Richter 17

Hoffnung für alle

von Biblica
1 Im Gebirge Ephraim lebte ein Mann namens Micha.2 Eines Tages sagte er zu seiner Mutter: »Dir sind doch 1100 Silberstücke gestohlen worden. Ich habe gehört, wie du damals den Dieb verflucht hast. Nun, das Geld ist bei mir. Ich selbst habe es genommen!« Da rief seine Mutter: »Der HERR möge den Fluch in Segen verwandeln!«3 Micha gab ihr das Gestohlene zurück, und sie erklärte: »Das Silber soll dem HERRN gehören! Ich werde dir davon ein Gottesbild herstellen lassen, aus Holz geschnitzt und mit Silber überzogen. So wirst du doch noch etwas von dem Silber haben.«4 Sie brachte 200 der Silberstücke zum Goldschmied und ließ eine Götzenstatue aus Holz mit einem silbernen Guss anfertigen. Micha stellte die Statue bei sich auf,5 denn er besaß ein eigenes Heiligtum. Er ließ noch andere Götterfiguren und ein Priestergewand anfertigen und ernannte einen seiner Söhne zum Priester.6 Damals gab es keinen König in Israel, und jeder tat, was er für richtig hielt.7 Zu jener Zeit lebte ein junger Mann aus dem Stamm Levi in Bethlehem, das im Stammesgebiet von Juda liegt.8 Er verließ die Stadt, um sich an irgendeinem anderen Ort niederzulassen. Auf seiner Reise durchs Gebirge Ephraim kam er an Michas Haus vorbei.9 »Woher kommst du?«, fragte Micha ihn. Der junge Mann antwortete: »Ich bin ein Levit aus Bethlehem in Juda. Ich möchte mich woanders niederlassen.«10 »Bleib hier bei mir!«, forderte Micha ihn auf. »Du kannst mein Ratgeber und Priester werden. Ich gebe dir dafür zehn Silberstücke im Jahr und so viel Kleidung und Nahrung, wie du brauchst.«11 Der Levit willigte ein und blieb. Micha nahm ihn auf wie einen seiner Söhne,12 er weihte ihn zum Priester und dachte:13 »Jetzt wird der HERR mir sicher Gutes tun, denn ich habe einen Leviten als Priester!«

Richter 17

Bible, překlad 21. století

von Biblion
1 V Efraimských horách byl jeden muž jménem Míkajáš.2 Ten řekl své matce: „Víš, jak ti někdo vzal těch jedenáct set šekelů stříbra? Slyšel jsem, jak jsi kvůli nim vyslovila kletbu. Nuže, to stříbro mám já. To já je vzal, teď ti je ale vracím.“[1] „Hospodin ti žehnej, můj synu!“ zvolala jeho matka.3 Jakmile jí těch jedenáct set stříbrných vrátil, prohlásila: „To stříbro slavnostně zasvěcuji Hospodinu za svého syna a nechám z něj odlít modlu.“4 Poté, co jí to stříbro vrátil, vzala jeho matka 200 šekelů[2] stříbra a dala je kovotepci, který z něj odlil modlu. Tu pak měl Míkajáš v domě.5 Tento muž, Míka, měl doma svatyni. Vyrobil také efod a bůžky a pověřil jednoho ze svých synů, aby mu dělal kněze.6 Izrael byl tenkrát bez krále. Každý si dělal, co chtěl.7 V judském Betlémě byl jeden mladý levita, který bydlel v Judově rodu.8 Ten muž ale z judského Betléma odešel hledat si jiné místo k bydlení. Přišel do Efraimských hor a doputoval až k Míkovu domu.9 „Odkud jdeš?“ zeptal se ho Míka. „Jsem levita z judského Betléma. Hledám si místo k bydlení,“ on na to.10 „Zůstaň u mě,“ řekl mu Míka. „Dělej mi otce a kněze za deset šekelů[3] stříbra ročně a k tomu ošacení a stravu.“11 A levita u něj ochotně zůstal; ten mladík pak byl pro Míku jako jeden z jeho synů.12 Míka ho pověřil, aby mu dělal kněze, a ten levitský mladík bydlel v jeho domě.13 Míka si říkal: „Teď ke mně Hospodin určitě bude dobrotivý – vždyť mám za kněze levitu!“