Psalm 60 | Lutherbibel 2017 :: ERF Bibleserver

Lutherbibel 2017

Gebet des verstoßenen Volkes

1 Ein güldenes Kleinod Davids, vorzusingen, nach der Weise »Lilie des Zeugnisses«, zur Belehrung, 2 als er mit den Aramäern von Mesopotamien und mit den Aramäern von Zoba Krieg führte; als Joab umkehrte und die Edomiter im Salztal schlug, zwölftausend Mann. (2Sam 8,3; 2Sam 8,13; 2Sam 10,13; 2Sam 10,18)

2Sam 8,32Sam 8,132Sam 10,132Sam 10,18

3 Gott, der du uns verstoßen und zerstreut hast und zornig warst, tröste uns wieder; 4 der du die Erde erschüttert und zerrissen hast, heile ihre Risse; denn sie wankt. 5 Du ließest deinem Volk Hartes widerfahren, du gabst uns einen Wein zu trinken, dass wir taumelten. (Ps 75,9) 6 Du hast doch ein Zeichen gegeben denen, die dich fürchten, damit sie fliehen können vor dem Bogen. Sela. (2Mo 17,15) 7 Dass deine Freunde errettet werden, dazu hilf mit deiner Rechten und erhöre uns! (Ps 108,7) 8 Gott hat in seinem Heiligtum geredet: Ich will frohlocken; ich will Sichem verteilen und ausmessen das Tal Sukkot; 9 Gilead ist mein, mein ist Manasse, / Ephraim ist der Schutz meines Hauptes, Juda ist mein Zepter. (1Mo 49,10) 10 Moab ist mein Waschbecken, / meinen Schuh werfe ich auf Edom, Philisterland, jauchze mir zu! 11 Wer wird mich führen in die feste Stadt? Wer geleitet mich nach Edom? 12 Wirst du es nicht tun, Gott, der du uns verstoßen hast, und ziehst nicht aus, Gott, mit unserm Heer? 13 Schaff uns Beistand in der Not; denn Menschenhilfe ist nichts nütze. 14 Mit Gott wollen wir Taten tun. Er wird unsre Feinde zertreten.

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

1 Dem Vorsänger. Nach [der Melodie] »Lilie«. Ein Zeugnis. Ein Miktam von David; zum Lehren. (Ps 45,1) 2 Als er mit den Aramäern von Naharajim und mit den Aramäern von Zoba gekämpft hatte, und Joab zurückkehrte und die Edomiter im Salztal schlug, zwölftausend Mann. (2Sam 8,1; 1Chr 18,3) 3 O Gott, du hast uns verworfen, du hast uns zerstreut, du bist zornig gewesen; stelle uns wieder her! (2Chr 7,14; Ps 85,5; Ps 89,39) 4 Du hast das Land erschüttert und zerspalten; heile seine Brüche; denn es wankt! (Ps 99,1; Jes 24,20; Jes 30,26; Jer 30,17)

Ps 99,1Jes 24,20Jes 30,26Jer 30,17

5 Du hast dein Volk Hartes sehen lassen; du tränktest uns mit Taumelwein. (Ps 71,20; Ps 75,9; Jes 51,17) 6 Du hast denen, die dich fürchten, ein Banner gegeben, dass sie sich erheben um der Wahrheit willen. (Sela.) (2Mo 17,15; 1Kön 3,6; Ps 20,6; Ps 45,5; Hl 2,4; 1Tim 3,15)

2Mo 17,151Kön 3,6Ps 20,6Ps 45,5Hl 2,41Tim 3,15

7 Damit deine Geliebten befreit werden, Rette durch deine Rechte und erhöre uns! (Ps 20,7; Ps 108,7; Ps 118,15) 8 Gott hat gesprochen in seinem Heiligtum: »Ich will frohlocken! Ich will Sichem verteilen und das Tal Sukkoth ausmessen; (1Mo 33,17; Jos 13,27; Jos 20,7; Ps 85,9)

1Mo 33,17Jos 13,27Jos 20,7Ps 85,9

9 Gilead gehört mir, und Manasse gehört mir, und Ephraim ist die Festung meines Hauptes, Juda mein Herrscherstab; (1Mo 49,10; Jos 13,24; Jos 13,29; Ps 108,9)

1Mo 49,10Jos 13,24Jos 13,29Ps 108,9

10 Moab ist mein Waschbecken, auf Edom werfe ich meinen Schuh,^[1] jauchze mir zu, Philisterland!« (2Sam 8,14; Ps 87,4; Ps 108,10) 11 Wer führt mich in die feste Stadt, wer geleitet mich nach Edom? 12 Hast du uns, o Gott, nicht verstoßen, und ziehst nicht aus, o Gott, mit unseren Heeren? (1Kön 8,44; Ps 44,6; Ps 60,3) 13 Schaffe uns Hilfe in der Drangsal; Menschenhilfe ist ja nichtig! (Ps 33,16; Ps 146,3) 14 Mit Gott werden wir Gewaltiges vollbringen, und er wird unsere Feinde zertreten. (2Chr 14,10; Ps 18,30; Ps 18,33; Ps 44,6; Ps 108,14; Röm 16,20)

2Chr 14,10Ps 18,30Ps 18,33Ps 44,6Ps 108,14Röm 16,20

الكتاب المقدس

von Biblica

لِقَائِدِ الْمُنْشِدِينَ عَلَى السُّوسَنِّ. شَهَادَةٌ مُذَهَّبَةٌ لِدَاوُدَ لِلتَّعْلِيمِ لَمَّا حَارَبَ سُورِيِّي مَا بَيْنَ النَّهْرَيْنِ وَسُورِيِّي صُوبَةَ، فَرَجَعَ يُوآبُ وَصَرَعَ مِنَ الأَدُومِيِّينَ فِي وَادِي الْمِلْحِ اثْنَيْ عَشَرَ أَلْفاً.

1 يَا اللهُ قَدْ رَذَلْتَنَا، وَبَدَّدْتَنَا وَسَخِطْتَ عَلَيْنَا، فَرُدَّنَا إِلَيْكَ. 2 زَلْزَلْتَ الأَرْضَ وَصَدَّعْتَهَا، فَاجْبُرْ كَسْرَهَا لأَنَّهَا تَهْتَزُّ. 3 جَعَلْتَ شَعْبَكَ يُعَانِي الْمَشَقَّاتِ. وَتَرَنَّحْنَا تَحْتَ وَقْعِ ضَرَبَاتِكَ كَالسُّكَارَى. 4 أَعْطَيْتَ خَائِفِيكَ رَايَةً تُرْفَعُ لأَجْلِ الْحَقِّ. 5 لِكَيْ يَنْجُوَ أَحِبَّاؤُكَ. خَلِّصْ بِيَمِينِكَ وَاسْتَجِبْ لِي. 6 قَدْ تَكَلَّمَ اللهُ فِي قَدَاسَتِهِ، لِذَلِكَ أَبْتَهِجُ وَأَقْسِمُ أَرْضَ شَكِيمَ وَأَقِيسُ وَادِي سُكُّوتَ، 7 لِي جِلْعَادُ، وَلِي مَنَسَّى. أَفْرَايِمُ خُوذَةُ رَأْسِي، وَيَهُوذَا صَوْلَجَانِي. 8 مُوآبُ مِرْحَضَتِي، وَعَلَى أَدُومَ أُلْقِي حِذَائِي، وَعَلَى فَلَسْطِينَ أَهْتِفُ مُنْتَصِراً. 9 مَنْ يَقُودُنِي لِمُحَارَبَةِ الْمَدِينَةِ الْمُحَصَّنَةِ؟ مَنْ يَهْدِينِي إِلَى أَدُومَ؟ 10 أَلَيْسَ أَنْتَ يَا اللهُ الَّذِي أَقْصَيْتَنَا وَلَمْ تَعُدْ تَخْرُجُ مَعَ جُيُوشِنَا؟ 11 هَبْ لَنَا عَوْناً فِي الضِّيقِ، فَعَبَثٌ هُوَ خَلاصُ الإِنْسَانِ. 12 بِعَوْنِ اللهِ نُحَارِبُ بِبَأْسٍ، وَهُوَ الَّذِي يَدُوسُ أَعْدَاءَنَا.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

دعا برای رهايی

(اين مزمور را داوود هنگامی نوشت كه با لشکر سوری در جنگ بود و هنوز معلوم نبود كدام طرف برنده خواهد شد. اين همان جنگی است كه يوآب، سردار لشکر داوود، دوازده هزار ادومی را در«درهٔ نمک» از پای درآورد.)

1 ای خدا، تو ما را طرد كردهای، ما را پراكنده ساخته و بر ما خشمگين بودهای؛ اما اينک به سوی ما بازگرد. 2 زمين را لرزان ساخته و آن را شكافتهای؛ شكافهايش را به هم آور، زيرا نزديک است متلاشی شود. 3 به قوم برگزيدهات سختیهای فراوان دادهای؛ ما را همچون افراد مست گيج و سرگردان نمودهای. 4 تو برای كسانی كه تو را گرامی میدارند پرچمی به اهتزاز درآوردهای تا آنان را در مقابل تيرهای دشمن در امان داری. 5 ای خدايی كه ما را دوست داری، با قدرت خويش ما را نجات ده و دعای ما را اجابت فرما. 6 خدا در خانهٔ مقدس خويش سخن گفته و فرموده است: «با پيروزی شهر شكيم و درهٔ سوكوت را بين قوم خود تقسيم خواهم كرد. 7 جلعاد و منسی از آن من است؛ افرايم كلاهخود من و يهودا عصای سلطنت من است. 8 اما قوم موآب را مانند لگن برای شستشو به کار خواهم برد، بر قوم ادوم كفشم را خواهم انداخت و بر فلسطين فرياد برخواهم آورد.» 9-10 كيست كه مرا برای گرفتن شهرهای حصاردار ادوم رهبری كند؟ ای خدا، تو ما را رهبری كن؛ بلی، تو كه اينک از ما روگردان شدهای، ما را رهبری كن! 11 تو ما را در جنگ با دشمن كمک كن، زيرا كمک انسان بیفايده است. 12 با كمک تو ای خدا، پيروز خواهيم شد، زيرا تو دشمنان ما را شكست خواهی داد!