1Und als der König mit Haman zu dem Mahl kam, das die Königin Ester bereitet hatte,2sprach der König zu Ester auch am zweiten Tag, als man Wein trank: Was bittest du, Königin Ester, das man dir geben soll? Und was begehrst du? Wäre es auch das halbe Königreich, es soll geschehen.3Die Königin Ester antwortete: Hab ich Gnade vor dir gefunden, o König, und gefällt es dem König, so gib mir mein Leben um meiner Bitte willen und mein Volk um meines Begehrens willen.4Denn wir sind verkauft, ich und mein Volk, dass wir vertilgt, getötet und umgebracht werden. Wären wir nur zu Knechten und Mägden verkauft, so wollte ich schweigen; denn die Bedrängnis wäre nicht so groß, dass man den König darum belästigen müsste.5Der König Ahasveros antwortete und sprach zu der Königin Ester: Wer ist der oder wo ist der, der sich hat in den Sinn kommen lassen, solches zu tun?6Ester sprach: Der Feind und Widersacher ist dieser niederträchtige Haman! Da erschrak Haman vor dem König und der Königin.7Und der König stand im Zorn auf vom Wein und ging in den Garten am Palast. Aber Haman trat vor und bat die Königin Ester um sein Leben; denn er sah, dass sein Unglück vom König schon beschlossen war.8Und als der König zurückkam aus dem Garten am Palast in den Saal, wo man gegessen hatte, fiel Haman vor dem Lager nieder, auf dem Ester ruhte. Da sprach der König: Will er auch der Königin Gewalt antun bei mir im Palast? Als das Wort aus des Königs Munde gekommen war, verhüllten sie Haman das Antlitz.9Und Harbona, einer der Kämmerer vor dem König, sprach: Siehe, es steht ein Galgen beim Hause Hamans, fünfzig Ellen hoch, den er für Mordechai aufgerichtet hat, der doch zum Wohl des Königs geredet hat. Der König sprach: Hängt ihn daran auf!10So hängte man Haman an den Galgen, den er für Mordechai aufgerichtet hatte. Da legte sich des Königs Zorn.
1So the king and Haman went to Queen Esther’s banquet,2and as they were drinking wine on the second day, the king again asked, ‘Queen Esther, what is your petition? It will be given you. What is your request? Even up to half the kingdom, it will be granted.’3Then Queen Esther answered, ‘If I have found favour with you, Your Majesty, and if it pleases you, grant me my life – this is my petition. And spare my people – this is my request.4For I and my people have been sold to be destroyed, killed and annihilated. If we had merely been sold as male and female slaves, I would have kept quiet, because no such distress would justify disturbing the king.[1]’5King Xerxes asked Queen Esther, ‘Who is he? Where is he – the man who has dared to do such a thing?’6Esther said, ‘An adversary and enemy! This vile Haman!’ Then Haman was terrified before the king and queen.7The king got up in a rage, left his wine and went out into the palace garden. But Haman, realising that the king had already decided his fate, stayed behind to beg Queen Esther for his life.8Just as the king returned from the palace garden to the banqueting hall, Haman was falling on the couch where Esther was reclining. The king exclaimed, ‘Will he even molest the queen while she is with me in the house?’ As soon as the word left the king’s mouth, they covered Haman’s face.9Then Harbona, one of the eunuchs attending the king, said, ‘A pole reaching to a height of fifty cubits[2] stands by Haman’s house. He had it set up for Mordecai, who spoke up to help the king.’ The king said, ‘Impale him on it!’10So they impaled Haman on the pole he had set up for Mordecai. Then the king’s fury subsided.
Ester 7
Священное Писание, Восточный перевод
Казнь Амана
1Царь с Аманом отправились пировать у царицы Есфири.2И когда они пили вино во второй день, царь спросил опять: – Царица Есфирь, чего ты хочешь? Всё тебе будет. Какова твоя просьба? Даже полцарства – всё получишь!3И царица Есфирь ответила: – О царь, если я нашла у тебя расположение и если это угодно царю, то сохрани мне жизнь – вот чего я хочу. И пощади мой народ – вот моя просьба.4Ведь я и мой народ проданы на погибель, уничтожение и искоренение. Если бы нас всего лишь продали как рабов и рабынь, я бы смолчала и не стала из-за этого беспокоить царя[1].5Царь Ксеркс спросил царицу Есфирь: – Кто же он? Кто осмелился такое сделать?6Есфирь сказала: – Противник и враг – этот подлый Аман. И Аман задрожал от страха перед царём и царицей.7Царь в гневе поднялся с места, оставил вино и вышел во дворцовый сад. А Аман, понимая, что царь уже решил его судьбу, остался, чтобы умолять царицу Есфирь даровать ему жизнь.8В тот момент, когда царь вернулся из дворцового сада в пиршественный зал, Аман как раз приник к ложу, где возлежала царица Есфирь. Царь вскричал: – Да что же это такое, он ещё вздумал изнасиловать царицу прямо в моём дворце?! Едва лишь слово слетело с уст царя, Аману накрыли лицо.9И Харбона, один из евнухов, прислуживавших царю, сказал: – Вот и виселица высотой в двадцать два метра[2] стоит у Аманова дома; он приготовил её для Мардохея, чьё слово спасло царя. Царь сказал: – Вот и повесьте его на ней!10И Амана повесили на виселице, которую он приготовил для Мардохея. И ярость царя улеглась.
Ester 7
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
هامان كشته میشود
1به اين ترتيب پادشاه و هامان در مجلس ضيافت ملكه استر حاضر شدند.2موقع صرف شراب، باز پادشاه از استر پرسيد: «استر، درخواست تو چيست؟ هر چه بخواهی به تو میدهم، حتی اگر نصف مملكتم باشد!»3استر جواب داد: «تقاضای من اين است: اگر مورد لطف پادشاه قرار گرفتهام و اگر پادشاه صلاح بدانند، جان من و جان قوم مرا نجات دهند.4چون من و قوم من فروخته شدهايم تا قتل عام شويم. اگر فقط مثل برده فروخته میشديم، من سكوت میكردم و مزاحمتی برای پادشاه ايجاد نمینمودم؛ ولی اكنون در خطر نابودی هستيم.»5خشايارشا از استر پرسيد: «اين شخص كيست كه جرأت كرده چنين كاری كند؟ او كجاست؟»6استر جواب داد: «دشمن ما اين هامان شرور است!» آنگاه هامان از ترس پادشاه و ملكه به لرزه افتاد.7پادشاه خشمگين شد و برخاسته به باغ قصر رفت. اما هامان كه میدانست پادشاه او را مجازات خواهد كرد، به طرف استر رفت تا التماس كند كه جانش را نجات دهد.8ولی درست در لحظهای كه هامان به دست و پای استر افتاده بود پادشاه وارد اتاق شد و با ديدن هامان در كنار تختی كه استر بر آن لميده بود، فرياد برآورد: «اين مرد حتی در خانهٔ من، ملكه را بیعصمت میكند؟» تا اين سخن از دهان پادشاه بيرون آمد، جلاد بالای سر هامان حاضر شد!9در اين وقت حربونا، يكی از خواجهسرايان دربار به پادشاه گفت: «قربان، چوبه دار بيست و پنج متری در حياط خانهٔ هامان آماده است! او اين دار را برای مردخای كه جان پادشاه را از سوء قصد نجات داد، ساخته است.» پادشاه دستور داد: «هامان را روی آن به دار آويزيد!»10پس هامان را روی همان داری كه برای مردخای بر پا كرده بود، به دار آويختند، و خشم پادشاه فرو نشست.