Psalm 35 | King James Version

King James Version

1 A Psalm of David. Plead my cause , O LORD, with them that strive with me: fight against them that fight against me. 2 Take hold of shield and buckler, and stand up for mine help. 3 Draw out also the spear, and stop the way against them that persecute me: say unto my soul, I am thy salvation. 4 Let them be confounded and put to shame that seek after my soul: let them be turned back and brought to confusion that devise my hurt. 5 Let them be as chaff before the wind: and let the angel of the LORD chase them . 6 Let their way be dark and slippery: and let the angel of the LORD persecute them. 7 For without cause have they hid for me their net in a pit, which without cause they have digged for my soul. 8 Let destruction come upon him at unawares; and let his net that he hath hid catch himself: into that very destruction let him fall. 9 And my soul shall be joyful in the LORD: it shall rejoice in his salvation. 10 All my bones shall say, LORD, who is like unto thee, which deliverest the poor from him that is too strong for him, yea, the poor and the needy from him that spoileth him? 11 False witnesses did rise up; they laid to my charge things that I knew not. 12 They rewarded me evil for good to the spoiling of my soul. 13 But as for me, when they were sick, my clothing was sackcloth: I humbled my soul with fasting; and my prayer returned into mine own bosom. 14 I behaved myself as though he had been my friend or brother: I bowed down heavily, as one that mourneth for his mother. 15 But in mine adversity they rejoiced, and gathered themselves together: yea , the abjects gathered themselves together against me, and I knew it not; they did tear me , and ceased not: 16 With hypocritical mockers in feasts, they gnashed upon me with their teeth. 17 Lord, how long wilt thou look on? rescue my soul from their destructions, my darling from the lions. 18 I will give thee thanks in the great congregation: I will praise thee among much people. 19 Let not them that are mine enemies wrongfully rejoice over me: neither let them wink with the eye that hate me without a cause. 20 For they speak not peace: but they devise deceitful matters against them that are quiet in the land. 21 Yea, they opened their mouth wide against me, and said, Aha, aha, our eye hath seen it . 22 This thou hast seen, O LORD: keep not silence: O Lord, be not far from me. 23 Stir up thyself, and awake to my judgment, even unto my cause, my God and my Lord. 24 Judge me, O LORD my God, according to thy righteousness; and let them not rejoice over me. 25 Let them not say in their hearts, Ah, so would we have it: let them not say, We have swallowed him up. 26 Let them be ashamed and brought to confusion together that rejoice at mine hurt: let them be clothed with shame and dishonour that magnify themselves against me. 27 Let them shout for joy, and be glad, that favour my righteous cause: yea, let them say continually, Let the LORD be magnified, which hath pleasure in the prosperity of his servant. 28 And my tongue shall speak of thy righteousness and of thy praise all the day long.

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

from Turkish Bible Society

35. Mezmur

Davut'un mezmuru

1 Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, Benimle savaşanlarla sen savaş! 2 Al küçük kalkanla büyük kalkanı, Yardımıma koş! 3 Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, ‹‹Seni ben kurtarırım›› de bana! 4 Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler! 5 Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, RAB'bin meleği artlarına düşsün! 6 Karanlık ve kaygan olsun yolları, RAB'bin meleği kovalasın onları! 7 Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, Nedensiz çukur kazdılar, 8 Başlarına habersiz felaket gelsin, Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, Felakete uğrasınlar. 9 O zaman RAB'de sevinç bulacağım, Beni kurtardığı için coşacağım. 10 Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: ‹‹Senin gibisi var mı, ya RAB, Mazlumu zorbanın elinden, Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?›› 11 Kötü niyetli tanıklar türüyor, Bilmediğim konuları soruyorlar. 12 İyiliğime karşı kötülük ediyor, Yalnızlığa itiyorlar beni. 13-14 Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi. 15 Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, Durmadan didiklediler beni. 16 Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, Diş gıcırdattılar bana. 17 Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? Kurtar canımı bunların saldırısından, Hayatımı bu genç aslanlardan! 18 Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim. 19 Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, Göz kırpmasınlar birbirlerine Nedensiz benden nefret edenler. 20 Çünkü barış sözünü etmez onlar, Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına. 21 Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: ‹‹Oh! Oh!›› diyorlar, ‹‹İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!›› 22 Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, Ya Rab, benden uzak durma! 23 Uyan, kalk savun beni, Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rab'bim! 24 Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! Gülmesinler halime! 25 Demesinler içlerinden: ‹‹Oh! İşte buydu dileğimiz!››, Konuşmasınlar ardımdan: ‹‹Yedik başını!›› diye. 26 Utansın kötü halime sevinenler, Kızarsın yüzleri hepsinin; Gururla karşıma dikilenler Utanca, rezalete bürünsün. 27 Benim haklı çıkmamı isteyenler, Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; Şöyle desinler sürekli: ‹‹Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!›› 28 O zaman gün boyu adaletin, Övgülerin dilimden düşmeyecek.