Psalm 107 | King James Version

King James Version

1 O give thanks unto the LORD, for he is good: for his mercy endureth for ever. 2 Let the redeemed of the LORD say so , whom he hath redeemed from the hand of the enemy; 3 And gathered them out of the lands, from the east, and from the west, from the north, and from the south. 4 They wandered in the wilderness in a solitary way; they found no city to dwell in. 5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them. 6 Then they cried unto the LORD in their trouble, and he delivered them out of their distresses. 7 And he led them forth by the right way, that they might go to a city of habitation. 8 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men! 9 For he satisfieth the longing soul, and filleth the hungry soul with goodness. 10 Such as sit in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron; 11 Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the most High: 12 Therefore he brought down their heart with labour; they fell down, and there was none to help. 13 Then they cried unto the LORD in their trouble, and he saved them out of their distresses. 14 He brought them out of darkness and the shadow of death, and brake their bands in sunder. 15 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men! 16 For he hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder. 17 Fools because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted. 18 Their soul abhorreth all manner of meat; and they draw near unto the gates of death. 19 Then they cry unto the LORD in their trouble, and he saveth them out of their distresses. 20 He sent his word, and healed them, and delivered them from their destructions. 21 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men! 22 And let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with rejoicing. 23 They that go down to the sea in ships, that do business in great waters; 24 These see the works of the LORD, and his wonders in the deep. 25 For he commandeth, and raiseth the stormy wind, which lifteth up the waves thereof. 26 They mount up to the heaven, they go down again to the depths: their soul is melted because of trouble. 27 They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and are at their wits'end. 28 Then they cry unto the LORD in their trouble, and he bringeth them out of their distresses. 29 He maketh the storm a calm, so that the waves thereof are still. 30 Then are they glad because they be quiet; so he bringeth them unto their desired haven. 31 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men! 32 Let them exalt him also in the congregation of the people, and praise him in the assembly of the elders. 33 He turneth rivers into a wilderness, and the watersprings into dry ground; 34 A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell therein. 35 He turneth the wilderness into a standing water, and dry ground into watersprings. 36 And there he maketh the hungry to dwell, that they may prepare a city for habitation; 37 And sow the fields, and plant vineyards, which may yield fruits of increase. 38 He blesseth them also, so that they are multiplied greatly; and suffereth not their cattle to decrease. 39 Again, they are minished and brought low through oppression, affliction, and sorrow. 40 He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the wilderness, where there is no way. 41 Yet setteth he the poor on high from affliction, and maketh him families like a flock. 42 The righteous shall see it , and rejoice: and all iniquity shall stop her mouth. 43 Whoso is wise, and will observe these things , even they shall understand the lovingkindness of the LORD.

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

from Turkish Bible Society

5. KİTAP 107. Mezmur

1 RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur. 2 Böyle desin RAB'bin kurtardıkları, Düşman pençesinden özgür kıldıkları, 3 Doğudan, batıdan, kuzeyden, güneyden^[1], Bütün ülkelerden topladıkları. 4 Issız çöllerde dolaştılar, Yerleşecekleri kente giden bir yol bulamadılar. 5 Aç, susuz, Sefil oldular. 6 O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden. 7 Yerleşecekleri bir kente varıncaya dek, Onlara doğru yolda öncülük etti. 8 Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için. 9 Çünkü O susamış canın susuzluğunu giderir, Aç canı iyiliklerle doyurur. 10 Zincire vurulmuş, acıyla kıvranan tutsaklar, Karanlıkta, zifiri karanlıkta oturmuştu. 11 Çünkü Tanrı'nın buyruklarına karşı çıkmışlardı, Küçümsemişlerdi Yüceler Yücesi'nin öğüdünü. 12 Ağır işlerle hayatı onlara zehir etti, Çöktüler, yardım eden olmadı. 13 O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden; 14 Çıkardı karanlıktan, zifiri karanlıktan, Kopardı zincirlerini. 15 Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için! 16 Çünkü tunç kapıları kırdı, Demir kapı kollarını parçaladı O. 17 Cezalarını buldu aptallar, Suçları, isyanları yüzünden. 18 İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden, Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı. 19 O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden. 20 Sözünü gönderip iyileştirdi onları, Kurtardı ölüm çukurundan. 21 Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için! 22 Şükran kurbanları sunsunlar Ve sevinç çığlıklarıyla duyursunlar O'nun yaptıklarını! 23 Gemilerle denize açılanlar, Okyanuslarda iş yapanlar, 24 RAB'bin işlerini, Derinliklerde yaptığı harikaları gördüler. 25 Çünkü O buyurunca şiddetli bir fırtına koptu, Dalgalar şaha kalktı. 26 Göklere yükselip diplere indi gemiler, Sıkıntıdan canları burunlarına geldi gemicilerin, 27 Sarhoş gibi sallanıp sendelediler, Ustalıkları işe yaramadı. 28 O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden. 29 Fırtınayı limanlığa çevirdi, Yatıştı dalgalar; 30 Rahatlayınca sevindiler, Diledikleri limana götürdü RAB onları. 31 Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için! 32 Yüceltsinler O'nu halk topluluğunda, Övgüler sunsunlar ileri gelenlerin toplantısında. 33 Irmakları çöle çevirir, Pınarları kurak toprağa, 34 Verimli toprağı çorak alana, Orada yaşayanların kötülüğü yüzünden. 35 Çölü su birikintisine çevirir, Kuru toprağı pınara. 36 Açları yerleştirir oraya; Oturacak bir kent kursunlar, 37 Tarlalar ekip bağlar diksinler, Bol ürün alsınlar diye. 38 RAB'bin kutsamasıyla, Çoğaldılar alabildiğine, Eksiltmedi hayvanlarını. 39 Sonra azaldılar, alçaldılar, Baskı, sıkıntı ve acı yüzünden. 40 RAB rezalet saçtı soylular üzerine, Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırdı onları. 41 Ama yoksulu sefaletten kurtardı, Davar sürüsü gibi çoğalttı ailelerini. 42 Doğru insanlar görüp sevinecek, Kötülerse ağzını kapayacak. 43 Aklı olan bunları göz önünde tutsun, RAB'bin sevgisini dikkate alsın.