1.Chronik 14,4-7 | Lutherbibel 2017

Lutherbibel 2017

David als König in Jerusalem

1 Und Hiram, der König von Tyrus, sandte Boten zu David und Zedernholz, Steinmetzen und Zimmerleute, dass sie ihm ein Haus bauten. (2Sam 5,11) 2 Und David erkannte, dass der HERR ihn zum König über Israel bestätigt hatte; denn sein Königtum war hoch erhoben worden um seines Volkes Israel willen. 3 Und David nahm noch mehr Frauen zu Jerusalem und zeugte noch mehr Söhne und Töchter. 4 Die Söhne, die ihm zu Jerusalem geboren wurden, hießen: Schammua, Schobab, Nathan, Salomo, 5 Jibhar, Elischua, Elpelet, 6 Nogah, Nefeg, Jafia, 7 Elischama, Beeljada, Elifelet.

Davids Sieg über die Philister

8 Als aber die Philister hörten, dass David zum König gesalbt war über ganz Israel, zogen sie alle herauf, um sich Davids zu bemächtigen. Als das David hörte, zog er aus gegen sie. (2Sam 5,17) 9 Und die Philister kamen und ließen sich nieder in der Ebene Refaïm. 10 David aber befragte Gott und sprach: Soll ich hinaufziehen gegen die Philister und willst du sie in meine Hand geben? Der HERR sprach zu ihm: Zieh hinauf! Ich will sie in deine Hände geben. 11 Und als sie hinaufzogen nach Baal-Perazim, schlug sie David dort. Und David sprach: Gott hat durch meine Hand die Reihen meiner Feinde durchbrochen, wie das Wasser einen Damm durchbricht. Daher nannte man die Stätte »Baal-Perazim«^[1]. 12 Und sie ließen ihre Götter dort zurück; die befahl David mit Feuer zu verbrennen. (5Mo 7,5; 5Mo 7,25) 13 Aber die Philister kamen wieder und breiteten sich aus in der Ebene. 14 Und David befragte Gott abermals, und Gott sprach zu ihm: Du sollst nicht hinaufziehen hinter ihnen her, sondern umgehe sie, dass du an sie herankommst von den Bakabäumen her. 15 Wenn du dann hören wirst, wie das Rauschen oben in den Bakabäumen einhergeht, so brich hervor zum Kampf; denn Gott ist dann vor dir ausgezogen, zu schlagen das Heer der Philister. 16 Und David tat, wie ihm Gott geboten hatte, und sie schlugen das Heer der Philister von Gibeon an bis Geser. 17 Und Davids Name ging aus in alle Lande, und der HERR ließ Furcht vor ihm über alle Völker kommen.

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

Davids Königtum wird bestätigt

1 Und Hiram, der König von Tyrus, sandte Boten zu David, und Zedernholz und Maurer und Zimmerleute, damit sie ihm ein Haus bauten. (2Sam 5,11; 1Kön 5,1) 2 Und David erkannte, dass der HERR ihn als König über Israel bestätigt hatte; denn sein Königreich war zu hohem Ansehen gebracht worden um seines Volkes Israel willen. (2Mo 33,16; 2Sam 5,12; 1Kön 5,7; 2Chr 2,11)

2Mo 33,162Sam 5,121Kön 5,72Chr 2,11

3 Und David nahm sich in Jerusalem noch mehr Frauen; und David zeugte noch mehr Söhne und Töchter. (5Mo 17,17; Spr 5,18; Mal 2,14) 4 Und dies sind die Namen derer, die ihm in Jerusalem geboren wurden: Schammua, Schobab, Nathan, Salomo, (1Chr 3,5) 5 Jibchar, Elischua, Eliphelet, (1Chr 3,6) 6 Noga, Nepheg, Japhija, (1Chr 3,7) 7 Elischama, Beeljada und Eliphelet. (2Sam 5,16; 1Chr 3,8) 8 Als aber die Philister hörten, dass man David zum König über ganz Israel gesalbt hatte, da zogen alle Philister hinauf, um David herauszufordern. Als David dies hörte, zog er ihnen entgegen. (2Sam 5,3; 2Sam 5,17; 1Chr 11,3) 9 Die Philister aber waren gekommen und breiteten sich aus im Tal der Rephaiter. (2Sam 5,18; 1Chr 11,15; Jes 17,5) 10 Da befragte David Gott und sprach: Soll ich gegen die Philister hinaufziehen? Und willst du sie in meine Hand geben? Und der HERR sprach zu ihm: Zieh hinauf, denn ich werde sie in deine Hand geben! (Ri 4,6; 1Sam 30,8; 1Kön 22,6; 1Kön 22,15; 1Chr 13,3; 1Chr 14,14; Spr 3,6)

Ri 4,61Sam 30,81Kön 22,61Kön 22,151Chr 13,31Chr 14,14Spr 3,6

11 Und als sie nach Baal-Perazim hinaufzogen, schlug sie David dort. Und David sprach: Gott hat durch meine Hand meine Feinde zerrissen, wie das Wasser [einen Damm] zerreißt! Daher nannte man jenen Ort Baal-Perazim. (Hi 30,14; Ps 18,16; Ps 44,4; Jes 28,21)

Hi 30,14Ps 18,16Ps 44,4Jes 28,21

12 Und sie ließen ihre Götter dort zurück; und David befahl, sie mit Feuer zu verbrennen. (2Mo 12,12; 5Mo 7,5; 5Mo 7,25; 1Sam 5,1; 2Kön 19,17)

2Mo 12,125Mo 7,55Mo 7,251Sam 5,12Kön 19,17

13 Aber die Philister breiteten sich nochmals im Tal aus. (1Kön 20,22; 1Chr 14,9) 14 Und David befragte Gott wiederum. Und Gott sprach zu ihm: Du sollst nicht hinter ihnen her hinaufziehen, sondern wende dich von ihnen ab, dass du von den Balsambäumen her an sie herankommst! (Jos 8,2; 1Chr 14,10) 15 Wenn du dann in den Wipfeln der Balsambäume das Geräusch eines Einherschreitens hören wirst, so ziehe aus zum Kampf; denn Gott ist dort vor dir ausgezogen, um das Heer der Philister zu schlagen! (2Mo 33,16; 3Mo 26,36; 5Mo 20,4; 2Sam 5,24; 2Kön 7,6)

2Mo 33,163Mo 26,365Mo 20,42Sam 5,242Kön 7,6

16 Und David machte es, wie Gott ihm geboten hatte. Und sie schlugen das Heer der Philister von Gibeon an bis nach Geser. (1Mo 6,22; 1Mo 7,5; 2Mo 25,40; 2Mo 40,16; 2Mo 40,33; 2Sam 5,25; Ps 60,14; Joh 2,5; Joh 13,17; Joh 15,14)

1Mo 6,221Mo 7,52Mo 25,402Mo 40,162Mo 40,332Sam 5,25Ps 60,14Joh 2,5Joh 13,17Joh 15,14

17 Und Davids Ruhm ging aus in alle Lande, und der HERR ließ Furcht vor ihm über alle Heidenvölker kommen. (5Mo 11,25; Jos 6,27; 1Chr 17,8; 2Chr 26,8; Ps 18,46)

5Mo 11,25Jos 6,271Chr 17,82Chr 26,8Ps 18,46

الكتاب المقدس

von Biblica

بيت داود وعائلته

1 وَأَرْسَلَ حِيرَامُ مَلِكُ صُورَ إِلَى دَاوُدَ وَفْداً، صَحَبَ مَعَهُ بَنَّائِينَ وَنَجَّارِينَ مُحَمَّلِينَ بِخَشَبِ أَرْزٍ، لِيَبْنُوا لَهُ قَصْراً. 2 فَأَدْرَكَ دَاوُدُ أَنَّ الرَّبَّ قَدْ ثَبَّتَ دَعَائِمَ مُلْكِهِ عَلَى إِسْرَائِيلَ، لأَنَّ مَمْلَكَتَهُ ازْدَادَتْ رِفْعَةً مِنْ أَجْلِ شَعْبِهِ إِسْرَائِيلَ. 3 وَفِي أُورُشَلِيمَ تَزَوَّجَ دَاوُدُ مِنْ نِسَاءٍ أَنْجَبْنَ لَهُ أَبْنَاءً وَبَنَاتٍ. 4 وَهَذِهِ أَسْمَاءُ الأَبْنَاءِ الَّذِينَ وُلِدُوا لَهُ فِي أُورُشَلِيمَ: شَمُّوعُ وَشُوبَابُ وَنَاثَانُ وَسُلَيْمَانُ، 5 وَيِبْحَارُ وَأَلِيشُوعُ وَأَلِفَالَطُ، 6 وَنُوجَةُ وَنَافَجُ وَيَافِيعُ، 7 وَأَلِشَمَعُ وَبَعَلْيَادَاعُ وَأَلِيفَلَطُ.

داود يهزم الفلسطينيين

8 وَلَمَّا سَمِعَ الْفِلِسْطِينِيُّونَ أَنَّ دَاوُدَ مَلَكَ عَلَى إِسْرَائِيلَ، حَشَدُوا قُوَّاتِهِمْ لِيَأْسِرُوهُ. وَحِينَ بَلَغَ دَاوُدَ ذَلِكَ خَرَجَ لِلِقَائِهِمْ. 9 فَجَاءَ الْفِلِسْطِينِيُّونَ إِلَى وَادِي الرَّفَائِيِّينَ وَانْتَشَرُوا فِيهِ. 10 فَسَأَلَ دَاوُدُ الرَّبَّ: «هَلْ أُهَاجِمُ الْفِلِسْطِينِيِّينَ فَتَنْصُرَنِي عَلَيْهِم؟» فَأَجَابَهُ الرَّبُّ: «هَاجِمْهُمْ فَأَنْصُرَكَ عَلَيْهِمْ». 11 فَتَوَجَّهَ دَاوُدُ إِلَى بَعْلِ فَرَاصِيمَ وَهَزَمَهُمْ هُنَاكَ. وَقَالَ دَاوُدُ: «قَدِ اقْتَحَمَ الرَّبُّ أَعْدَائِي كَاقْتِحَامِ الْمِيَاهِ الْمُتَدَفِّقَةِ». لِذَلِكَ دُعِيَ اسْمُ ذَلِكَ الْمَكَانِ بَعْلَ فَرَاصِيمَ (وَمَعْنَاهُ: سَيِّدُ الاقْتِحَامِ). 12 وَخَلَّفَ الْفِلِسْطِينِيُّونَ وَرَاءَهُمْ أَصْنَامَهُمْ، فَأَمَرَ دَاوُدُ بِجَمْعِهَا وَإِحْرَاقِهَا بالنَّارِ. 13 ثُمَّ عَادَ الْفِلِسْطِينِيُّونَ وَاحْتَشَدُوا فِي وَادِي الرَّفَائِيِّينَ. 14 فَاسْتَشَارَ دَاوُدُ اللهَ، فَقَالَ لَهُ اللهُ: «لا تُهَاجِمْهُمْ مُبَاشَرَةً، وَلَكِنْ دُرْ حَوْلَهُمْ وَهَاجِمْهُمْ مِنْ عِنْدِ أَشْجَارِ الْبَلْسَمِ. 15 وَعِنْدَمَا تَسْمَعُ وَقْعَ خَطْوَاتٍ فَوْقَ رُؤُوسِ الأَشْجَارِ، خُضِ الْقِتَالَ، لأَنَّ اللهَ يَتَقَدَّمُكَ لِلْقَضَاءِ عَلَى قُوَّاتِ الْفِلِسْطِينِيِّينَ». 16 فَنَفَّذَ دَاوُدُ أَوَامِرَ الرَّبِّ، وَقَضَى عَلَى قُوَّاتِ الْفِلِسْطِينِيِّينَ مِنْ جِبْعُونَ إِلَى جَازِرَ. 17 فَذَاعَ اسْمُ دَاوُدَ فِي كُلِّ الْبِلادِ، وَجَعَلَ الرَّبُّ هَيْبَتَهُ تَطْغَى عَلى جَمِيعِ الأُمَمِ.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

فعاليت داوود در اورشليم

1 حيرام، پادشاه صور قاصدانی نزد داوود فرستاد. همراه اين قاصدان نجاران و بنايانی با چوب درختان سرو نيز فرستاد تا برای داوود كاخی بسازند. (2Sam 5,11) 2 پس داوود فهميد كه خداوند به خاطر قوم خود اسرائيل، او را پادشاه ساخته است و به سلطنتش اينچنين عظمتی بخشيده است. 3 داوود پس از آنكه به اورشليم نقل مكان نمود، زنان بيشتری گرفت و صاحب دختران و پسران ديگری شد. 4-7 فرزندان او كه در اورشليم به دنیا آمدند اينها هستند: شموع، شوباب، ناتان، سليمان، يبحار، اليشوع، اليفلط، نوجه، نافج، يافيع، اليشامع، بعلياداع^[1]، اليفلط.

پيروزی بر فلسطينیها

8 وقتی فلسطينیها شنيدند داوود، پادشاه اسرائيل شده است، نيروهای خود را برای جنگ با او بسيج نمودند. وقتی داوود اين را شنيد سپاه خود را برای مقابله با دشمن جمع كرد. (2Sam 5,17) 9 فلسطينیها به درهٔ رفائيم آمده، در آنجا پخش شدند. 10 داوود از خدا سؤال كرد: «اگر به جنگ آنها بروم آيا مرا پيروز خواهی ساخت؟» خداوند جواب داد: «بلی، تو را بر دشمن پيروز خواهم ساخت.» 11 پس داوود در بعل فراصيم به فلسطينیها حمله كرد و آنها را شكست داد. داوود گفت: «خدا به دست من دشمنان ما را شكست داد! او چون سيلاب بر آنها رخنه كرد.» به همين سبب آن محل را بعل فراصيم (يعنی«خدای رخنهكننده») ناميدند. 12 فلسطينیها تعداد زيادی بت برجای گذاشتند و داوود دستور داد آنها را بسوزانند. 13 فلسطينیها بار ديگر بازگشتند و در درهٔ رفائيم پخش شدند. 14 داوود باز از خدا سؤال كرد كه چه كند و خدا در جواب او فرمود: «از روبرو به آنها حمله نكن بلكه دور بزن و از ميان درختان توت به ايشان حمله كن! 15 وقتی صدای پايی بر سر درختان توت شنيدی آنگاه حمله را شروع كن، زيرا اين علامت آن است كه من پيشاپيش شما حركت میكنم و لشكر فلسطينیها را شكست میدهم.» 16 پس داوود مطابق دستور خدا عمل كرده، سپاه فلسطينیها را از جبعون تا جازر سركوب نمود. 17 به اين ترتيب شهرت داوود در همه جا پخش شد و خداوند ترس او را در دل تمام قومها جای داد.