1»So spricht der HERR: Es kommt die Zeit, in der ich der Gott aller Stämme Israels sein werde, und sie werden mein Volk sein.2Alle, die dem Schwert der Feinde entkommen sind, ziehen dann durch die Wüste zurück in ihr Land, wo sie in Ruhe und Sicherheit leben können. Denn ich, der HERR, habe Erbarmen mit ihnen.3Ich bin ihnen von ferne erschienen und habe zu ihnen gesagt: ›Ich habe euch schon immer geliebt, darum bin ich euch stets mit Güte begegnet.‹4Ich baue dich wieder auf, Volk Israel, deine Städte und Dörfer werden neu errichtet. Dann wirst du fröhlich sein und mit dem Tamburin hinausgehen zum Reigentanz.5Im Bergland von Samaria legst du wieder Weinberge an. Die Weinbauern bepflanzen sie und können ihre Früchte genießen.6In dieser Zeit werden die Wächter im Bergland von Ephraim rufen: ›Auf, wir wollen zum Berg Zion gehen, zum HERRN, unserem Gott!‹7Ich, der HERR, sage: Freut euch über die Nachkommen von Jakob, jubelt über das bedeutendste aller Völker! Singt mir Loblieder und ruft laut: ›Der HERR hat sein Volk befreit, er hat alle gerettet, die von Israel übrig geblieben sind!‹[1]8Ja, ich bringe sie aus dem Land im Norden zurück, ich hole sie vom Ende der Erde herbei. Blinde und Gelähmte sind unter ihnen, schwangere Frauen und solche, die gerade erst ein Kind geboren haben. Sie alle kehren als große Volksgemeinschaft in ihr Land zurück.9Weinend werden sie kommen, sie werden zu mir beten, während ich sie nach Hause bringe. Ich führe sie zu Bächen mit frischem Wasser, ich lasse sie auf ebenen Wegen gehen, damit sie nicht stürzen. Denn ich bin Israels Vater, und der Stamm Ephraim ist mein erstgeborener Sohn.10Ihr Völker, hört, was ich, der HERR, sage, verkündet es auf den fernsten Inseln! Ruft: ›Gott hat die Israeliten in alle Winde zerstreut, aber nun sammelt er sie wieder und beschützt sein Volk wie ein Hirte seine Herde.‹11Ja, ich, der HERR, habe die Nachkommen von Jakob erlöst, ich habe sie aus der Gewalt ihrer übermächtigen Feinde befreit.12Sie werden auf den Berg Zion kommen und jubeln vor Glück; dann freuen sie sich über die guten Gaben, die ich ihnen schenke: Korn, jungen Wein und Olivenöl in Fülle, dazu junge Schafe und Rinder. Mein Volk wird einem gut bewässerten Garten gleichen, nie wieder werden sie Mangel leiden.13Die Mädchen tanzen im Reigen, die jungen Männer und die Alten feiern miteinander. Denn ich verwandle ihre Trauer in Freude, ich tröste sie und mache sie wieder froh nach all ihrem Leid.14Den Priestern gebe ich das beste Fleisch der Opfertiere zu essen; mein Volk soll satt werden von meinen guten Gaben. Darauf gebe ich, der HERR, mein Wort.«15So spricht der HERR: »Schreie ertönen in der Stadt Rama, überall hört man bitteres Klagen. Rahel weint um ihre Kinder, sie will sich nicht trösten lassen, denn ihre Kinder wurden ihr genommen.[2]16Doch ich, der HERR, sage: Du brauchst nicht mehr zu weinen und zu klagen! Wisch dir die Tränen ab, denn ich werde dich für das belohnen, was du für deine Nachkommen getan hast: Sie kehren aus dem Land ihrer Feinde zurück.17Du hast eine Zukunft! Du darfst neue Hoffnung schöpfen! Denn deine Kinder kommen in ihre Heimat zurück. Darauf kannst du dich verlassen.18Ich habe genau gehört, wie Ephraim stöhnt: ›Herr, du hast mich gestraft, ich musste geschlagen werden wie ein junges Rind, das sich nicht ans Joch gewöhnen will! Doch jetzt bring mich zurück zu dir, lass mich umkehren, denn du bist der HERR, mein Gott.19Ich komme zu dir zurück, und jetzt packt mich die Reue über das, was ich getan habe. Ich erkenne meine Sünden, sie tun mir leid. Ich schäme mich, und mein Gewissen quält mich. Die Schuld meiner Jugend hat mich in Verruf gebracht.‹20Ich, der HERR, antworte: Ephraim ist mein geliebter Sohn, mein Lieblingskind! Immer wenn ich ihm Strafe androhe, muss ich doch in Liebe an ihn denken. Es bricht mir das Herz, ich muss Erbarmen mit ihm haben!21Ihr Israeliten, stellt euch Wegweiser auf, kennzeichnet die Straßen! Erinnert euch, auf welchem Weg ihr gekommen seid, und dann kehrt in eure Städte zurück!22Wie lange willst du noch umherirren, mein abtrünniges Volk? Wenn du wieder in deinem Land bist, lasse ich etwas ganz Neues geschehen: Du wirst bei mir bleiben wie eine Frau bei ihrem Mann.[3]«
Israel und Juda werden wieder besiedelt
23Der HERR, der allmächtige Gott Israels, sprach zu mir: »Wenn ich das Schicksal meines Volkes zum Guten wende, werden die Einwohner der Städte Judas wieder sagen: ›Der HERR segne diesen Ort, an dem die Gerechtigkeit herrscht, und den Berg Zion, auf dem der heilige Gott wohnt!‹24Alle Menschen werden im Land Juda und seinen Städten friedlich zusammenleben: Bauern und Nomaden, die mit ihren Herden umherziehen.25Ich will den Erschöpften neue Kraft geben, und alle, die vom Hunger geschwächt sind, bekommen von mir zu essen.«26Da wachte ich auf und sah mich um, ich war erfrischt und gestärkt.[4]27Der HERR sprach: »Es kommt die Zeit, in der ich Israel und Juda wieder mit Menschen und Tieren bevölkern werde.28Damals habe ich sie entwurzelt und ausgerissen, ja, ich selbst habe dafür gesorgt, dass sie vernichtet werden. Doch nun werde ich sie wieder einpflanzen und dafür Sorge tragen, dass sie gedeihen. Das verspreche ich, der HERR!29Dann wird man nicht mehr das Sprichwort anführen: ›Die Väter haben saure Trauben gegessen, und den Söhnen werden die Zähne davon stumpf.‹30Nein, wer saure Trauben isst, wird selbst stumpfe Zähne bekommen; jeder wird für seine eigene Schuld sterben.«
Der neue Bund
31»So spricht der HERR: Es kommt die Zeit, in der ich mit dem Volk Israel und dem Volk von Juda einen neuen Bund schließe.32Er ist nicht mit dem zu vergleichen, den ich damals mit ihren Vorfahren schloss, als ich sie bei der Hand nahm und aus Ägypten befreite. Diesen Bund haben sie gebrochen, obwohl ich doch ihr Herr war!33Der neue Bund, den ich dann mit dem Volk Israel schließe, wird ganz anders aussehen: Ich schreibe mein Gesetz in ihr Herz, es soll ihr ganzes Denken und Handeln bestimmen. Ich werde ihr Gott sein, und sie werden mein Volk sein.34Niemand muss dann den anderen noch belehren, keiner braucht seinem Bruder mehr zu sagen: ›Erkenne doch den HERRN!‹ Denn alle – vom Kleinsten bis zum Größten – werden erkennen, wer ich bin. Ich vergebe ihnen ihre Schuld und denke nicht mehr an ihre Sünden. Mein Wort gilt!35Ich, der HERR, habe die Sonne dazu bestimmt, den Tag zu erhellen, den Mond und die Sterne, damit sie nachts leuchten. Sie alle folgen einer festen Ordnung. Ich wühle das Meer auf und lasse seine Wellen tosen. ›Der HERR, der allmächtige Gott‹ – so lautet mein Name!36Ich sage: So wie diese feste Ordnung für immer besteht, wird auch Israel für immer mein Volk sein.37Und wie man die Weite des Himmels und die Fundamente der Erde niemals ermessen kann, so werde ich Israel nicht verstoßen – trotz allem, was es getan hat. Darauf gebe ich, der HERR, mein Wort!«
Jerusalem wird wieder aufgebaut
38»So spricht der HERR: Es kommt die Zeit, in der man die Stadt Jerusalem für mich wieder aufbauen wird. Ihre Mauer wird vom Hananelturm bis zum Ecktor verlaufen,39von dort geradeaus weiter bis zum Hügel Gareb und im Bogen bis nach Goa.40Das ganze Tal, in dem man die Leichen verbrennt und die Opferasche ausschüttet, außerdem die Terrassenfelder bis zum Bach Kidron und zur Ecke des Rosstors im Osten – alles wird dann einzig und allein mir gehören. Nie mehr wird man die Stadt abreißen und zerstören.«
1„В онова време, казва Господ, Аз ще бъда Бог на всичките родове на Израил и те ще бъдат Мой народ.2Така казва Господ: „Народът, който оцеля от меча, ще намери милост в пустинята, когато Израил странства към своето място на почивка“.“ (Hos 2,16)3Господ ми се яви отдалече и рече: „Обикнах те с вечна любов, затова продължих да ти оказвам милост. (Hos 11,1)4Отново ще те съградя и ще бдеш съградена, девице Израилева, отново ще се украсяваш с цимбали и ще излизаш на хорото на онези, които се веселят.5Отново ще насаждаш лозя по хълмовете на Самария; а онези, които са ги насаждали, ще се радват на плода им. (Jes 65,21; Am 9,14)6Защото ще дойде ден, когато пазачите по Ефремовите планини ще викат: „Станете и да се изкачим на Сион при Господ, нашия Бог“.“7Защото така казва Господ: „Пейте с радост за Яков и славете събранието на народите. Оповестете, прославете и кажете: Спаси, Господи, Своя народ и остатъка от Израил.8Ето Аз ще ги доведа от северната земя и ще ги събера от краищата на земята: слепи и сакати заедно с тях, бременни и родилки – голямо множество ще се върне тука.9С плач ще дойдат, но ще ги поведа с утеха и ще ги доведа при водни потоци по равен път, по който няма да се спънат, защото съм Отец на Израил и Ефрем е Мой първороден.“ (2Mo 4,22; 5Mo 32,6; Jes 40,3; Jes 63,16; Jer 3,19; 2Kor 6,18)10Слушайте, народи, словото на Господ и разгласете по далечните острови, като казвате: „Който разпиля Израил, Той ще го върне, ще го събере и опази, както пастир – стадото си. (Jer 23,3)11Защото Господ ще изкупи Яков, ще го избави от ръката на по-силния от него.12Те ще дойдат и ще тържествуват на височината Сион, и ще се стекат към благата Господни – към пшеницата, виното и маслиновото масло, към агнетата и добитъка. И душата им ще бъде като напоявана градина и няма да се измъчват вече.13Тогава девицата ще се весели на хорото, също младежите и старците заедно. И ще обърна скръбта им в радост, ще ги утеша и ще ги развеселя след тяхната скръб. (Ps 30,12)14И ще нахраня душата на свещениците, Моят народ ще бъде наситен с Моите блага, казва Господ.“15Така казва Господ: „Глас се чува в Рама, писък и горчив плач. Рахил оплаква децата си и не иска да се утеши за тях, защото ги няма.“ (Mt 2,18)16Така казва Господ: „Въздържай гласа си от ридания и очите си от сълзи, защото ще те възнаградя за твоите трудове, казва Господ; те ще се върнат от неприятелската страна.17Има и надежда за твоето бъдеще, казва Господ, и твоите синове ще се върнат в своите предели.18Наистина, чувам Ефрем да оплаква съдбата си: Ти ме наказа и бях наказан като неукротено теле. Върни ме при Тебе и ще се обърна, защото Ти, Господи, си мой Бог. (Hos 4,16)19Когато бях върнат, аз съжалих и като бях доведен до вразумяване, удрях се по бедрото. Засрамих се и бях смутен, защото носих укора на младостта си.20Ефрем не Ми ли е скъп син? Не Ми ли е обична рожба? Защото колкото и да говоря против него, все още мисля за него. Затова се смущава душата Ми за него. Сигурно ще се смиля над него, казва Господ. (Jes 49,14; Hos 11,8)21Постави си пътни знаци, отбележи си пътя със стълбове и насочи сърцето си към онзи път – към пътя, по който си ходила! Върни се, девице Израилева, върни се към тези твои градове.22Докога ще се скиташ насам-натам, дъще отстъпнице? Защото Господ ще извърши нещо ново на земята: жена ще обгърне с любов своя мъж.“23Така казва Господ Вседържител, Бог на Израил: „Когато променя съдбите им, отново ще казват тези думи в земята на Юдея и в градовете и: „Господ да те благослови, жилище на правдата, свята планина!“ (Jes 11,9)24И ще населяват Юдея заедно с всичките и градове, земеделци и онези, които ходят със стада.25Защото ще дам сила на изнурената душа и ще наситя всяка изнемощяла душа.“ (Ps 23,2)26След това се събудих и размислих – и моят сън ми беше приятен.27„Ето идват дни, казва Господ, когато ще засея дома на Израил и Юдея с човешко семе и със семе на добитък. (Jes 49,19; Sach 2,8)28И както следях, за да изкоренявам и съкрушавам, да погубвам и разрушавам, така ще бдя над тях, за да градя и да насаждам, казва Господ. (Jer 1,10)29В онези дни няма да казват повече: „Бащите ядоха кисело грозде, а зъбите на децата им изтръпнаха, (Hes 18,2)30но всеки ще умира поради собствената си вина. Всеки човек, който яде кисело грозде, неговите зъби ще изтръпнат“.“
Нов завет
31„Ето идват дни, казва Господ, и ще сключа нов завет с Израилевия дом и Юдовия дом; (Hebr 8,8)32не такъв завет, какъвто сключих с бащите им в деня, когато ги хванах за ръка, за да ги изведа от египетската земя; онзи мой завет те престъпиха, въпреки че бях техен господар, казва Господ.33Но ето завета, който ще сключа с Израилевия дом след онези дни, казва Господ: ще вложа вътре у тях Своя закон и ще го напиша в сърцата им. И ще бъда техен Бог, а те ще бъдат Мой народ. (Jer 24,7; Jer 32,39; Hes 37,27; 2Kor 3,3; Hebr 10,16)34Тогава няма вече всеки да учи ближния си и всеки – брата си, като казват: „Познайте Господ!“, защото те всички ще Ме знаят – от малък до голям, казва Господ, защото ще простя беззаконията им и повече няма да си спомням греха им.“ (Röm 11,27; Hebr 10,17)35Така казва Господ, Който дава слънцето за светлина денем и разпорежда луната и звездите за светлина нощем, Който надига морето и вълните му бушуват. Господ Вседържител е името Му. (1Mo 1,14; Ps 136,7; Jes 51,15)36„Ако тези наредби престанат да действат пред Мене, казва Господ, то и потомството на Израил ще престане да бъде Мой народ занапред.“ (Ps 89,34)37Така казва Господ: „Ако може да се измери небето нагоре и основите на земята да се изследват надолу, то и Аз ще отхвърля цялото Израилево потомство за всичко, което извърши, казва Господ.“38„Ето идват дни, казва Господ, и градът ще бъде възстановен за слава на Господ – от кулата Хананел до ъгловите порти.39И землемерна връв ще се опъне към хълма Гареб, после ще завие към Гоа.40И цялата долина на труповете и на жертвената пепел, и всичките терасирани полета до потока Кедрон, до ъгъла на Конската порта на изток ще бъде вече свята на Господ, няма да се разруши и няма да се съсипе за вечни времена.“ (Sach 14,11)