1Opnieuw kwam de toorn van de HERE tegen Israël tot uitbarsting en Hij gaf David opdracht maatregelen te nemen door een volkstelling onder Israël en Juda te houden.2De koning zei tegen Joab, de opperbevelhebber van zijn leger: ‘Houd een telling onder alle stammen van het ene eind van het land tot het andere, zodat ik te weten kom hoeveel mensen er zijn.’3Maar Joab antwoordde: ‘God geve u nog zoveel tijd van leven dat u de dag meemaakt dat er honderdmaal zoveel mensen in uw koninkrijk zijn als nu. Maar waarom wilt u per se een volkstelling houden?’4De koning was niet van zijn plan af te brengen, zodat Joab en de andere legerofficieren niets anders te doen stond dan eropuit gaan om het volk Israël te tellen.5Allereerst staken zij de Jordaan over en sloegen een kamp op bij Aroër, ten zuiden van de stad die midden in de vallei van Gad ligt, vlak bij Jazer.6Daarna gingen zij naar Gilead in het land Tachtim Hodsi, naar Dan-Jaän en zo verder naar Sidon.7Vervolgens kwamen zij bij de vesting Tyrus en alle steden van de Chiwwieten en Kanaänieten, vanwaar zij verder trokken naar het Zuiden, naar Juda, tot aan Berseba.8Zo trokken zij het hele land door en kwamen na negen maanden en twintig dagen in Jeruzalem terug.9Joab rapporteerde de bevolkingsaantallen aan de koning: achthonderdduizend mannen van dienstplichtige leeftijd in Israël en vijfhonderdduizend in Juda.10Maar nadat de volkstelling was voltooid, kreeg David last van zijn geweten en zei tegen de HERE: ‘Ik heb zwaar gezondigd. Vergeeft U mij alstublieft deze domme en goddeloze daad.’11De volgende morgen sprak de HERE tegen de profeet Gad, die altijd de woorden van God aan David overbracht. De HERE zei tegen Gad:12‘Zeg tegen David dat Ik hem uit drie dingen zal laten kiezen.’13Daarna zocht Gad David op en vroeg hem: ‘Waar kiest u voor: zeven jaar hongersnood in het hele land, drie maanden lang vluchten voor uw vijanden of drie dagen lang pest in uw land? Denk hierover na en laat mij dan weten welk antwoord ik God moet geven.’14David werd vreselijk bang en zei: ‘Het is beter in de handen van God te vallen, want zijn genade is groot, dan in de handen van mensen.’15En zo stuurde de HERE die ochtend de pest over Israël, die drie dagen duurde. In het hele land stierven zeventigduizend mensen.16Maar toen de engel op het punt stond Jeruzalem te vernietigen, kreeg de HERE spijt en gaf hem opdracht te stoppen. De engel stond op dat moment bij de dorsvloer van de Jebusiet Arauna.17Toen David de engel zag, zei hij tegen de HERE: ‘Ik ben degene die heeft gezondigd. Wat heeft dit volk gedaan? Keer uw toorn toch alleen tegen mij en mijn familie.’18Die dag ging Gad naar David en zei tegen hem: ‘Bouw een altaar voor de HERE op de dorsvloer van de Jebusiet Arauna.’19David ging ernaartoe om te doen wat de HERE hem had bevolen.20Toen Arauna de koning en zijn mannen naar zijn huis zag komen, liep hij hen tegemoet en liet zich voorover op de stoffige grond vallen.21‘Waarom komt u naar mij?’ vroeg hij. David antwoordde: ‘Om uw dorsvloer te kopen, zodat ik hier een altaar voor de HERE kan bouwen. Dan zal Hij een einde maken aan de plaag.’22‘U mag gebruiken wat u maar wilt,’ zei Arauna tegen de koning. ‘Daar staan ossen voor het brandoffer en u kunt de dorsgereedschappen en de jukken van de ossen gebruiken als brandhout voor het altaar.23Ik zal het u allemaal geven en ik hoop dat de HERE God uw offer zal aanvaarden.’24Maar de koning zei tegen Arauna: ‘Nee, ik wil niet dat u het mij schenkt. Ik zal het kopen, want ik wil de HERE, mijn God, geen brandoffers aanbieden die mij niets hebben gekost.’ Daarom betaalde David hem vijftig zilverstukken voor de dorsvloer en de ossen.25Daar bouwde hij een altaar voor de HERE en bracht brandoffers en vredeoffers. En de HERE verhoorde zijn gebed, de plaag hield op.
1Again the anger of the Lord was kindled against Israel, and he incited David against them, saying, “Go, number Israel and Judah.” (1 Kron 21:1; 1 Kron 27:23)2So the king said to Joab, the commander of the army,[1] who was with him, “Go through all the tribes of Israel, from Dan to Beersheba, and number the people, that I may know the number of the people.” (2 Sam 3:10; 2 Sam 24:15)3But Joab said to the king, “May the Lord your God add to the people a hundred times as many as they are, while the eyes of my lord the king still see it, but why does my lord the king delight in this thing?” (Deut 1:11)4But the king’s word prevailed against Joab and the commanders of the army. So Joab and the commanders of the army went out from the presence of the king to number the people of Israel.5They crossed the Jordan and began from Aroer,[2] and from the city that is in the middle of the valley, toward Gad and on to Jazer. (Num 13:23; Num 21:32; Num 32:1; Num 32:3; Deut 2:36; Joz 13:9; Joz 13:16)6Then they came to Gilead, and to Kadesh in the land of the Hittites;[3] and they came to Dan, and from Dan[4] they went around to Sidon, (Joz 19:28; Ri 18:28)7and came to the fortress of Tyre and to all the cities of the Hivites and Canaanites; and they went out to the Negeb of Judah at Beersheba. (Joz 11:3; Ri 3:3)8So when they had gone through all the land, they came to Jerusalem at the end of nine months and twenty days.9And Joab gave the sum of the numbering of the people to the king: in Israel there were 800,000 valiant men who drew the sword, and the men of Judah were 500,000. (Ri 8:10)
The Lord’s Judgment of David’s Sin
10But David’s heart struck him after he had numbered the people. And David said to the Lord, “I have sinned greatly in what I have done. But now, O Lord, please take away the iniquity of your servant, for I have done very foolishly.” (1 Sam 13:13; 1 Sam 24:5; 2 Sam 12:13)11And when David arose in the morning, the word of the Lord came to the prophet Gad, David’s seer, saying, (1 Sam 9:9; 1 Sam 22:5)12“Go and say to David, ‘Thus says the Lord, Three things I offer[5] you. Choose one of them, that I may do it to you.’”13So Gad came to David and told him, and said to him, “Shall three[6] years of famine come to you in your land? Or will you flee three months before your foes while they pursue you? Or shall there be three days’ pestilence in your land? Now consider, and decide what answer I shall return to him who sent me.” (1 Kron 21:12)14Then David said to Gad, “I am in great distress. Let us fall into the hand of the Lord, for his mercy is great; but let me not fall into the hand of man.” (Ps 119:156)15So the Lord sent a pestilence on Israel from the morning until the appointed time. And there died of the people from Dan to Beersheba 70,000 men. (2 Sam 24:2; 1 Kron 27:24)16And when the angel stretched out his hand toward Jerusalem to destroy it, the Lord relented from the calamity and said to the angel who was working destruction among the people, “It is enough; now stay your hand.” And the angel of the Lord was by the threshing floor of Araunah the Jebusite. (Gen 6:6; Ex 12:13; Ex 12:23; 1 Sam 15:11; 2 Kon 19:35; 2 Kron 3:1; 2 Kron 32:21; Jes 37:36; Joël 2:13; Jona 3:10; Hand 12:23)17Then David spoke to the Lord when he saw the angel who was striking the people, and said, “Behold, I have sinned, and I have done wickedly. But these sheep, what have they done? Please let your hand be against me and against my father’s house.”
David Builds an Altar
18And Gad came that day to David and said to him, “Go up, raise an altar to the Lord on the threshing floor of Araunah the Jebusite.” (2 Kron 3:1)19So David went up at Gad’s word, as the Lord commanded.20And when Araunah looked down, he saw the king and his servants coming on toward him. And Araunah went out and paid homage to the king with his face to the ground.21And Araunah said, “Why has my lord the king come to his servant?” David said, “To buy the threshing floor from you, in order to build an altar to the Lord, that the plague may be averted from the people.” (Num 16:48; Num 16:50)22Then Araunah said to David, “Let my lord the king take and offer up what seems good to him. Here are the oxen for the burnt offering and the threshing sledges and the yokes of the oxen for the wood. (1 Kon 19:21)23All this, O king, Araunah gives to the king.” And Araunah said to the king, “May the Lord your God accept you.” (Deut 33:11; Ps 20:3)24But the king said to Araunah, “No, but I will buy it from you for a price. I will not offer burnt offerings to the Lord my God that cost me nothing.” So David bought the threshing floor and the oxen for fifty shekels[7] of silver.25And David built there an altar to the Lord and offered burnt offerings and peace offerings. So the Lord responded to the plea for the land, and the plague was averted from Israel. (2 Sam 21:14)