1Nun zu der Frage, die ihr mir in eurem Brief gestellt habt. Ihr sagt: »Es ist gut für einen Mann, wenn er überhaupt nicht mit einer Frau[1] schläft.«2Darauf antworte ich: Damit niemand zu einem sexuell unmoralischen Leben verleitet wird, ist es besser, wenn jeder Mann seine Frau und jede Frau ihren Mann hat.3Der Mann soll seine Frau nicht vernachlässigen, und die Frau soll sich ihrem Mann nicht entziehen,4denn weder die Frau noch der Mann dürfen eigenmächtig über ihren Körper verfügen; sie gehören einander.5Keiner soll sich dem Ehepartner verweigern, außer beide wollen eine Zeit lang verzichten, um für das Gebet frei zu sein. Danach kommt wieder zusammen, damit euch der Satan nicht in Versuchung führen kann, weil ihr euch nicht enthalten könnt.6Wenn ich hier von einem vorübergehenden Verzicht schreibe, dann ist das als Zugeständnis an euch gedacht, nicht als Befehl.7Ich wünschte zwar, jeder würde wie ich ehelos leben. Aber jeder hat von Gott eine besondere Gabe bekommen: Die einen leben nach seinem Willen in der Ehe, die anderen bleiben unverheiratet.8Den Unverheirateten und Verwitweten rate ich, lieber ledig zu bleiben, wie ich es bin.9Wenn ihnen das Alleinsein aber zu schwer fällt, sollen sie heiraten. Denn das ist besser, als von unerfülltem Verlangen verzehrt zu werden.
Über die Ehescheidung
10Was ich jetzt den Verheirateten sage, ist kein persönlicher Rat, sondern ein Gebot unseres Herrn[2]: Keine Frau darf sich von ihrem Mann scheiden lassen. (Mt 5,31; Mt 19,3)11Hat sie sich aber doch von ihm getrennt, soll sie unverheiratet bleiben oder sich wieder mit ihrem Mann versöhnen. Dasselbe gilt für den Mann.12Für diejenigen, deren Ehepartner nicht gläubig ist, gibt es keinen ausdrücklichen Befehl des Herrn. Deshalb rate ich: Wenn ein Christ eine ungläubige Frau hat, die bei ihm bleiben will, soll er sich nicht von ihr trennen.13Und wenn eine Christin einen ungläubigen Mann hat, der bei ihr bleiben will, soll sie ihn nicht verlassen.14Denn der ungläubige Mann steht durch seine gläubige Frau unter dem Einfluss Gottes, ebenso die ungläubige Frau durch ihren gläubigen Mann. Sonst würden ja auch eure Kinder fern von Gott sein. Doch auch sie stehen unter Gottes Segen.15Wenn aber der ungläubige Partner auf einer Trennung besteht, dann willigt in die Scheidung ein. In einem solchen Fall ist der christliche Partner nicht länger an den anderen gebunden. Denn Gott will, dass ihr in Frieden lebt.16Es ist ja nicht sicher, ob du als Frau deinen Mann zu Christus führen kannst oder ob du als Mann deiner Frau zum Glauben verhelfen wirst.[3]
Jeder an seinem Platz
17Grundsätzlich möchte ich sagen: Jeder soll das Leben annehmen, in das Gott ihn gestellt hat, und an dem Platz bleiben, an dem er war, als Gott ihn zum Glauben rief. So ordne ich es in allen Gemeinden an.18Darum soll jemand, der nach jüdischem Gesetz beschnitten wurde, sich auch als Christ zu seiner Beschneidung bekennen. Wurde er aber nicht beschnitten, soll er die Beschneidung auch nicht nachholen.19Denn Gott kommt es nicht darauf an, ob wir beschnitten sind oder nicht. Bei ihm zählt allein, ob wir nach seinen Geboten leben.20Jeder soll Gott an dem Platz dienen, an dem ihn Gottes Ruf erreichte.21Bist du als Sklave ein Christ geworden? Mach dir deswegen keine Sorgen! Kannst du aber frei werden, dann nutze die Gelegenheit.[4]22Wer als Sklave Christus gehört, der ist von ihm aus der Sklaverei der Sünde freigekauft worden. Ein freier Mann aber, der dem Herrn gehört, ist dadurch ein Sklave von Christus.23Christus hat euch freigekauft; ihr gehört jetzt allein ihm. Lasst euch nicht wieder von Menschen versklaven!24Deshalb, liebe Brüder und Schwestern, soll jeder an dem Platz bleiben, an dem er war, als Gott ihn zum Glauben rief. Dort soll er in Verantwortung vor Gott seinen Dienst tun.
Verliert euch nicht an diese Welt!
25Für die Unverheirateten hat mir der Herr keine ausdrückliche Anweisung gegeben. Aber weil der Herr mich in seiner Gnade zum Dienst berufen hat, sind meine Worte vertrauenswürdig. Darum möchte ich euch meine Meinung sagen.26Wenn ich daran denke, in welcher schweren Zeit wir leben, scheint es mir das Beste zu sein, wenn man unverheiratet bleibt.27Hast du dich allerdings schon an eine Frau gebunden, dann sollst du diese Bindung nicht lösen. Bist du aber noch frei, dann suche nicht nach einer Frau.28Wenn du heiratest, begehst du jedoch keine Sünde. Das gilt für Männer wie für Frauen. Nur werdet ihr als Verheiratete besonderen Belastungen ausgesetzt sein, und das würde ich euch gern ersparen.29Denn eins steht fest, Brüder und Schwestern: Wir haben nicht mehr viel Zeit. Deshalb soll von nun an für die Verheirateten ihr Partner nicht das Wichtigste im Leben sein.30Wer weint, soll sich von seiner Trauer nicht gefangen nehmen lassen, und wer sich freut, lasse sich dadurch nicht vom Wesentlichen abbringen. Wenn ihr etwas kauft, betrachtet es so, als könntet ihr es nicht behalten.[5]31Verliert euch nicht an diese Welt, auch wenn ihr in ihr lebt. Denn diese Welt mit allem, was sie zu bieten hat, wird bald vergehen.32Ich möchte euch unbelastet und ohne Sorgen wissen. Wer unverheiratet ist, kann sich uneingeschränkt darum kümmern, wie er dem Herrn gefällt.33Ist aber jemand verheiratet, so kümmert er sich um viele Dinge des täglichen Lebens und will seiner Frau gefallen.34Darum ist seine Aufmerksamkeit geteilt. Eine unverheiratete Frau sorgt sich uneingeschränkt darum, mit Leib und Seele für den Herrn da zu sein. Aber eine verheiratete Frau sorgt sich um menschliche Belange und will ihrem Mann gefallen.35Ich sage dies alles nicht, um euch durch irgendwelche Vorschriften einzuengen, sondern um euch zu helfen. Ich möchte, dass ihr ein vorbildliches Leben führt und unbeirrt nur das eine Ziel verfolgt, dem Herrn zu dienen.36Wenn aber jemand meint, es sei unrecht gegenüber seiner Verlobten, sie nicht zu heiraten, und wenn sein Verlangen nach ihr zu stark ist, so soll er tun, was er für richtig hält. Die beiden können heiraten, es ist keine Sünde.37Wer aber die innere Bereitschaft und Kraft zur Ehelosigkeit aufbringt, wer sich selbst beherrschen kann und fest entschlossen ist, nicht zu heiraten, der tut gut daran.38Wer also seine Verlobte heiratet, der handelt richtig; wer sie nicht heiratet, handelt besser.39Solange ein Mann lebt, ist seine Frau an ihn gebunden. Wenn er aber stirbt, darf sie wieder heiraten, wen sie will. Nur sollte sie darauf achten, dass der neue Ehemann wie sie dem Herrn gehört.[6]40Allerdings ist sie besser dran, wenn sie allein bleibt und nicht noch einmal heiratet. Dies ist kein Befehl, sondern meine Meinung, doch ich habe schließlich auch Gottes Geist empfangen.
1А относно това, което ми писахте: Добре е човек да не се докосва до жена. (1Kor 7,8; 1Kor 7,26)2Но зада се избягва блудството, нека всеки мъж има своя жена и всяка жена да има свой мъж.3Мъжът нека има с жената дължимотокъм нея сношение; подобно и жената с мъжа. (2Mo 21,10; 1Petr 3,7)4Жената не владее своето тяло, а мъжът; така и мъжът не владее своето тяло, а жената.5Не се лишавайте един друг от съпружеско сношение, освен ако бъде по съгласие за малко време, за да се предавате на молитва, и пак бъдете заедно, да не би Сатана да ви изкушава чрез вашата невъзможност да се въздържате. (2Mo 19,15; 1Sam 21,4; 1Sam 21,5; Joe 2,16; Sach 7,3; 1Thess 3,5)6Но това казвам като позволение, а не като заповед. (1Kor 7,12; 1Kor 7,25; 2Kor 8,8; 2Kor 11,17)7Обаче бих желал всички човеци да бъдат, какъвто съм аз. Но всеки има свой особен дар от Бога – един така, а друг иначе. (Mt 19,12; Apg 26,29; 1Kor 9,5; 1Kor 12,11)8А на неженените и вдовиците казвам: Добро е за тях, ако си останат такива, какъвто съм и аз. (1Kor 7,1; 1Kor 7,26)9Но ако не могат да се въздържат, нека се женят, защото по-добре е да се женят, отколкото да се разпалват в страст. (1Tim 5,14)
Заповед против развода
10А на женените заръчвам, и то не аз, а Господ: Жена да не оставя мъжа си (5Mo 24,1; Mal 2,14; Mal 2,16; Mt 5,32; Mt 19,6; Mt 19,9; Mk 10,11; Mk 10,12; Lk 16,18; 1Kor 7,12; 1Kor 7,25; 1Kor 7,40)11(но ако го остави, нека остане неомъжена или нека се помири с мъжа си); и мъж да не напуска жена си.12А на другите казвам аз, не Господ: Ако някой брат има невярваща жена и тя е съгласна да живее с него, да не я напуска. (1Kor 7,6)13И жена, която има невярващ мъж и той е съгласен да живее с нея, да не напуска мъжа си.14Защото невярващият мъж се освещава чрез жената и невярващата жена се освещава чрез брата, своя мъж, иначе децата ви щяха да бъдат нечисти, а сега са святи. (Mal 2,15)15Но ако невярващият напусне, нека напусне; в такива случаи братът или сестрата не са поробени под брачния закон. Бог обаче ни е призовал към мир. (Röm 12,18; Röm 14,19; 1Kor 14,33; Hebr 12,14)16Защото откъде знаеш, жено, дали няма да спасиш мъжа си? Или откъде знаеш, мъжо, дали няма да спасиш жена си? (1Petr 3,1)
Спазване на заповедите
17Само нека всеки постъпва така, както Господ му е отделил сили, и всеки, както Бог го е призовал; и така заръчвам по всички църкви. (Apg 15,28; 1Kor 4,17; 2Kor 11,28; Eph 4,1)18Обрязан ли е бил призован някойвъв вярата, да не крие обрязването. Необрязан ли е бил някой призован, да не се обрязва. (Apg 15,1; Apg 15,5; Apg 15,19; Apg 15,24; Apg 15,28; Gal 5,2)19Обрязването е нищо и необрязването е нищо, новажното е пазенето на Божиите заповеди. (Joh 15,14; Gal 5,6; Gal 6,15; 1Joh 2,3; 1Joh 3,24)20Всеки нека си остава в това звание, в което е бил призован във вярата.21В положение на роб ли си бил призован? Да не те е грижа (но ако можеш да станеш свободен, по-добре използвайслучая);22защото който е бил призован в Господа като роб, е свободен човек на Господа; така и който е бил призован като свободен човек, е роб на Христос. (Joh 8,36; Röm 6,18; Röm 6,22; 1Kor 9,21; Gal 5,13; Eph 6,6; Phlm 1,16; 1Petr 2,16)23С цена сте били купени; не ставайте роби на човеци. (3Mo 25,42; 1Kor 6,20; 1Petr 1,18; 1Petr 1,19)24Братя, всеки в каквото е бил призован във вярата, в него нека си остане с Бога. (1Kor 7,20)
Съвети към безбрачните
25Относно девиците нямам заповед от Господа; но давам мнение като един, който е получил милост от Господа да бъде верен. (1Kor 4,2; 1Kor 7,6; 1Kor 7,10; 1Kor 7,40; 2Kor 2,17; 2Kor 8,8; 2Kor 8,10; 1Tim 1,12; 1Tim 1,16)26И така, поради настоящата неволя, ето какво мисля за добро, че е добре за човека да остане така, както си е. (1Kor 7,1; 1Kor 7,8)27Вързан ли си за жена, не търси развързване. Отвързан ли си от жена, не търси жена.28Но ако се и ожениш, не съгрешаваш; и девица ако се омъжи, не съгрешава; но такива ще имат житейски скърби, а пък аз ви жаля.29Само това казвам, братя, че останалото време е кратко; затова и тези, които имат жени, нека бъдат, като че нямат; (Hi 9,25; Hi 14,1; Ps 103,15; Röm 13,11; 1Petr 4,7; 2Petr 3,8; 2Petr 3,9)30и които плачат, като че не плачат; които се радват, като че не се радват; които купуват, като ченищо не притежават;31и които си служат със света, като че не са предани на него; защото сегашното състояние[1] на този свят преминава. (Ps 39,6; Jes 40,6; Jak 1,10; Jak 4,14; 1Petr 1,24; 1Petr 4,7; 1Joh 2,17)32А аз желая вие да бъдете безгрижни. Нежененият се грижи за това, което е Господне, как да угажда на Господа; (1Tim 5,5)33а жененият се грижи за това, което е световно, как да угажда на жена си.34Също така има разлика и между жена и девица. Неомъжената се грижи за това, което е Господне, за да бъде свята и в тяло, и в дух; а омъжената се грижи за това, което е световно, как да угажда на мъжа си. (Lk 10,40)35И казвам това за ваша собствена полза, не за да ви сложа оглавник, а заради благоприличието и за да служите на Господа без отвличане на ума.36Ако пък някой мисли, че не е неприлично да постъпва така със своята дъщеря девица, чиято цветуща възраст отминава, и ако трябва да стане това, нека прави каквото иска; не съгрешава; нека се женят.37Но който стои твърд в сърцето си и не бива принуден, а има власт да изпълни волята си и е решил в сърцето си да държи дъщеря си, девицата, неомъжена, ще направи добре.38Така че който омъжи дъщеря си, девицата, добре прави; а който не я омъжи, ще направи по-добре. (Hebr 13,4)39Жената е вързана, докато е жив мъжът и; но ако мъжът умре, свободна е да се омъжи за когото иска, само в Господа. (Röm 7,2; 2Kor 6,14)40Но по моето мнение по-щастлива е, ако си остане така; а мисля, че и аз имам Божия Дух. (1Kor 7,25; 1Thess 4,8)