Job 19:25 | Het Boek :: ERF Bibleserver

Het Boek

Jobs reactie op Bildad

1 Job gaf Bildad het volgende antwoord: 2 ‘Hoelang blijven jullie mij nog tergen en proberen jullie mij met woorden te verpletteren? 3 Jullie hebben nu al tienmaal verteld dat ik een zondaar ben! Schamen jullie je niet mij elke keer zo aan te vallen? 4 Trouwens, als ik inderdaad verkeerd was, is dat in de eerste plaats mijn zorg. 5 Als jullie zoʼn hoge dunk van jezelf hebben en mij erop wijzen dat ik schuldig ben, 6 weet dan wel dat God mij heeft overweldigd en in zijn net heeft gevangen. 7 Ik roep wel om hulp, maar Hij hoort mij niet. Ik schreeuw, maar een rechtvaardige behandeling krijg ik niet. 8 God heeft mij de weg versperd en mijn licht veranderd in duisternis. 9 Hij heeft mij van mijn eer beroofd en mij mijn kroon afgenomen. 10 Van alle kanten heeft Hij mij afgebroken en nu is het met mij gedaan, mijn hoop heeft Hij met wortel en tak uitgerukt. 11 Zijn brandende toorn is tegen mij gericht en Hij beschouwt mij als een vijand. 12 Hij stuurt zijn troepen om mijn tent te omsingelen en te belegeren. 13 Mijn broers en mijn vrienden heeft Hij weggestuurd en zij zijn van mij vervreemd. 14 Mijn familieleden zijn weggebleven en mijn vrienden hebben mij in de steek gelaten. 15 Mijn gasten, ook mijn dienaren, behandelen mij als een vreemdeling. 16 Ik roep mijn dienaar, maar hij komt niet, zelfs niet als ik hem smeek te komen. 17 Mijn eigen vrouw heeft een afkeer van mijn adem en mijn broers vinden dat ik stink. 18 Zelfs jonge kinderen hebben een afkeer van mij. Als ik ga staan om iets te zeggen, lachen zij mij uit! 19 Mijn beste vrienden mijden mij. De mensen van wie ik hield, keren zich tegen mij. 20 Ik ben vel over been en heb alleen mijn tandvlees overgehouden. 21 Och mijn vrienden, heb toch medelijden met mij, want de hand van God heeft mij hard geslagen. 22 Waarom achtervolgen jullie mij net zoals God doet? Krijgen jullie er nooit genoeg van mij te beledigen? 23-24 Och, ik zou willen dat mijn woorden met een ijzeren stift in lood gegrift, ja in de rots werden gehouwen, zodat zij daar voor altijd zouden staan. 25 Want ik weet dat mijn Verlosser leeft en dat Hij uiteindelijk mijn recht hier op aarde zal herstellen. 26 Ook al is mijn lichaam dan geschonden, toch zal ik in dit lichaam God aanschouwen. 27 Ja, ik zal Hem zelf zien, niet iemand anders, met mijn eigen ogen. O, wat verlangt mijn hart daarnaar! 28 Hoe durven jullie mij te blijven beschuldigen, alsof ik al schuldig ben bevonden? 29 Ik waarschuw jullie dat jullie gevaar lopen te worden gestraft voor wat jullie nu doen!’

Lutherbibel 2017

van Deutsche Bibelgesellschaft

Hiobs zweite Antwort an Bildad

1 Hiob antwortete und sprach: 2 Wie lange plagt ihr meine Seele und peinigt mich mit Worten? 3 Ihr habt mich nun zehnmal verhöhnt und schämt euch nicht, mir so zuzusetzen. 4 Habe ich wirklich geirrt, so trage ich meinen Irrtum selbst. 5 Wollt ihr euch wirklich über mich erheben und wollt mir meine Schande beweisen? 6 So merkt doch endlich, dass Gott mir unrecht getan hat und mich mit seinem Jagdnetz umgeben hat. 7 Siehe, ich schreie »Gewalt!« und werde doch nicht gehört; ich rufe, aber kein Recht ist da. (Job 30:20; Jer 20:8; Hab 1:2) 8 Er hat meinen Weg vermauert, dass ich nicht hinüberkann, und hat Finsternis auf meine Steige gelegt. (Job 3:23; Klaagl 3:7; Klaagl 3:9) 9 Er hat mir mein Ehrenkleid ausgezogen und die Krone von meinem Haupt genommen. 10 Er hat mich zerbrochen um und um, dass ich dahinfuhr, und hat meine Hoffnung ausgerissen wie einen Baum. 11 Sein Zorn ist über mich entbrannt, und er achtet mich seinen Feinden gleich. (Job 13:24; Job 33:10) 12 Vereint kommen seine Kriegsscharen und haben ihren Weg gegen mich gebaut und sich um meine Hütte her gelagert. 13 Er hat meine Brüder von mir entfernt, und meine Verwandten sind mir fremd geworden. (Ps 31:12) 14 Meine Nächsten haben sich zurückgezogen, und meine Freunde haben mich vergessen. (Ps 38:12) 15 Meinen Hausgenossen und meinen Mägden gelte ich als Fremder; ich bin ein Unbekannter in ihren Augen. 16 Ich rief meinen Knecht und er antwortete mir nicht; ich musste ihn anflehen mit eigenem Munde. 17 Mein Atem ist zuwider meiner Frau, und die Söhne meiner Mutter ekelt’s vor mir. 18 Selbst die Kinder geben nichts auf mich; stelle ich mich gegen sie, so geben sie mir böse Worte. 19 Alle meine Getreuen verabscheuen mich, und die ich lieb hatte, haben sich gegen mich gewandt. 20 Mein Gebein hängt nur noch an Haut und Fleisch, und nur das nackte Leben brachte ich davon. 21 Erbarmt euch über mich, erbarmt euch, ihr meine Freunde; denn die Hand Gottes hat mich getroffen! 22 Warum verfolgt ihr mich wie Gott und könnt nicht satt werden von meinem Fleisch? 23 Ach dass meine Reden aufgeschrieben würden! Ach dass sie aufgezeichnet würden als Inschrift, 24 mit einem eisernen Griffel und mit Blei für immer in einen Felsen gehauen! 25 Aber ich weiß, dass mein Erlöser^[1] lebt, und als der Letzte wird er über dem Staub sich erheben. (Job 26:6; Jes 41:14; Hos 13:14) 26 Nachdem meine Haut so zerschlagen ist, werde ich ohne mein Fleisch Gott sehen. (Ps 17:15; Ps 73:24) 27 Ich selbst werde ihn sehen, meine Augen werden ihn schauen und kein Fremder. Danach sehnt sich mein Herz in meiner Brust. 28 Wenn ihr sprecht: Wie wollen wir ihn verfolgen und eine Sache gegen ihn finden!, 29 so fürchtet euch selbst vor dem Schwert; denn das sind Missetaten, die das Schwert straft, damit ihr wisst, dass es ein Gericht gibt.