 3,12; Mt 24,2)

2Kön 25,9Ps 73,1Ps 74,2Ps 78,71Kla 1,10Dan 7,25Dan 9,27Mi 3,12Mt 24,2

2 Sie haben die Leichname deiner Knechte den Vögeln des Himmels zur Speise gegeben, das Fleisch deiner Getreuen den wilden Tieren; (Ps 80,13; Jer 7,33) 3 sie haben ihr Blut vergossen wie Wasser, rings um Jerusalem her, und niemand hat sie begraben. (Jer 14,16; Zef 1,17) 4 Wir sind ein Hohn geworden für unsere Nachbarn, zu Spott und Schande denen, die uns umgeben! (Ps 44,14; Zef 2,8) 5 Wie lange, o HERR? Willst du ewiglich zürnen? Soll dein Eifer wie Feuer brennen? (Ps 13,2; Ps 89,47) 6 Gieße deinen Grimm über die Heiden aus, die dich nicht kennen, und über die Königreiche, die deinen Namen nicht anrufen! (Ps 69,25; Jer 10,25; Offb 16,1) 7 Denn man hat Jakob gefressen, und seine Wohnung haben sie verwüstet. (Jes 24,1; Jes 64,9; Jer 50,7) 8 Rechne uns nicht die Verschuldungen unserer Vorfahren an; dein Erbarmen komme uns eilends entgegen, denn wir sind sehr geschwächt! (3Mo 26,40; Ps 116,10; Ps 142,7; Jes 64,8)

3Mo 26,40Ps 116,10Ps 142,7Jes 64,8

9 Hilf uns, du Gott unseres Heils, um der Ehre deines Namens willen, und rette uns und vergib uns unsere Sünden um deines Namens willen! (Ps 25,11; Hes 20,44) 10 Warum sollen die Heiden sagen: »Wo ist [nun] ihr Gott?« Lass unter den Heiden offenbar werden vor unseren Augen die Rache für das vergossene Blut deiner Knechte! (5Mo 32,43; Ps 115,2; Jer 51,36; Joe 2,17; 2Thess 1,8)

5Mo 32,43Ps 115,2Jer 51,36Joe 2,172Thess 1,8

11 Lass vor dich kommen das Seufzen des Gefangenen; bewahre durch deinen gewaltigen Arm die dem Tod Geweihten, (Ps 68,21; Hes 13,14) 12 und vergilt unseren Nachbarn siebenfältig in ihren Schoß ihren Hohn, womit sie dich, Herr, verhöhnt haben! (1Mo 4,15; Ps 69,10; Ps 89,51; Spr 6,31; Röm 15,13)

1Mo 4,15Ps 69,10Ps 89,51Spr 6,31Röm 15,13

13 Wir aber, dein Volk und die Schafe deiner Weide, wir wollen dir ewiglich danken und deinen Ruhm erzählen von Geschlecht zu Geschlecht. (Ps 73,28; Ps 78,52; Ps 95,7; Ps 100,3; Jes 43,21)

Ps 73,28Ps 78,52Ps 95,7Ps 100,3Jes 43,21

الكتاب المقدس

von Biblica

مَزْمُورٌ لآسَافَ

1 يَا اللهُ، إِنَّ الأُمَمَ قَدْ دَخَلَتْ مِيرَاثَكَ وَنَجَّسَتْ هَيْكَلَكَ الْمُقَدَّسَ وَجَعَلَتْ أُورُشَلِيمَ أَكْوَاماً. 2 جَعَلُوا جُثَثَ عَبِيدِكَ مَأْكَلاً لِطُيُورِ السَّمَاءِ، وَلُحُومَ قِدِّيسِيكَ لِوُحُوشِ الأَرْضِ. 3 سَفَكُوا دِمَاءَهُمْ كَالْمَاءِ حَوْلَ أُورُشَلِيمَ، وَلَيْسَ هُنَاكَ مَنْ يَدْفِنُهُمْ. 4 قَدْ صِرْنَا عَاراً عِنْدَ جِيرَانِنَا، وَمَثَارَ هُزْءٍ وَأُضْحُوكَةً لِمَنْ حَوْلَنَا. 5 إِلَى مَتَى يَدُومُ هَذَا يَا رَبُّ؟ أَتَبْقَى غَاضِباً تَتَّقِدُ غَيْرَتُكَ كَالنَّارِ إِلَى الأَبَدِ؟ 6 صُبَّ غَضَبَكَ عَلَى الأُمَمِ الَّذِينَ لَمْ يَعْرِفُوكَ، وَعَلَى الْمَمَالِكِ الَّتِي لَمْ تَدْعُ بِاسْمِكَ، 7 فَإِنَّهُمْ قَدِ افْتَرَسُوا يَعْقُوبَ وَقَوَّضُوا مَسْكَنَهُ. 8 لَا تَذْكُرْ عَلَيْنَا آثَامَ أَجْدَادِنَا، بَلْ دَعْ مَرَاحِمَكَ تُوَافِينَا سَرِيعاً، لأَنَّنَا قَدْ تَذَلَّلْنَا جِدّاً. 9 أَغِثْنَا أَيُّهَا الإِلَهُ مُخَلِّصُنَا مِنْ أَجْلِ مَجْدِكَ. أَنْقِذْنَا وَاغْفِرْ لَنَا خَطَايَانَا مِنْ أَجْلِ اسْمِكَ. 10 لِمَاذَا تَسْأَلُنَا الأُمَمُ: أَيْنَ إِلَهُكُمْ؟ دَعْنَا نَرَى كَيْفَ يَذِيعُ بَيْنَ الأُمَمِ خَبَرُ انْتِقَامِكَ لِدِمَاءِ عَبِيدِكَ الْمَسْفُوكَةِ. 11 لِيَتَصَاعَدْ أَمَامَكَ أَنِينُ الْمَأْسُورِ. حَافِظْ بِعَظَمَةِ قُوَّتِكَ عَلَى الْمَحْكُومِ عَلَيْهِمْ بِالْمَوْتِ. 12 رُدَّ يَا رَبُّ عَلَى الأُمَمِ سَبْعَ مَرَّاتٍ مَا عَيَّرُوكَ وَأَهَانُوكَ بِهِ، 13 فَنَحْمَدَكَ نَحْنُ شَعْبَكَ وَغَنَمَ مَرْعَاكَ إِلَى الأَبَدِ وَنُذِيعَ تَسْبِيحَكَ مِنْ جِيلٍ إِلَى جِيلٍ.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

دعا برای آزادی قوم

1 ای خدا، قومهای خدانشناس، سرزمين قوم برگزيدهٔ تو را تسخير نمودند؛ خانهٔ مقدس تو را بیحرمت كردند و شهر اورشليم را خراب نمودند. 2 جنازههای بندگانت را خوراک پرندگان و جانوران ساختند. 3 خون آنها را مانند آب در اطراف اورشليم جاری كردند؛ كسی باقی نماند تا آنها را دفن كند. 4 ای خدا، نزد قومهای اطراف رسوا و مايهٔ ريشخند شدهايم. 5 خداوندا، تا به كی بر ما خشمگين خواهی بود؟ آيا آتش خشم تو تا به ابد بر سر ما زبانه خواهد كشيد؟ 6 خدايا، خشم خود را بر سرزمينها و قومهايی كه تو را نمیشناسند و عبادت نمیكنند، بريز. 7 همين قومها بودند كه دست به كشتار قوم تو زدند و خانههايشان را خراب نمودند. 8 ای خدا، ما را به سبب گناهانی كه اجدادمان مرتكب شدهاند مجازات نكن. بر ما رحم فرما، زيرا بسيار دردمنديم. 9 ای خدايی كه نجات دهندهٔ ما هستی، به خاطر حرمت نام خودت ما را ياری فرما؛ ما را نجات ده و گناهان ما را بيامرز. 10 چرا قومهای خدانشناس بگويند كه خدای ايشان كجاست؟ ای خدا، بگذار با چشمان خود ببينيم كه تو انتقام خون بندگانت را از دشمنان میگيری. 11 خداوندا، نالهٔ اسيران را بشنو و با دست توانای خود آنانی را كه محكوم به مرگ هستند، برهان. 12 از قومهای مجاور ما، به سبب بیحرمتیای كه نسبت به تو روا داشتهاند، هفت برابر شديدتر انتقام بگير. 13 آنگاه ما كه قوم برگزيده و گوسفندان گلهٔ تو هستيم، تو را تا به ابد شكر خواهيم گفت و تمام نسلهای آيندهٔ ما تو را ستايش خواهند كرد.