1Then they told David, saying, Behold, the Philistines fight against Keilah, and they rob the threshingfloors.2Therefore David enquired of the LORD, saying, Shall I go and smite these Philistines? And the LORD said unto David, Go, and smite the Philistines, and save Keilah.3And David' men said unto him, Behold, we be afraid here in Judah: how much more then if we come to Keilah against the armies of the Philistines?4Then David enquired of the LORD yet again. And the LORD answered him and said, Arise, go down to Keilah; for I will deliver the Philistines into thine hand.5So David and his men went to Keilah, and fought with the Philistines, and brought away their cattle, and smote them with a great slaughter. So David saved the inhabitants of Keilah.6And it came to pass, when Abiathar the son of Ahimelech fled to David to Keilah, that he came down with an ephod in his hand.7And it was told Saul that David was come to Keilah. And Saul said, God hath delivered him into mine hand; for he is shut in, by entering into a town that hath gates and bars.8And Saul called all the people together to war, to go down to Keilah, to besiege David and his men.9And David knew that Saul secretly practised mischief against him; and he said to Abiathar the priest, Bring hither the ephod.10Then said David, O LORD God of Israel, thy servant hath certainly heard that Saul seeketh to come to Keilah, to destroy the city for my sake.11Will the men of Keilah deliver me up into his hand? will Saul come down, as thy servant hath heard? O LORD God of Israel, I beseech thee, tell thy servant. And the LORD said, He will come down.12Then said David, Will the men of Keilah deliver me and my men into the hand of Saul? And the LORD said, They will deliver thee up.13Then David and his men, which were about six hundred, arose and departed out of Keilah, and went whithersoever they could go. And it was told Saul that David was escaped from Keilah; and he forbare to go forth.14And David abode in the wilderness in strong holds, and remained in a mountain in the wilderness of Ziph. And Saul sought him every day, but God delivered him not into his hand.15And David saw that Saul was come out to seek his life: and David was in the wilderness of Ziph in a wood.16And Jonathan Saul' son arose, and went to David into the wood, and strengthened his hand in God.17And he said unto him, Fear not: for the hand of Saul my father shall not find thee; and thou shalt be king over Israel, and I shall be next unto thee; and that also Saul my father knoweth.18And they two made a covenant before the LORD: and David abode in the wood, and Jonathan went to his house.19Then came up the Ziphites to Saul to Gibeah, saying, Doth not David hide himself with us in strong holds in the wood, in the hill of Hachilah, which is on the south of Jeshimon?20Now therefore, O king, come down according to all the desire of thy soul to come down; and our part shall be to deliver him into the king' hand.21And Saul said, Blessed be ye of the LORD; for ye have compassion on me.22Go, I pray you, prepare yet, and know and see his place where his haunt is, and who hath seen him there: for it is told me that he dealeth very subtilly.23See therefore, and take knowledge of all the lurking places where he hideth himself, and come ye again to me with the certainty, and I will go with you: and it shall come to pass, if he be in the land, that I will search him out throughout all the thousands of Judah.24And they arose, and went to Ziph before Saul: but David and his men were in the wilderness of Maon, in the plain on the south of Jeshimon.25Saul also and his men went to seek him . And they told David: wherefore he came down into a rock, and abode in the wilderness of Maon. And when Saul heard that , he pursued after David in the wilderness of Maon.26And Saul went on this side of the mountain, and David and his men on that side of the mountain: and David made haste to get away for fear of Saul; for Saul and his men compassed David and his men round about to take them.27But there came a messenger unto Saul, saying, Haste thee, and come; for the Philistines have invaded the land.28Wherefore Saul returned from pursuing after David, and went against the Philistines: therefore they called that place Selahammahlekoth.29And David went up from thence, and dwelt in strong holds at Engedi.
1Davut'a, ‹‹Filistliler Keila Kenti'ne saldırıp harmanları yağmalıyorlar›› diye haber verdiler.2Davut RAB'be, ‹‹Gidip şu Filistliler'e saldırayım mı?›› diye danıştı. RAB, ‹‹Git, Filistliler'e saldır ve Keila Kenti'ni kurtar›› diye yanıtladı.3Ama adamları Davut'a, ‹‹Bak, biz burada Yahuda'dayken korkuyoruz›› dediler, ‹‹Keila'ya Filist ordusuna karşı savaşmaya gidersek büsbütün korkarız.››4Bunun üzerine Davut RAB'be bir kez daha danıştı. RAB ona yine, ‹‹Kalk, Keila'ya git! Çünkü Filistliler'i senin eline ben teslim edeceğim›› dedi.5Böylece Davut'la adamları Keila'ya gidip Filistliler'e karşı savaştılar. Davut onların hayvanlarını ele geçirdi. Filistliler'i ağır bir yenilgiye uğratarak Keila halkını kurtardı.6Ahimelek'in oğlu Aviyatar kaçıp Keila'da bulunan Davut'a gittiğinde, efodu da birlikte götürmüştü.
Saul Davut'u Kovalıyor
7Saul, Davut'un Keila Kenti'ne gittiğini duyunca, ‹‹Tanrı Davut'u elime teslim etti›› dedi, ‹‹Davut sürgülü kapıları olan bir kente girmekle kendini hapsetmiş oldu.››8Böylece Saul, Keila'ya yürüyüp Davut'la adamlarını kuşatmak amacıyla bütün halkı savaşa çağırdı.9Davut, Saul'un kendisine bir düzen kurduğunu duyunca, Kâhin Aviyatar'a, ‹‹Efodu getir›› dedi.10Sonra şöyle yakardı: ‹‹Ey İsrail'in Tanrısı RAB! Ben kulun yüzünden Saul'un gelip Keila'yı yıkmayı tasarladığına dair kesin haber aldım.11Keila halkı beni onun eline teslim eder mi? Kulunun duymuş olduğu gibi Saul gelecek mi? Ey İsrail'in Tanrısı RAB, yalvarırım, kuluna bildir!›› RAB, ‹‹Saul gelecek›› yanıtını verdi.12Davut RAB'be, ‹‹Keila halkı beni ve adamlarımı Saul'un eline teslim edecek mi?›› diye sordu. RAB, ‹‹Teslim edecek›› dedi.13Bunun üzerine Davut ile yanındaki altı yüz kadar kişi Keila'dan ayrılıp oradan oraya yer değiştirmeye başladılar. Davut'un Keila'dan kaçtığını öğrenen Saul oraya gitmekten vazgeçti.14Davut kırsal bölgedeki sığınaklarda ve Zif Çölü'nün dağlık kesiminde kaldı. Saul her gün Davut'u aradığı halde, Tanrı onu Saul'un eline teslim etmedi.15Davut Zif Çölü'nde, Horeş'teyken, Saul'un kendisini öldürmek için yola çıktığını öğrendi.16Bu arada Saul oğlu Yonatan kalkıp Horeş'e, Davut'un yanına gitti ve onu Tanrı'nın adıyla yüreklendirdi.17‹‹Korkma!›› dedi, ‹‹Babam Saul sana dokunmayacak. Sen İsrail Kralı olacaksın, ben de senin yardımcın olacağım. Babam Saul da bunu biliyor.››18İkisi de RAB'bin önünde aralarındaki antlaşmayı yenilediler. Sonra Yonatan evine döndü, Davut ise Horeş'te kaldı.19Zifliler Giva'ya gidip Saul'a, ‹‹Davut aramızda›› dediler, ‹‹Yeşimon'un güneyinde, Hakila Tepesi'ndeki Horeş sığınaklarında gizleniyor.20Ey kral, ne zaman gelmek istersen gel! Davut'u kralın eline teslim etmeyi ise bize bırak.››21Saul, ‹‹RAB sizi kutsasın! Bana acıdınız›› dedi,22‹‹Gidin ve bir daha araştırın; Davut'un genellikle nerelerde gizlendiğini, orada onu kimin gördüğünü iyice öğrenin. Çünkü onun çok kurnaz olduğunu söylüyorlar.23Gizlendiği yerlerin hepsini öğrenip bana kesin bir haber getirin. O zaman ben de sizinle gelirim. Eğer Davut o bölgedeyse, bütün Yahuda boyları içinde onu arayıp bulacağım.››24Böylece Zifliler kalkıp Saul'dan önce Zif'e gittiler. O sırada Davut'la adamları Yeşimon'un güneyindeki Arava'da, Maon Çölü'ndeydiler.25Saul ile adamlarının kendisini aramaya geldiklerini öğrenince Davut aşağıya inip Maon Çölü'ndeki kayalığa sığındı. Saul bunu duyunca Davut'un ardından Maon Çölü'ne gitti.26Saul dağın bir yanından, Davut'la adamları ise öbür yanından ilerliyordu. Davut Saul'dan kaçıp kurtulmaya çalışıyordu. Saul'la askerleri Davut'la adamlarını yakalamak üzere yaklaşırken,27bir ulak gelip Saul'a şöyle dedi: ‹‹Çabuk gel! Filistliler ülkeye saldırıyor.››28Bunun üzerine Saul Davut'u kovalamayı bırakıp Filistliler'le savaşmaya gitti. Bu yüzden oraya Sela-Hammahlekot[1] adı verildi.29Davut oradan ayrılıp Eyn-Gedi bölgesindeki sığınaklara gizlendi.