1So spricht der HERR: »Ihr werft mir vor, ich hätte Zion, eure Mutter, verstoßen und mich von ihr getrennt. Wo ist dann die Scheidungsurkunde? Ihr klagt, ich hätte euch als Sklaven verkauft, um meinem Gläubiger die Schulden zu bezahlen. Doch wer ist denn dieser Gläubiger? Nein, all euer Elend habt ihr selbst verursacht. Wegen eurer eigenen Schuld wurdet ihr verkauft! Und weil ihr mich verlassen habt, habe ich eure Mutter verstoßen.2Warum war kein Mensch da, als ich zu euch kam? Warum erhielt ich keine Antwort, als ich euch rief? Meint ihr, ich könnte euch nicht befreien? Ihr denkt wohl, ich sei zu schwach, um euch zu helfen. O nein! Ich sage nur ein Wort, schon vertrocknet das Meer, und die Ströme versiegen; die Fische gehen elend zugrunde und stinken, weil kein Wasser mehr da ist.3Ich kann den Himmel mit schwarzen Wolken verhängen, als würde er ein Trauerkleid tragen.«
Gott, der Herr, verteidigt mich!
4Gott, der HERR, gibt mir die richtigen Worte, damit ich erschöpfte Menschen trösten und ihnen neuen Mut zusprechen kann. Morgen für Morgen weckt er in mir das Verlangen, von ihm zu lernen wie ein Schüler von seinem Lehrer.5Ja, Gott, der HERR, hat mich bereitgemacht, auf ihn zu hören. Ich habe mich nicht gesträubt und bin meiner Aufgabe nicht ausgewichen.6Meinen Rücken habe ich hingehalten, als man mich schlug; ich habe mich nicht gewehrt, als sie mir den Bart ausrissen. Ich hielt ihren Beschimpfungen stand und verdeckte mein Gesicht nicht, als sie mich anspuckten.7Und doch konnten sie mir meine Würde nicht nehmen, denn Gott, der HERR, verteidigt mich. Darum habe ich auch die Kraft, ihnen die Stirn zu bieten. Ich weiß, ich werde nicht in Schimpf und Schande enden.8Der Richter, der mich freisprechen wird, ist schon unterwegs. Wer will mir da noch den Prozess machen? Lasst uns nur vor Gericht gehen! Wer will mich anklagen? Soll er doch herkommen!9Ja, Gott, der HERR, verteidigt mich! Wer kann mich da noch schuldig sprechen? Alle meine Ankläger werden umkommen, sie vergehen wie ein Kleid, das die Motten zerfressen.10Ihr Menschen, die ihr Ehrfurcht vor dem HERRN habt und auf die Worte seines Dieners hört, erschreckt nicht in dunklen Tagen! Verlasst euch auf den HERRN, auch wenn ihr nirgends einen Hoffnungsschimmer seht, denn er hält euch fest!11Ihr anderen aber, die ihr ein Feuer schürt und euch mit Brandpfeilen rüstet – lauft hinein in euer eigenes Feuer, eure glühenden Pfeile sollen euch selbst treffen! Der Herr spricht: »Eigenhändig stürze ich euch ins Unglück. Ihr werdet auf dem Boden liegen und euch vor Qual winden.«
1Така казва ГОСПОД: Къде е разводното писмо на майка ви, с което я напуснах? Или на кого от лихварите си ви продадох? Ето, поради вашите беззакония бяхте продадени и поради вашите престъпления беше напусната майка ви. (5Mo 24,1; 2Kön 4,1; Jes 52,3; Jer 3,8; Hos 2,2; Mt 18,25)2Защо, когато дойдох, нямаше никой – когато повиках, нямаше кой да отговори? Скъсила ли се е някак ръката Ми, за да не може да изкупва? Или нямам ли сила да избавям? Ето, Аз със смъмрянето Си изсушавам морето, превръщам реките в пустиня; рибите им се вмирисват, умирайки от жажда, от нямане на вода. (2Mo 7,18; 2Mo 7,21; 2Mo 14,21; 4Mo 11,23; Jos 3,16; Ps 106,9; Spr 1,24; Jes 59,1; Jes 65,12; Jes 66,4; Jer 7,13; Jer 35,15; Nah 1,4)3Аз обличам небето с мрак и слагам вретище за негово покривало. (2Mo 10,21; Offb 6,12)4Господ ЙЕХОВА ми даде език на учените, за да зная как да помогна с дума на уморения; всяка сутрин Той събужда, събужда ухото ми, за да послушам като учащите се. (2Mo 4,11; Mt 11,28)5Господ ЙЕХОВА ми отвори ухото; и аз не се разбунтувах, нито се обърнах назад. (Joh 14,31; Phil 2,8; Hebr 10,5)6Гърба си предадох на биене и бузите си – на скубачите на косми; не скрих лицето си от безчестие и заплювания. (Kla 3,30; Mt 26,67; Mt 27,26; Joh 18,22)7Понеже Господ ЙЕХОВА ще ми помогне, затова не се смущавам, затова съм втвърдил лицето си като кремък и зная, че няма да бъда посрамен. (Hes 3,8; Hes 3,9)8Близо е Онзи, Който ме оправдава. Кой ще се съди с мене? Нека застанем заедно. Кой ми е противник? Нека се приближи до мене. (Röm 8,32)9Ето, Господ ЙЕХОВА ще ми помогне. Кой ще ме осъди? Ето, те всички ще овехтеят като дреха; молец ще ги изяде. (Hi 13,28; Ps 102,26; Jes 51,6; Jes 51,8)10Кой измежду вас се бои от ГОСПОДА и слуша гласа на Неговия слуга, но ходи в тъмнина и няма светлина? Такъв нека уповава на името ГОСПОДНЕ и нека се обляга на своя Бог. (2Chr 20,20; Ps 20,7; Ps 23,4)11Ето, всички вие, които запалвате огън, които обграждате себе си с главни, ходете в пламъка на огъня си и сред главните, които сте разпалили; това ще имате от ръката Ми – в скръб ще легнете. (Ps 16,4; Joh 9,39)